Mapa Nieba | Autor: Eben Alexander

Są rzeczy na niebie i na ziemi, o których nie śniło się naszym filozofom.
Szekspir, Hamlet

Niedawno miałam okazję poznać książkę Ebena Alexandra pt. "Dowód", w której to ten amerykański neurochirurg ukazał swoją wizję zaświatów. Zaświatów, w które jako sceptyk nie wierzył. Dopiero, gdy doświadczył zapalenia opon mózgowych i po tygodniu śpiączki obudził się i wrócił do żywych, opowiedział o swoich przeżyciach (wizycie w czymś na kształt nieba). Zmienił się jego światopogląd i podejście do kwestii życia po śmierci. W książce "Mapa nieba" postanowił wraz z Ptolemy Tompkinsem zaprezentować nowe dowody na istnienie nieba.

Eben Alexander posiłkuje się poglądami wielkich uczonych. Przywołuje opinie Platona, Sokratesa, Arystotelesa czy Newtona na temat istnienia nieba. Więcej tutaj naukowego toku myślenia niż w poprzedniej książce, co początkowo mnie zniechęcało, jednak później dostrzegłam sens w tym zamyśle Autora. Alexander wie, że nie tylko jemu było dane przejść z jednego świata do drugiego i nie tylko on trudził się, szukając nowego języka na opisanie swoich przeżyć. Stąd tak wiele listów od ludzi, którzy przeżyli coś podobnego, autor zamieścił w "Mapie nieba". Wielu ludzi podkreśla w nich, że te doświadczenia spowodowały ich ogromną przemianę, która dokonuje się w nich latami. Z tych doświadczeń pobierają siłę do mierzenia się z przeciwnościami losu. Niejednokrotnie takie przeżycia otwierają umysł człowieka na bodźce parapsychiczne (rozbudzenie percepcji).

Autor opisuje siedem darów: wiedzy, znaczenia, wizji, mocy, przynależności, radości oraz nadziei. Poucza nas także, że odpowiedzi na trudne pytania nosimy każdy we własnym wnętrzu. Eben Alexander wielokrotnie zaznacza, że w życiu każdego człowieka dzieją się rzeczy, których nie jesteśmy w stanie objąć rozumem; sytuacje, w których musimy wypróbować całkiem nowych wyjaśnień danego zjawiska - otworzyć się na coś, co do tej pory uważaliśmy za niezbyt mądre albo nielogiczne:

Podejmujemy zatem ryzyko. Zbieramy się na odwagę i otwieramy się na istnienie nowego, radykalnie odmiennego zbioru koncepcji na temat prawdziwej natury naszego świata. (s. 83)

Najbardziej podobały mi się listy od czytelników, którzy postanowili opisać swoje przeżycia związane z funkcjonowaniem na pograniczu życia i śmierci. Ludzie ci otwierali się przed Autorem (i przed nami, czytelnikami), zdradzając jak te doświadczenia wpłynęły na ich dalsze życie. Czytając je można zwątpić w wiele rzeczy, niezmienne jest to, że potrafią zaskoczyć, a nawet wzruszyć. Po cichu liczyłam jednak na znacznie większą liczbę owych listów. Stanowią one bowiem tylko wycinek "Mapy nieba". W pozostałych częściach książki Eben Alexander przybliża nam (od strony medycznej, naukowej i po trosze religijnej) podejście wielu badaczy i filozofów do kwestii pogranicza życia i śmierci. Jednak nadal nie do końca jestem przekonana, czy podzielam podejście autora do tych kwestii. Są one bowiem dosyć odległe od tego, co od dziecka wyobrażam sobie jako Niebo. Grunt, że wierzymy, że po życiu tu na Ziemi, czeka nas coś jeszcze. A to chyba jest najważniejsze...

Każdy z nas inaczej wyobraża sobie to, co dzieje się z nami po śmierci. Jednak jeśli chcecie choć w małym stopniu poznać wizje innych, zerknijcie do "Mapy nieba". Może okazać się, że Wasze wyobrażenia są podobne.

Każdy z Nas chciałby uwierzyć w Niebo - szczęśliwe i piękne miejsce, do którego trafimy po Naszej śmierci, i w którym to spotkamy Naszych bliskich, którzy odeszli.. Uwierzyć chciałby każdy, jednak nie każdy potrafi tego dokonać.. Trudno bowiem jest uwierzyć w coś, czego nie można zbadać naukowymi metodami, nie można zobaczyć, usłyszeć relacji od kogoś, kto tam juz był.. Wierzyć jest lepiej, ale czasami po prostu nazbyt trudno.. Być może w jakimś stopniu ułatwi to lektura książki pt. "Mapa nieba", autorstwa duetu - Eben Alexander i Ptolemy Tompkins.

