Niedokończone Opowieści | Autor: Charlotte Brontë

Charlotte Brontë – angielska pisarka i poetka, najstarsza pośród trzech sióstr. Jest autorką powieści „Dziwne losy Jane Eyrie", „Shirley" „Villette", „Profesor"- zaliczane są one do klasyki literatury angielskiej.

Osobiście jestem wielką miłośniczką twórczości sióstr Bronte. Zarówno „Dziwne losy Jane Eyrie" jak i „Wichrowe wzgórza" czytałam wielokrotnie, za każdym razem wynajdując w nich jakąś perełkę, która mi wcześniej umknęła. Klimat powieści, mnóstwo niedomówień, świetnie zarysowane postacie to jedne z nielicznych plusów ich powieści. Wielu badaczy literatury skłania się ku temu, że autorką wszystkich wydanych przez siostry powieści i zbiorów poezji jest Charlotte, która obawiała się o przyszłość materialną rodzeństwa. W ten sposób siostry były choć trochę zabezpieczone finansowo. „Niedokończone opowieści" - to szkice i wprowadzenia do tomów, które niestety nie ujrzały w całości światła dziennego, najprawdopodobniej z powodu śmierci Charlotte , która zmarła w wieku niespełna 39 lat. W książce znajdują się cztery interesujące opowiadania, które świetnie wprowadzają czytelnika w ówczesny świat w jakim żyła autorka. Są to "Ashworth", "Emma", "Państwo Moore" oraz "Historia Williego Ellina". Ponieważ do tej pory uwielbiam książkę „Mała księżniczka" autorki Frances Hodgson Burnett i klimat angielskiej pensji, najbliższe mi było opowiadanie „Emma". Siostry Wilcox przyjmują do swojej szkoły bogatą pannę. Jest ona niesamowicie faworyzowana i stawiana za wzór do momentu, kiedy na jaw wychodzi związane z nią oszustwo. Jak jej sytuacja potoczy się dalej? Wiele tutaj rzeczy pośrednio zgadza się z fabułą „Małej księżniczki"i losami małej Sary. Czyżby Frances Hodgson Burnett miała możliwość czytać te zapiski? Ogromna szkoda, że nie będziemy mieć jako czytelnicy możliwości skonfrontować tych książek i odnaleźć ich różnice jak i podobieństwa. Najbardziej rozbudowaną opowieścią jest "Ashworth", która zachwyca klimatem, pewną tajemniczością, świetnie przedstawionym obrazem społeczeństwa epoki wiktoriańskiej. Mamy tu animozje, sekrety, pewne układziki. Całość dopełniają bohaterowie, których mimo tak krótkiej formy zaczynamy lubić i żyć ich życiem.

Wszystkie niedokończone opowiadania łączy ze sobą nic innego jak wspaniały humor autorki, niewidoczny aż tak w jej wydanych powieściach. Tutaj ogromnie widoczny, dodający uroku nie tylko tym zapiskom, lecz również całej postaci powieściopisarki.

Ogromnie żałuję, ze autorka zostawiła mnie z mnóstwem pytań i pewnym niedowierzaniem, że niestety nie poznam dalszych losów bohaterów, a moje domysły na pewno nie poszły by w dobrym kierunku. Autorka przecież nigdy nie wybierała prostych rozwiązań. a za meandry jej historii zawsze ją podziwiałam. Jak to jednak jest, że tematy przez nią poruszane, pomimo tylu lat, są wciąż aktualne, a najważniejsze poruszają czytelnika kto wie, czy nie bardziej niż jakby tekst przyjmowany był przez mieszkańców epoki wiktoriańskiej. Być może potrzeba właśnie tego dystansu aby docenić twórczość Charlotte Bronte, ujrzeć wszystkie jej zalety a przede wszystkim wielką dbałość o szczegóły. „Niedokończone opowieści" to na pewno perełka zachwycająca pięknym językiem jak i stylem. Troszkę leniwa narracja tylko jeszcze potęguje ciekawość czytelnika, absolutnie go nie nużąc. A tak naprawdę brak zakończenia to pole popisu dla nas, czytających. Możemy poćwiczyć naszą wyobraźnię i spróbować iść w szranki z autorką. Da nam to możliwość spędzenia pięknych chwil w jakże ciekawych czasach. Zdecydowanie polecam!.

