Wersja dla osób niedowidzącychWersja dla osób niedowidzących

Okładka wydania

Cesarzowa Nocy. Historia Katarzyny Wielkiej

Kup Taniej - Promocja

Additional Info

  • Autor: Ewa Stachniak
  • Tytuł Oryginału: Empress Of The Night
  • Seria: Między Słowami - Znak
  • Gatunek: Powieści i Opowiadania
  • Język Oryginału: Angielski
  • Przekład: Nina Dzierżawska
  • Liczba Stron: 480
  • Rok Wydania: 2014
  • Numer Wydania: I
  • Wymiary: 144 x 205 mm
  • ISBN: 9788324025992
  • Wydawca: Znak
  • Oprawa: Miękka
  • Miejsce Wydania: Kraków
  • Ocena:

    5/6

    5/6


Oceń Publikację:

Książki

Fabuła: 100% - 1 votes
Akcja: 100% - 1 votes
Wątki: 100% - 1 votes
Postacie: 100% - 1 votes
Styl: 100% - 2 votes
Klimat: 100% - 3 votes
Okładka: 100% - 1 votes
Polecam: 100% - 1 votes

Polecam:


Podziel się!

Cesarzowa Nocy. Historia Katarzyny Wielkiej | Autor: Ewa Stachniak

Wybierz opinię:

Aga

Katarzyna II Wielka księżniczka Zofia Fryderyka Augusta Anhalt - Zerbst, żona wielkiego księcia Piotra Fiodorowicza, późniejszego cesarza rosyjskiego Piotra III, która po dokonaniu zamachu stanu stała się cesarzową Rosji. Wybitny polityk sprawujący rządy twardą ręką. Kobieta dla której istniały dwie namiętności – władza i seks. Sięgając po książkę Ewy Stachnik „Cesarzowa nocy" miałam nadzieję na poznanie prywatnego oblicza jednej z najpotężniejszych władczyń w dziejach.

 

Ewa Stachnik jest absolwentką anglistyki Uniwersytetu Wrocławskiego i Uniwersytetu McGill w Montrealu. Od 1981 roku mieszka w Kanadzie. Karierę pisarską rozpoczęła od opowiadań publikowanych w kanadyjskich magazynach literackich. Wydała cztery powieści: „Konieczne kłamstwa", „Ogród Afrodyty", „Dysonans" oraz „Katarzyna Wielka. Gra o władzę".

 

Akcja powieści „Cesarzowej nocy" rozpoczyna się w listopadzie 1796, kiedy sparaliżowana po wylewie i umierająca Katarzyna powraca wspomnieniami do przeszłości od momentu, w którym przybyła na cesarski dwór by poślubić przyszłego cara Piotra III i jej dotychczasowe życie uległo diametralnej zmianie. Szybko nauczyła się czerpać informacje z otoczenia, ukrywać uczucia i stała się wytrawnym graczem, a śmiałe i przemyślane posunięcia pozwoliły jej zasiąść na cesarskim tronie. Dostawała wszystko, czego zapragnęła, ale czy rzeczywiście po to, co najważniejsze udało się jej sięgnąć?

 

Autorka stworzyła portret wyrachowanej i bezwzględniej władczyni, ale też kobiety, która nie tylko podejmuje decyzje i manipuluje innymi, lecz również zmaga się z wrogami i schorowanym ciałem. Dokonuje trudnych wyborów między pragnieniami a powinnościami, marzy, ulega namiętnościom i przeżywa niepowodzenia uczuciowe. I choć miłością jej życia był Grugorij Potiomkin i jego dopuściła najbliżej siebie, to ten związek nie przesadzał jej w zapraszaniu do alkowy młodych, przystojnych i inteligentnych mężczyzn, a wśród nich Stanisława Poniatowskiego, którego z czasem osadziła na tronie Polski. Dziś określilibyśmy ją mianem rozwiązłej, ale nie zapominajmy, że XVIII wieku nie było pruderii i kobiety nie musiały tłumić swojej seksualności. A Katarzyna pełniąc rolę cesarzowej pozostawała kobietą z krwi i kości.

 

Autorka posługuje się lekkim i przyjemnym w odbiorze stylem, Nie naszpikowała fabuły zbędnymi detalami i oddała klimat tamtych czasów. Jestem pod wrażeniem połączenia faktów historycznych z fikcją literacką. Pisarka niewątpliwie ma dużą wiedzę i wie jak zrobić użytek z dostępnych źródeł by dodać postaci i przedstawionej opowieści wiarygodności i autentyczności. Do tego sprytnie podsyca ciekawość czytelnika nie pozwalając mu na oderwanie się od lektury.

