Wersja dla osób niedowidzącychWersja dla osób niedowidzących

Okładka wydania

Bracia Karamazow

Kup Taniej - Promocja

Additional Info

  • Autor: Fiodor Dostojewski
  • Tytuł Oryginału: Bratja Karamazow / Братья Карамазовы
  • Gatunek: Powieści i Opowiadania
  • Język Oryginału: Rosyjski
  • Przekład: Aleksander Wat
  • Liczba Stron: 556
  • Rok Wydania: 2014
  • Wymiary: 145x205 mm
  • ISBN: 9788377792322
  • Wydawca: MG
  • Oprawa: Twarda
  • Miejsce Wydania: Warszawa
  • Ocena:

    6/6

    6/6


Oceń Publikację:

Książki

Fabuła: 100% - 6 votes
Akcja: 100% - 5 votes
Wątki: 100% - 3 votes
Postacie: 100% - 6 votes
Styl: 100% - 6 votes
Klimat: 100% - 6 votes
Okładka: 100% - 5 votes
Polecam: 100% - 8 votes

Polecam:


Podziel się!

Bracia Karamazow | Autor: Fiodor Dostojewski

Wybierz opinię:

Obsesja Kasiulka

Fiodora Dostojewskiego pokochałam już w czasach liceum, kiedy to miałam okazje sięgnąć po Zbrodnię i karę. Postać Raskolnikowa doprowadziła do tego, że stwierdziłam, że takich bohaterów to ja mogę poznawać i zakochiwać się w nich bez pamięci. Nie przeszkadzało mi tam rozkładanie fabuły na czynniki pierwsze, mnóstwo filozoficznych wątków, mroczna i gęsta akcja. Dopiero po latach sięgnęłam po jego kolejną powieść, Bracia Karamazow. Zasiadając do lektury jak zawsze miałam mieszane uczucia, czy książka mi się spodoba, czy będzie lepsza czy słabsza od poprzedniej? Z resztą zawsze mam takie uczucia, gdy pierwsza z powieści, jakie czytam danego autora mi się spodoba, zdarza się przecież, że autor nie podoła przy kolejnym tytule. Tylko czy taka obawa powinna występować w przypadku sięgania po dzieła klasyków?

 

Fabuła Braci Karamazow jest dość prosta. Mamy ojca i trzech jego synów: Aloszę, Dymitra i Iwana, których jątrzy zazdrość. Zazdrość, która doprowadza w końcu do ojcobójstwa. Wydaje się, że wiadomo, kto zabił ojca, jednak u Dostojewskiego tak prosto nie jest. Autor nie stałby się tak znakomitym pisarzem, gdyby jego powieści były przewidywalne i proste.

 

Dostojewski bardzo skrupulatnie (jak to było również w przypadku Raskolnikowa) odmalowuje postaci bohaterów. Dymitr to awanturnik, który nie raz odgraża się, że zabije ojca. Iwan to bohater w typie Raskolnikowa ze Zbrodni i kary, natomiast Alosza to całkowite przeciwieństwo braci, oddany rodzinie i opiekuńczy.

 

Dostojewski podobnie jak w przypadku Zbrodni i kary (tylko do niej mogę się obecnie odnieść) fabułę książki kreśli bardzo mocno. Mamy wątek kryminalny z wieloma niedomówieniami, zagadkami. Mnóstwo rozmyślań i analiz nad poszczególnymi wątkami, skłania do przemyśleń. Autor zmusza również czytelnika do intensywnej pracy. Nie ma łatwo, trzeba się pogłowić nad wieloma sprawami, przemyśleć takie a nie inne postępowanie.

 

Cóż mogę powiedzieć – nie zawiodłam się na autorze! Dostojewski wielkim pisarzem jest! I będę to mówiła zawsze i wszędzie. Lektura Braci Karamazow przyniosła mi wiele satysfakcji i przyjemności w obcowaniu z bohaterami.

