Przecież Cię Znam | Autor: Beata Ostrowicka

Laura boryka się z problemami dnia codziennego. Wychowywana przez matkę musiała szybko dorosnąć. Jako nastolatka zachowuje się poważniej niż nie jeden trzydziestolatek. Uczy się, daje korepetycje, odwiedza i pomaga starszej pani. A co istotne matkuje swojej bratanicy, którą nie interesuje się własna matka. Dziewczyna w tym całym nawale obowiązków na również czas dla siebie. Zawsze służy pomocą swoim przyjaciołom: Szarej i Błażejowi. Nastolatka uważa, że wszystko ma pod kontrolą i wie o każdym problemie swoich bliskich. Jednak skupiając się momentami na własnej osobie nie dostrzega albo nie chce widzieć trosk innych. Jest typową nastolatką mającą niejednokrotnie wymyślone problemy.

Kilka razy zdarzyło mi się uśmiechnąć czytając o głupich pomysłach bohaterów. Moją faworytką pozostaje Dominika i siostra Laury. Z takimi ewenementami już dawno się nie spotkałam. Akcja może nie należy do porywających, ale czyta się niezwykle lekko i przyjemnie. W każdym razie mnie się nie nudziło.

Autorka poruszyła szereg bardzo ważnych problemów. Jednym z nich jest homoseksualizm. Pojawia się obawa u bohatera przed ujawnieniem swojej orientacji. Nie wiadomo jak zareagują jego najbliżsi i jak będzie wyglądało jego dalsze życie. Czy będzie skazany na wykluczenie, czy, jednak odnajdzie wsparcie. Inną kwestią był rozwód i jego wpływ na dzieci. Podkreślone zostało, że byli małżonkowie manipulują swoimi dziećmi. Wykorzystują je w walce z eksmałżonkiem. Pisarka bardzo mocno zaakcentowała fakt, że nie ma dróg bez wyjścia. Niezależnie od tego z czym się borykamy zawsze można się w tym wszystkim odnaleźć.

Wymieniłam te negatywne problemy jakie pojawiły się w książce jest ich jeszcze kilka. Ale warto też podkreślić i wymienić te dobre wartości. Bo przecież książka hołduje takim wartością jak przyjaźń, miłość i szacunek do innego człowieka. Chociaż początkowo Laura była krnąbrna, to, jednak z czasem dostrzegła, że nie do końca tak jest, jak jej się wydaje. Nie ma ludzi czarno-białych. Każdy jest inny i różnie zachowuje się w danym momencie.

„Przecież Cię znam" czyta się niezwykle szybko. Fabuła nie jest jakoś szczególnie złożona, ale wciąga. Dodatkowo, tak jak bajki ma morał. Uczy wielu przydatnych umiejętności. Postaci jakie znajdziemy w pozycji to zwykli młodzi ludzie jakich pełno na świecie. Obserwujemy jak się rozwijają, zmieniają i dorastają. Dzięki temu są autentyczni.

Myślę, że pozycja jest przeznaczona głównie do nastolatków. Mogą odnaleźć w niej wiele pomysłów na to, jak radzić sobie z pewnymi problemami i trudnościami jakie czyhają na nas w życiu. Tych kilka uniwersalnych prawd na pewno nie zaszkodzi, a może pomóc. Ja polecam i myślę, że podsunę ją mojej dorastającej siostrze.