Charlotte Bronte jest rozpoznawalną angielską pisarką i autorką wielokrotnie filmowanej powieści „Jane Eyre". Spod jej pióra wyszło bardzo niewiele książek, jeszcze mniej ukazało się na polskim rynku wydawniczym. „Niedokończone opowieści" to zbiór czterech szkiców, z których żaden nie doczekał się sfinalizowania. Cztery opowieści: „Ashworth", „Emma", „Państwo Moore" oraz „Historia Williego Ellina" dają jedynie przedsmak tego, czym mogłyby być, gdyby Charlotte udało się je ukończyć.

Każdy z tekstów przedstawia pokrótce kilkoro bohaterów, jednak czy w zamierzaniach autorki miały być to główne postacie, tego możemy się jedynie domyślać. Przedstawione charakterystyki są bardzo dokładne i wyraźnie zarysowują charaktery z jakimi mielibyśmy do czynienia, gdyby opowieści zostały ukończone. Wnikliwie przedstawione osobowości nie pozostawiają zbyt wielkiego pola do domysłów. Tak wykreowane postacie sprawiają, że możemy przewidzieć ich zachowania zależnie od tego, co w zamierzeniach autorki miałoby ich dalej spotkać. Bohaterowie są dość różnorodni, spotkamy tu młodego właściciela ziemskiego, panienkę na wydaniu czy też małego chłopca.

Sceneria większości opowieści to typowa brytyjska prowincja, nieco sielankowa i leniwa, gdzie życie toczy się powoli. Jedynie w opowiadaniu „Emma" przenosimy się do Londynu, na pensję dla młodych panien, jednak możemy się spodziewać, że to jedynie wstęp i w dalszej części historia przeniosłaby się na wieś, jak miało to miejsce w „Jane Eyre". W pozostałych przypadkach tłem wydarzeń jest mniej lub bardziej okazała ziemska posiadłość. Miejsca te opisane zostały bardzo dokładnie. Autorka z wyjątkowym talentem opisuje otoczenia, idealnie oddając ich klimat i atmosferę, czy jest to stare, ponure i mroczne dworzyszcze, czy też nowoczesny i pełen światła dom.

Trudno mówić o fabule w przedstawionych szkicach, są na to po prostu zbyt krótkie. Akcja dopiero się zawiązuje a w opisach znacznie ważniejsze są charakterystyki postaci, niż wydarzenia, jakie dopiero będą miały miejsce. W związku z tym to, co spotka bohaterów pozostaje jedynie kwestią wyobraźni czytelnika i może stanowić świetne pole do intelektualnej rozrywki.

Opowieści spisane są typowym dla autorki przyjemnym i plastycznym językiem, bez przesady w opisach, którym daleko do nadmiernie górnolotnego stylu. Taka powściągliwość języka idealnie oddaje ducha brytyjskiej prowincji, porywając czytelnika i wciągając go w snutą historię. Bez większych problemów możemy przenieść się w zarysowane miejsca i poczuć się częścią przedstawianych wydarzeń.

Chyba nie muszę polecać tej książki żadnemu miłośnikowi autorki, jest jak deser po obiedzie złożonym z ukończonych powieści. Krótka, lecz doskonale pobudza wyobraźnię i pozwala snuć domysły, co też spotkało poznanych bohaterów. Pozostaje jedynie żałować, że żadna z historii nie doczekała się zakończenia, gdyż każda z nich jest zadatkiem na kolejną, wciągającą powieść.