 

„Cesarzowa nocy" to pełna różnorodnych odczuć powieść o kobiecie nieprzeciętnej i wielkiej, która zapisała się na kartach historii. Wycieczka do XVIII – wiecznej Rosji na jeden z bardziej znaczących dworów, gdzie manipulacje, walka o pozycje i wpływy, pomówienia oraz spiski to chleb powszedni. Dla mnie „spotkanie" z Katarzyną było fascynującym i intrygującym doświadczeniem, które pozwoliło mi spojrzeć na jej postać z szerszej perspektywy i zrozumieć podejmowane przez nią decyzje oraz problemy z jakim musiała się borykać.

 

„Cesarzowo nocy" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Ewy Stachnik i muszę przyznać, że jestem pod wrażeniem pióra autorki i mam apetyt na kolejne jej publikacje. Książkę polecam wszystkim, bez względu na płeć i wiek, choć niewątpliwie kobietom bardziej przypadnie do gustu, ponieważ w tej powieści jest wszystko, co niezbędne do pobudzenia wyobraźni i emocji. Poza tym jest to, cenna lekcja historii, która na długo pozostanie w pamięci.

Na Widelcu

Caryca Katarzyna Wielka jest bez wątpienia jedną z najbardziej kontrowersyjnych postaci na kartach światowej historii. Z jednej strony podziwiana, gloryfikowana i uznawana za największą władczynię w historii Rosji. Z drugiej zaś określana mianem szaleńca, bezwzględnej i przerażającej w swym okrucieństwie kobiety, nimfomanki, dla której własne żądzę były ważniejsze niż jej Królestwo. Niezależnie od tego jakim człowiek naprawdę była Katarzyna Wielka, budzi ona wielkie emocje i zainteresowanie współczesnego świata, czego wyrazem są dziesiątki książek, filmów i artykułów poświęconych tej niezwykłej postaci. Swoje wyobrażenie o tej kobiecie przedstawiła także ceniona i uznana polska autorka - Ewa Stachniak, która napisała powieść pt. "Cesarzowa Nocy. Historia Katarzyny Wielkiej".

 

Książka Pani Ewy ma charakter powieści historycznej, w której to prawdziwe wydarzenia łączą się z literacką fikcją. Powieść przenosi Nas do roku 1796 - roku śmierci Carycy. Schorowana, sparaliżowana, umierająca Katarzyna Wielka wraca pamięcią do swojej młodości i początków władania Rosją, by następnie ów wspomnienia prowadziły Nas przez całe burzliwe życie tej kobiety. Retrospektywna narracja przenosi Nas do chwili przybycia młodziutkiej Katarzyny na Carski dwór, jej ślubu z Piotrem III, pierwszych rozczarowań i zawodów. Śledzimy jej dworską grę, stopniowe przejmowanie całej władzy w pałacu, najważniejsze i najbardziej kluczowe decyzje polityczne. Obserwujemy także jej liczne romanse i miłości, które tak naprawdę były próbą ucieczki przed samotnością na tronie Carycy.. Jednym słowem - przeżywamy życie Katarzyny Wielkiej widziane z jej perspektywy..

 

Pierwsze, co rzuca się w oczy podczas lektury tej powieści, to próba ukazania przez autorkę prywatnej twarzy tej wielkiej i kontrowersyjnej postaci. Twarzy, której dotąd tak naprawdę nie mieliśmy okazji poznać, gdyż była ona zawsze skrzętnie ukryta za kotarą politycznych decyzji i pomówień, często nie znajdujących pokrycia w rzeczywistości. Dla Mnie książką ta jest przede wszystkim opowieścią o Katarzynie Wielkiej - kobiecie nieszczęśliwej, rzuconej w wir wielkiej władzy i polityki, w której to trybach stara się przede wszystkim przetrwać. Dopiero w drugiej kolejności jest to historia o wielkiej władczyni i jej bezkompromisowej działalności na międzynarodowej scenie, tak bolesnej dla Nas - Polaków. Oczywiście osobną kwestią pozostaje to, czy opowieść ta jest w pełni obiektywnym obrazem życia tej kobiety.., do czego zresztą Mam pewne obiekcje. Jednak nauczona życiem pamiętam o tym, iż coś takiego jak "obiektywne ujęcie historii" nie istnieje, gdyż każde spojrzenie będzie zawsze indywidualnym spojrzeniem autora.. I w tym przypadku musze przyznać, że spojrzenie Pani Ewy Stachniak w pełni Mnie satysfakcjonuje i ciekawi..