 

Już wiem – teraz po kolejne jego powieści będę sięgać bez zastanowienia i jakiś błędnych przemyśleń, że jednak może mi się nie spodoba.
Wydawnictwo wydało Braci Karamazow w bardzo pięknej szacie w twardej okładce. Polecam serdecznie tę powieść. Jeśli nie do końca spodobała się Wam się Zbrodnia i kara to Bracia Karamazow są o stopień wyżej, więc warto się nad nią zagłębić.

 

Fiodor Dostojewski to prozaik rosyjski. Po śmierci matki oddany do pensjonatu przez ojca, zamordowanego później przez chłopów. Wyjechał do Petersburga na studia inżynierskie. Początkowo zarabiał, jako tłumacz. Już pierwsza powieść Biedni ludzie (1845) przyniosła mu wielki sukces. W kolejnych stał się mistrzem analizy psychologicznej (psychologizm). Proza nierzadko na pograniczu realności i wyobraźni. Był zafascynowany irracjonalnymi pierwiastkami natury ludzkiej oraz walką dobra ze złem czającym się wszędzie. Tu - Sobowtór (1846), Białe noce (1848). Na dalszą twórczość wywarło silny wpływ aresztowanie go za działalność polityczną, wyrok śmierci (1849) zamieniony na katorgę i służbę wojskową, które to przeżycia znalazły oddźwięk m.in. we Wspomnieniach z domu umarłych (1860-1862). Atakował ówczesny indywidualizm filozoficzny, dopatrując się w nim destrukcyjnego wpływu na człowieka i jego moralność, m.in. w Notatkach z podziemia (1864) oraz w Zbrodni i karze (1866). Mimo sukcesu jednej z najwybitniejszych swoich powieści - Zbrodni i kary popadł w długi i uciekł przed wierzycielami za granicę 1867-1871, wydając Idiotę (1868) oraz Biesy (1872). Ta druga powieść przyniosła mu europejski rozgłos. W Braciach Karamazow (1879-1880) potępił zarówno kapitalistyczną cywilizację, jak ruchy socjalistyczne i rewolucyjne, zarzucając im zagubienie wartości chrześcijańskich i opowiadając się stanowczo przeciwko ateizmowi. Był pisarzem pełnym moralnej pasji, nowatorem artystycznym wahającym się między skrajnym sceptycyzmem i nadzieją. Jest jednym z największych pisarzy czasów nowożytnych, wywarł duży wpływ na literaturę światową.

TomG

Powieści, które zostały już uznane za klasykę któregoś z literackich gatunków mają to do siebie, że z miejsca gwarantują czytelnikowi satysfakcjonującą lekturę. A także niepowtarzalne umysłowe przeżycia oraz – nierzadko – spory ładunek emocjonalny. Oczywiście ludzie są bardzo różni: jednym z nas powieść uznana za kamień milowy literatury pięknej może wydać się rzeczywiście dziełem udowadniającym geniusz jej autora, innym – nudnym, przegadanym tomiszczem, mogącym służyć w najlepszym razie za substytut tabletki nasennej. Jakby jednak nie było, nie można negować faktu, iż ta czy tamta powieść została z jakiegoś powodu uznana za dzieło wywyższone nad inne. Problemem dla niektórych może być właśnie dostrzeżenie tych powodów, oryginalnych elementów tworzących całość, dzięki którym książkę uznaje się za twór wybitny. Przez innych jednak te niepowtarzalne składowe zostaną dostrzeżone bardzo szybko.

 

Nazwiska Fiodora Dostojewskiego chyba nikomu nie trzeba przedstawiać. Już chociażby z tego względu, że jego sławna „Zbrodnia i kara" już od lat wpisana jest w kanon lektur szkolnych i niemal wszyscy młodzi ludzie mają z nią – bliższą czy dalszą, ale jednak – styczność. Ja sam czytałem tę książkę kilkakrotnie: najpierw jako młody chłopak, jeszcze zanim wymagał tego ode mnie program nauczania języka polskiego, a potem znowu, po upływie lat. Postać Raskolnikowa i studium psychologiczne tej postaci od zawsze robiły na mnie duże wrażenie, podejrzewam więc, że jeszcze zdarzy mi się zagłębić w „Zbrodnię i karę". Ostatnio jednak zyskałem dla niej porównanie w postaci powieści jeszcze bardziej złożonej i rozbudowanej, czyli „Braci Karamazow".

