Sok Z Młodego Jęczmienia | Autor: Barbara Simonsohn

Po książkę Barbary Simonsohn dotyczącą młodego jęczmienia, czyli -jak głosi jej podtytuł-eliksiru młodości i gwarancji zdrowia, postanowiłem sięgnąć po wydawałoby się obfitym śniadaniu, złożonym z chrupiącego pieczywa z lokalnej piekarni, pomidorów, ogórków i papryki, kupionych na targu, gdzie swoje plony oferują okoliczni rolnicy. Posiłek być może i był obfity, ale nie sycący, do tego pomidor trzeba było doprawić solą i majonezem, by jakoś smakował, że o ogórku nie wspomnę - bladozielonym, wodnistym, mdłym. Może to i plony rolniczych upraw, ale jakoś dziwnie wyjałowione, tak jakby ziemia, gdzie rosły, struta pestycydami, ulepszaczami, nie była już w stanie rodzić zdrowych i soczystych płodów. Jedyny sensowny nabytek, jaki udało się poczynić kupując produkty na rzeczone śniadanie, to jajka, które smakowały wybornie, odstając swoimi walorami od jałowych warzyw, pewnie faktycznie znosiły je szczęśliwe kury chadzające po podwórku, wykarmione soczystym robakiem i dobrej jakości ziarnem, być może właśnie jęczmieniem.

Jęczmień z definicji kojarzy się z ekologią, nawet laik jest świadom jego przewagi nad pszenicą, głębsze wejście w temat ukaże nam jego zbawienne działanie chociażby w terapii grzybicy, ale też stwardnienia rozsianego i nowotworów, ma też jęczmień więcej substancji odżywczych niż pszenica, takich jak wapń i potas i to w podwójnej dawce. Sok z jęczmienia jest także o niebo lepiej przyswajalny dla naszego organizmu, niż wyciąg z pszenicy. Zanim jednak przejdzie Simonsohn do szczegółowego omawiania leczniczych właściwościach jęczmienia, a pamiętajmy, że mamy do czynienia z pierwszą w Polsce publikacją na ten temat, poświęca nieco miejsca na przedstawienie dobrodziejstwa jęczmienia z duchowego punktu widzenia, cytując obficie fragmenty biblii. Powołuje się także na duchowość pogańską, przywołuje idee kosmiczne, sięga w końcu po twarde dane historyczne odwołując się do wiedzy starożytnych Egipcjan i Chińczyków.

Wielki renesans soków zbożowych miał miejsce w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych w USA w związku z rosnącą świadomością ekologiczną i zdrowotną. Jaką matkę chrzestną owej przemiany została mianowana Ann Wigmore, która przeżyła, jak to zwykle bywa w tego typu historiach, ciężką chorobę, z której podźwignęła się właśnie dzięki jęczmieniowi. W poszukiwaniu lekarstwa przypomniała sobie, jak jej babka w trakcie pierwszej wojny światowej leczyła rany żołnierzy sokiem wyciskanym z jęczmienia. W publikacji „Szczupła, sprawna i zdrowa dzięki trawie pszenicznej" pisze Wigmore: „Sok z jęczmienia jest jednym z najlepszych środków oczyszczających, uzdrawiających i regenerujących , jakie chronią i odmładzają naszą osobowość i nasz organizm". Dodajmy, że Ann wierzyła, że soki z jęczmienia i pszenicy mogą stanowić lekarstwo na niemal wszystkie choroby. Stosowała je nawet w przypadku alkoholizmu czy uzależnienia od narkotyków.

Autorka „Soku z młodego jęczmienia" przytacza jeszcze kilka przypadków ludzi ze świata nauki, którzy rozczarowani produktami przemysłu farmaceutycznego sięgnęli po wytwory natury, w myśl słów Hipokratesa: „to pokarm jest tym, co zawiera prawdziwe zdrowie i stanie się najlepszym lekiem" i wygrali ze swoimi rzekomo nieuleczalnymi przypadłościami.

To, co jednak najciekawsze w tej publikacji, to rozdziały praktyczne, gdzie autorka dzieli się z wiedzy na temat uprawy jęczmienia w warunkach domowych. Uprawa tego typu okazuje się być łatwiejsza niż można przypuszczać, podobnie zresztą jak pozyskiwanie soku. Trzeba jednak trzymać się szeregu wytycznych, by całe to przedsięwzięcie odniosło spodziewany skutek i nie pojawiły się skutki uboczne, takie jaki wymioty i zawroty głowy, gdy przyjmie się dawkę o zbyt silnym stężeniu.

Nie każdy może mieć ochotę czy możliwości, by uprawiać jęczmień. Dla tych osób przygotowała autorka całą listę produktów jęczmiennych, wraz ze szczegółowym opisem zawartych w nich najważniejszych dla naszego organizmu witamin. „Sok z pszenicy, z jęczmienia, wszelkie ciemnozielone warzywa zawierają wysoką dawkę niezbędnych do życia witamin i minerałów być może dopiero zaczynamy rozumieć, dlaczego zielony pokarm jest dla nas taki dobry."