Trzy Odbicia W Lustrze | Autor: Zbigniew Zborowski

Po Trzy odbicia w lustrze sięgnęłam zachęcona wieloma pozytywnymi recenzjami tejże książki. Drugim czynnikiem, który spowodował, że książka musiała do mnie trafić było to, że jest to saga, a sagi rodzinne ja uwielbiam. Gdy książka do mnie dotarła, pozostało już tylko oddać się lekturze. Czy mężczyzna kreślący dzieje trzech pokoleń kobiet, trafił w moje gusta czytelnicze?

Przenosimy się do 1939 roku, kiedy to Zosia zamieszkująca na dworze Hryniewiczów, kształci ich syna – Stasia. Pozwala jej to przy realizacji jej planów, a mianowicie zdobyciem wykształcenia. Niestety chwila zapomnienia z paniczem Adamem skutkuje ciążą. Zostaje zmuszona do jej usunięcia, jednak, gdy już jest zdecydowana na ten krok, pewien splot wydarzeń powoduje, że dziewczyna jednak urodzi dziecko. Niestety nieodpowiedzialny Adam pozostawia ją samą i wyjeżdża. Na szczęście na jej drodze staje Witek, któremu nie przeszkadza, że dziewczyna nosi dziecko innego. Wydawałoby się, że już wszystko się ułoży. Niestety przychodzi wojna i jej skutki. Okazuje się również, że życie Zofii i jej potomków nie będzie usłane różami, gdyż kiedyś na jej rodzinę rzucono klątwę.

Życie Zofii nie jest łatwe. Gdy w końcu przychodzi dobro, to za chwilę pęka lód pod nogami i wszystko sypie się jak domek z kart. Można by powiedzieć, że jej życie to niekończąca się sinusoida, ze wzlotami i upadkami. Trzy odbicia w lustrze to nie tylko historia Zofii. Z czasem pojawiają się również dwie kolejne kobiety – Wanda, jej córka, oraz Ania – wnuczka. Jakie znamię odciśnie klątwa na dwóch młodszych kobietach? A może jednak uda im się wywinąć?

Jestem zachwycona piórem autora. To jak prowadzi narrację, jak powoli odkrywa z czytelnikiem tajemnice rodzinne i przede wszystkim, jak dobrze zna kobiety. Przy lekturze Trzech odbić w lustrze, przypomniała mi się książka Aleksandra Sowy Zauroczenie, którą miałam okazje czytać już jakiś czas temu. Porównałam te dwa tytuły z tego względu, że w obu przypadkach autorzy to mężczyźni piszący o kobietach, piszący fenomenalnie, lawirując pomiędzy emocjami i robiąc to w sposób fenomenalny. I tak jak napisałam to przy okazji Zauroczenia, tak również tu jestem zauroczona i pełna podziwu.

Nikt teraz nie wmówi mi, że mężczyźni nie mogą pisać świetnych książek o kobietach i dla kobiet. Już ta literatura nie jest zarezerwowana tylko dla płci pięknej. Mogłabym się pokusić o stwierdzenie, że zarówno Aleksander Sowa jak i Zbigniew Zborowski robią to o wiele lepiej. Ich lektury są bardzo mądre, nie cukierkowe i wnoszące wiele emocji. Dowodzi to twierdzeniu, że mężczyźni to świetni obserwatorzy.

Zbigniew Zborowski przedstawia losy trzech kobiet na przełomie siedemdziesięciu pięciu lat. To historia z klątwą w tle, dziejąca się na tle wielu wydarzeń historycznych dziejących się na terenie Polski. Trzy odbicia w lustrze czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Czytając powieść śledzi się z wielką przyjemnością i niewiadomą losy Zofii, Wandy i Ani. To historia o zdradzie, przebaczeniu, miłości i jej odrzuceniu.

Jeśli cenicie dobre pióro, świetnie poprowadzoną narrację, sagi rodzinne ukazujące losy rodziny na przełomie wielu lat, to jest to książka dla Was. Powiem szczerze, że mężczyźni również powinni się w niej odnaleźć. Nie ma tu infantylnych, nic nie wnoszących opisów, bohaterzy są z krwi i kości z normalnymi problemami adekwatnie do tego w jakich latach żyją.

Zbigniew Zborowski, dziennikarz, podróżnik, do niedawna także nurek eksplorujący zatopione głęboko na dnie Morza Bałtyckiego wraki. To właśnie w ładowni storpedowanego przez radziecką łódź podwodną w 1945 roku statku, przyszła mu do głowy pierwsza scena sagi, której akcja rozpoczyna się tuż przed wybuchem II wojny światowej. W 2013 r. ukazała się jego pierwsza książka Nowy drapieżnik.