 

W książce jedną z ważniejszych postaci, mających duże znaczenie dla fabuły, jest Fiodor Pawłowicz Karamazow – ojciec trzech synów, ziemianin o „lichym" charakterze, rozpustnik i narwaniec posiadający jednak dryg do interesów. Dwukrotnie żonaty, słynie w okolicy jako zupełnie zwariowany półgłówek, w rzeczywistości będąc przebiegłym, chytrym człowiekiem. Jego synowie, pochodzący z pierwszego małżeństwa Mitia oraz Iwan i Alosza, dorastają w zupełnie innych domach, a ich osobowości kształtują się zupełnie inaczej. Pewnego dnia jednak nadchodzi czas spotkania całej trójki, prowadzącego do fatalnych dla nich zdarzeń.

 

Oś fabularna „Braci Karamazow" nie jest złożona, lecz została wzbogacona o wiele intrygujących wątków. Obfituje w bardzo rozbudowane opisy, szczegółowo przedstawiające postaci występujące w powieści i mnogość wydarzeń. Ogólnie można by rzec, że to, co dostaliśmy w „Zbrodni i karze", w „Braciach Karamazow" zostało jeszcze zwielokrotnione, co w efekcie dało nam skomplikowaną, wielowątkową i stosunkowo trudną w odbiorze powieść. Trudną, ponieważ Dostojewski nie obawiał się zagłębiać w tematykę poniekąd problematyczną, taką jak filozofia czy etyka. Autor odmalowuje także mroki ciemniejszej strony ludzkiej natury, jak nikt inny prowadząc niezwykle szczegółową analizę psychologiczną. Nadaje również swoim postaciom niemalże rzeczywisty wymiar, tworzy pełnokrwistych ludzi obdarzonych wadami i zaletami. Kreacja jego literackich bohaterów jest pierwszorzędna.

 

Tym, co bardzo mocno rzuca się w oczy przy lekturze „Braci Karamazow", jest niezwykła, niespotykana wręcz drobiazgowość opisów. Dostojewski rozbudowuje charakterystyki postaci do kilku stron, na pierwszy rzut oka spowalniając akcję powieści, lecz w rzeczywistości zarysowując bohaterów odpowiednio od strony psychologicznej, co ma niebagatelne znaczenie w późniejszych wydarzeniach.

 

Nie mnie decydować, czy „Braci Karamazow" słusznie uznano za najważniejszą i najbardziej dojrzałą powieść Fiodora Dostojewskiego. O tym musi przekonać się każdy czytelnik indywidualnie, zagłębiając się w powieść, skupiając nad nią i zastanawiając nad licznymi jej elementami, których znaczenia przecenić nie sposób. Bez wątpienia warto sięgnąć po tą książkę i samemu przekonać się o jej literackiej wartości.

 

Komentarze

Security code
Refresh

Aby Skomentować Kliknij Tutaj

Comments  

0 # araevik 2021-01-28 20:10
To wydanie to oszustwo i zbrodnia.
Brudasy je.. ne, wszystko dla pieniędzy.
Reply | Reply with quote | Quote | Report to administrator

Współpracujemy z:

BIBLIOTECZKA

Karta Do Kultury

? Jeżeli zalogujesz się na swoje konto, będziesz mógł bezpłatnie:
*obserwować pozycje wydawnicze, promocje oraz oferty specjalne
*dodawać je do ulubionych
*polecać innym czytelnikom
*odradzać produkty, po które więcej nie sięgniesz
*listować pozycje, które posiadasz
*oznaczać pozycje przeczytane/obejrzane
Jeżeli nie masz konta, zarejestruj się, zapraszamy do rejestracji!
  • Zobacz Mini Tutorial