Smoki Na Zamku Ukruszon | Autor: Terry Pratchett

Sir Terry Pratchett to człowiek, którego nie trzeba przedstawiać. Mężczyzna wielokrotnie był nagradzany i ma na swoim koncie ogromny dorobek literacki. Ja jednak należałam dotychczas do tej mniejszości, która nie miała szansy zapoznać się z jego twórczością, więc bardzo chętnie zabrałam się za moją pierwszą książkę tegoż autora.

„Smoki na zamku Ukruszon" to zbiór pierwszych opowiadań Pratchetta. Ponieważ mężczyzna pisał je będąc dzieckiem, sam zaznaczył we wstępie, iż musiał dokonać kilku poprawek i dopisać przypisy. Jego postaci są barwne i różnorodne, a sam zapis, przynajmniej z pozoru, został skonstruowany tak, by przypadł do gustu szczególnie dzieciom. Znajdują się tu różne czcionki, wyolbrzymione i pogrubione zwroty, falujące napisy, a każdy z nich odpowiada temu, co aktualnie dzieje się w opowiadaniu. Dodatkowo każde z nich zostało ozdobione rysunkami autora. Wydawać by się mogło, że to nie lada gratka dla każdego fana Terry'ego Pratchetta, jednak we mnie wzbudziło to spore wątpliwości. Autor zaznaczył, że jest to zbiór, który spodoba się najmłodszym i najstarszym. Starym wyjadaczom i tym, którzy dopiero poznają tę twórczość. A jednak...

Książkę czytało się bardzo szybko, przede wszystkim dzięki ogromnej czcionce i rysunkach, które zajmowały czasem całe strony. Same opowiadania nie były takie złe – niektóre wywoływały śmiech, inne odrobinę przynudzały, jednak w każdym dało się znaleźć coś ciekawego i specyficznego, np. smoki, które bynajmniej nie miały złych zamiarów i ze spokojem wyjaśniały rycerzom dlaczego znajdują się w tym, a nie innym miejscu. Zbyt bajkowe? Za bardzo dziecięce? Możliwe. Jednak odniosłam wrażenie, że niektóre przypisy i zwroty spodobałyby się głównie młodzieży, a nawet dorosłym, przez co może to dobrze, że książka nie została jasno określona pod względem wieku odbiorców. Nie ta kwestia wzbudziła moje największe zastrzeżenia. Pierwszą rzeczą, jaką zrobiłam po przeczytaniu tej książki, było udanie się do najbliższej księgarni i przeczytanie kilku rozdziałów innych książek Pratchetta. I niestety nie robiłam tego dlatego, że tak bardzo go polubiłam. Wręcz przeciwnie – moje zdziwienie urosło do kuriozalnych rozmiarów. Wprost nie mogłam zrozumieć jakim cudem temu mężczyźnie udało się osiągnąć tak wielki sukces i dlaczego wszyscy tak go lubią. Szybko dotarło do mnie, że ćwiczenie czyni mistrza. Inne książki Pratchetta, tego DOROSŁEGO Pratchetta, są wspaniałe i intrygujące. Ta natomiast może posłużyć jako dodatek do kolekcji – ot, zbiorek pierwszych opowiadań, do których nie powinno się przywiązywać i z którymi nie należy wiązać wielkich nadziei. Wszelkie wymagania mogą sprawić, że książka po prostu się nie spodoba. A i od dziecięcej ręki nie można wymagać, by stworzyła arcydzieło godne swojej dorosłej wersji.

Przez cały ten czas dążyłam oczywiście do tego, że książka mi się nie spodobała i gdybym tę pierwszą przeczytała – co się właśnie stało – nigdy w życiu nie sięgnęłabym po kolejne dzieła. Dobrze, że jednak poszłam zaspokoić swoją ciekawość i sprawdziłam inne książki. „Smoki na zamku Ukruszon" polecam przede wszystkim fanom i tym, którzy posiadają w swojej biblioteczce wszystkie, albo chociaż większość książek Terry'ego Pratchetta. Myślę, że prawdziwy fan doceni w pewien sposób ogrom wyobraźni, jaki z całą pewnością posiadał i pewnie nadal posiada autor. Zalecam natomiast wszystkim pozostałym, by nie czytali tej książki, jeśli miałaby ona stać się ich pierwszym spotkaniem z ową twórczością. No chyba, że zamierzają książkę podarować swojemu dziecku.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu Rebis oraz portalowi Sztukater!