 

„Cesarzowa nocy" napisana jest z perspektywy Katarzyny Wielkiej, co daje Nam okazję zaobserwować to, o czym milczą podręczniki. I naprawdę nie ma dla Mnie większego znaczenia to, czy są to informacje zaczerpnięte i potwierdzone przez materiały źródłowe, czy też tylko i wyłącznie fikcja literacka. Ważne jest to, iż opowieść ta jest przekonywująca, interesująca i przedstawiona w bardzo inteligentny sposób. Emocje, jakie towarzysza opowieści Katarzyny Wielkiej, są emocjami jak najbardziej żywymi, szczerymi, oddającymi w pełni nie tylko klimat tamtej epoki i życia w tamtych czasach, ale także i perspektywę osoby która się nimi z Nami dzieli, czyli człowieka żegnającego się z tym światem. Dla Mnie ma to pewien wymiar spowiedzi umierającego człowieka, który wraca do najważniejszych chwil w swoim życiu, by raz jeszcze przeżyć te chwile, czasami by ich żałować, innym razem zaś by poczuć ponownie towarzyszące im emocje. To, w jaki sposób ów opowieść wygląda, a więc jej urywany, często "zamglony" i nie uporządkowany charakter, wydaje się przysłowiowym "strzałem w dziesiątkę" w wykonaniu autorki, która przez to ukazała jedną z najbardziej przejmujących opowieści o życiu umierającego człowieka..

 

Omawiając tę książkę nie sposób nie wspomnieć o niezwykłym rozmachu tej historii, w której to poznajemy nie tylko dworskie życie, ze wszystkimi jego intrygami, zdradami i spiskami na czele, ale także i wielką Rosję. Liczba lokacji, postaci, ważnych wydarzeń jakie poznajemy w tej opowieści jest niezwykle imponująca. Przy tym nie sposób nie zauważyć tu tej wielkiej szczegółowości w sposobie przedstawienia tego świata. Począwszy od ówczesnych manier, zachowań, poprzez niezwykle barwne stroje, architekturę, sztukę, a na spożywanych potrawach skończywszy. Podobnie jak to miało miejsce w poprzedniej pracy poświęconej Katarzynie Wielkiej - "Katarzyna Wielka. Gra o władzę", autorka wykonała naprawdę świetną pracę, ukazując świat ówczesnej Rosji w jak najbardziej rzeczywisty i prawdziwy sposób. Moim skromnym zdaniem takie ujęcie historii jest najlepszym sposobem na to, by przekonać młodych czytelników do zainteresowania się tą najpiękniejszą z nauk..:)

 

Powieść ta stanowi niewątpliwie pewien wyraz uznania, szacunku, a być może i hołdu autorki dla Katarzyny Wielkiej. Jest to bardzo widoczne chociażby w tym, iż historia ta skupia się głównie na tych najbardziej "ludzkich" i pozytywnych czynach tej kobiety, unikając tych z grona kontrowersyjnych. Oczywiście, nie jest to żaden zarzut pod adresem autorki, gdyż każdy ma prawo do własnej interpretacji i oceny postaci historycznej oraz jej życia. W moim odczuciu książka ta sprawdziła się w 100% w kontekście chęci ukazania portretu kobiety nieszczęśliwej, która poświeciła swoje życie dla dobra narodu i jego chwały, rekompensując sobie ów stratę własnymi namiętnościami.. Większe wątpliwości mam co do ukazania prawdy o tej postaci, która chyba nie do końca została tutaj zawarta, a bynajmniej uległa pewnej wybiórczości.. Zawsze bowiem można mówić dobrze o choćby najgorszym człowieku, jeśli tylko się tego pragnie.. Oczywiście to tylko i wyłącznie moja opinia, która może nie pokrywać się z odczuciami innych czytelników tej książki.

 

Książka Ewy Stachniak to niezwykle interesująca, barwna i szczegółowa opowieść o życiu i śmierci Katarzyny Wielkiej, która z pewnością zainteresuje nie tylko miłośników historii, ale także i wszystkich tych czytelników, którzy cenią sobie inteligentne spojrzenie na ludzkie emocje.. Spotkanie z tym dawnym światem, jakie serwuje Nam w tej książce autorka, jest niezwykłą przygodą, której po prostu nie wolno sobie odmówić.. Polecam:)

 

Dziękuję wydawnictwu „Znak" ze przekazanie egzemplarza do recenzji.

 

Komentarze

Security code
Refresh

Aby Skomentować Kliknij Tutaj

Współpracujemy z:

BIBLIOTECZKA

Karta Do Kultury

? Jeżeli zalogujesz się na swoje konto, będziesz mógł bezpłatnie:
*obserwować pozycje wydawnicze, promocje oraz oferty specjalne
*dodawać je do ulubionych
*polecać innym czytelnikom
*odradzać produkty, po które więcej nie sięgniesz
*listować pozycje, które posiadasz
*oznaczać pozycje przeczytane/obejrzane
Jeżeli nie masz konta, zarejestruj się, zapraszamy do rejestracji!
  • Zobacz Mini Tutorial