Autorzy tej książki starają się wykazać tutaj najbardziej przekonujące dowody na to, iż Niebie naprawdę istnieje. Odwołują się to religijnych przekazów, mitologicznych podań czy też filozoficznych tez największych myślicieli, z Sokratesem, Platonem, Arystotelesem na czele. Odwołuje się także do nauki, głównie dziedzin z zakresu medycyny. Jednak głównym motywem tej publikacji są przejmujące listy od osób, które doświadczyły w swoim życiu stanu tzw. śmierci klinicznej, i które to po wybudzeniu podzieliły się z innymi tym, co taj ujrzały, przeżyły i w co uwierzyły..

Lektura tej książka była bardzo interesującym ale i niecodziennym doznaniem. Z jednej strony otrzymałam tutaj poglądy i przemyślenia podparte w głównej mierze filozofią i religią, co było dosyć trudnym doświadczeniem, i bynajmniej w moim przypadku nie przekonywującym. Kolejną częścią tej opowieści były odwołania do nauki, a tym neurochirurgii i innych dziedzin medycyny. Tutaj spotkałam chyba właśnie to, czego poszukiwałam w tej książce, a więc głosu racjonalizmu i obiektywizmu. Możliwości, a właściwie ograniczenia mózgu w samoistnym stworzeniu stanu bliskiego niebiańskiemu olśnieniu, któremu to ulega człowiek w stanie śmierci klinicznej, każą z pewnością inaczej patrzeć na relacje osób, którego tego stanu doświadczyły. Ostatnią częścią tej lektury są listy od zwykłych ludzi, dzielących się swoimi doświadczeniami z wizji Nieba.. Owszem, są one interesujące, wzruszające, czasami szokujące.., ale mimo wszystko są tylko i wyłącznie subiektywną relacją ludzi, którzy wierzą w to, w co chcą uwierzyć.. Dlatego też mogę z pełnym przekonaniem stwierdzić, iż "Mapa nieba.." dostarcza wielu ciekawych informacji, daje do myślenia, zmusza do dyskusji.., jednak nie przekonuje i niczego nie udowadnia.. Niestety.., a może i "stety", gdyż uwierzyć poprzez lekturę książki, to chyba byłoby zbyt proste..

Z pewnością w książce tej widoczne jest to, iż jej autor - - Eben Alexander, wierzy w to o czym opowiada i bardzo chce przekonać do tego innych. Przypomnijmy tylko, iż Pan Eben jest z zawodu neurochirurgiem, który sam uległ wypadkowi i znalazł sie w stanie śmierci klinicznej, a tym co wówczas przeżył, podzielił się ze światem w książce pt. "Dowód". Wizja Nieba rysowana przez autora książki jest piękną wizją.., w którą możemy uwierzyć lub nie.. Ja przychylam sie do tej drugiej opcji.., co nie przeszkodziło Mi z zainteresowaniem śledzić tej historii. Otóż dla Mnie niniejsza książka jest ciekawą wizją tego, w co człowiek może uwierzyć jak i również interesującym głosem w odwiecznej dyskusji na temat tego, czy Bóg, Niebo i ludzka dusza naprawdę istnieją.. I tak też traktuję tę pozycję, czyli jako jeden z poglądów, który po prostu warto poznać z własnej ciekawości świata..

Jeśli chodzi o sam język tej publikacji, to z pewnością jest on jak najbardziej przystępnym, zrozumiałym i atrakcyjnym dla czytelnika. Być może jedynie poza fragmentami odnoszącymi się do starożytnych filozofów, pozostała część tekstu jest bardzo przyjemnym spotkaniem z ciekawymi poglądami i relacjami zarówno autorów, jak i również zwykłych ludzi dzielących się swoimi własnymi historiami. Myślę, że ważne przy tym również jest to, iż autorzy w żaden sposób nie starają się tutaj nikogo przekonywać na siłę, nie wyczuwa się moralizatorskiego tonu, nakazu itd. To propozycja spojrzenia na zagadnienie życia po śmierci, której nie musimy poznawać za wszelką cenę, jeśli nie zechcemy.. Podoba Mi się takie podejście, jakże bardzo inne chociażby od nauki Polskiego Kościoła..

Ta książka to swoisty przewodnik i poradnik dla tych, którzy bardzo chcą odzyskać nadzieję i wiarę w to, że Niebo istnieje. Myślę, że to propozycja przede wszystkim dla osób wierzących, którzy szukają nie tyle dowodu, ale tylko delikatnego potwierdzenia swojej wiary.. Oczywiście, może sięgnąć po nią każdy, choćby po to by poznać punkt widzenia innych ludzi, jednak z pewnością nie powinien oczekiwać po tej lekturze tego, iż nagle uwierzy w Niebo..

Dziękuję wydawnictwu Znak Literanova za przekazanie egzemplarza do recenzji.