UT | Autor: Jacek Ostrowski

Do tej pory nie trafiłam na wiele książek, które sprawiają wrażenie przeciętnych, a okazują się niesamowite do tego stopnia, że głęboko zapadają w pamięć. A dokładnie taką propozycją jest opowieść pod tajemniczym tytułem „UT".

Dla Jacka Ostrowskiego pisanie książek to nie pierwszyzna. Ma na swoim koncie parę tytułów. Jak dla mnie jest to pierwsze spotkanie z literaturą spod rąk tego autora, ale „UT" wystarczająco mnie do niego przekonuje. Do przeczytania tej pozycji skusił mnie tajemniczy wątek (i równie intrygująca okładka), pociągało mnie miejsce akcji. A okazało się, że dostałam to, czego się kompletnie nie spodziewałam. Autor pozytywnie zaskoczył mnie rozwinięciem akcji oraz szerokim polem manewru dla czytelnika. „UT" bowiem nie jest powieścią prostą i lekką, jak można by się spodziewać po pierwszych stronach. Czytelnik próbuje odkryć sekret za sekretem, dowiaduje się wiele na temat ludzkiej natury, a cała gama postaci, która pojawia się w powieści, daje mu sporo do myślenia.

Julita prowadzi mały hotel w toskańskiej Pietrasancie. Z sezonu na sezon jest coraz gorzej. „Nowoczesność zmieniła tę branżę, ale są jeszcze ludzie szukający starych klimatów i ci tu mogą czuć się jak ryby w wodzie." [s. 35] Owych starych klimatów poszukuje tajemniczy mężczyzna. Daje dziewczynie szansę – postanawia wynająć podupadający hotel. Dla pięciu jeszcze bardziej tajemniczych i dziwnych osób. Przed sezonem. Za kwotę, która pozwoli dziewczynie podnieść się z kłopotów finansowych. Młoda kobieta czuje się bardzo zaintrygowana całą sytuacją i – wbrew ostrzeżeniom tajemniczego pana – postanawia dowiedzieć się o co w tej całej historii chodzi. Tym bardziej, że z czasem okazuje się, iż może tu chodzić o nią samą i jej najbliższych, którzy sami skrywają przed nią dużą tajemnicę.

Wbrew pozorom główna bohaterka „UT" nie jest tutaj najważniejsza. Wszystko co się dzieje w powieści, dzieje się wokół niej. Jednak jest to książka o ludzkiej naturze, słabościach, wadach. Wszystko co złe w istocie myślącej wychodzi w powieści na wierzch. W tej – w gruncie rzeczy niezbyt obszernej – pozycji kryje się prawda o nas samych: nietolerancja, korupcja, pedofilia, terroryzm, mordy i wszystko inne co nie powinno mieć miejsca, a jednak daje pełen obraz społeczeństwa. „Zabijał, ale tak robili prawie wszyscy dowódcy afrykańscy. Osobiście nie zabił wielu, tylko wydawał rozkazy, nie ma czego żałować. Gdyby mógł cofnąć czas, wszystko zrobiłby tak samo." [s. 203]

Czytelnik od samego początku musi stale zadawać sobie kolejne pytania. Kim jest Raul? O co chodzi z tym UT i czym ono właściwie jest? Istnieje, czy też nie? Jaki sekret skrywa ojciec Julity? Co znaczy słowo sprawiedliwość i jaka jest jego istota? Czy można wybaczyć olbrzymie krzywdy? Jak daleko można się posunąć, próbując odnaleźć swoją drogę?

Pytania mnożą się, a autor daje jedynie kilka wskazówek. „Wszyscy jesteśmy tacy sami. (...) Wszystko zrobimy, żeby osiągnąć sukces." [s. 167] Książka nie jest księgą odpowiedzi na egzystencjalne pytania. Daje pewnego rodzaju świadectwo, pokazuje, nad czy powinniśmy się zastanowić. „Demony przeszłości prześladują nie tylko jego, życie jest pełne skrzyżowań bez drogowskazów. Człowiek staje na nich i nie bardzo wie, w którym kierunku podążyć. Kiedy zbłądzi, kiedy pójdzie w złym kierunku, później co i rusz odżywają w nim te przeklęte demony. Prześladują w snach lub w życiu codziennym, przybierając często wygląd naszych ofiar. [s. 83]"

Jacek Ostrowski popełnił powieść przemyślaną, napisaną przystępnym językiem. Ze względu na dość mocne tematy, nie sposób jest czytać ją jednym tchem. Nadmiar zła wypływająca z tych stron, brak wyrzutów sumienia niektórych z bohaterów powieści, kolejne przykrości, które oni wyrządzają bliskim i nieznajomym – to wszystko sprawia, że czytanie na pewno nie jest czystą przyjemnością. Jednak „UT" czyta się zaskakująco szybko, z zaciekawieniem. W tej czerni jest mały promyczek. Każdy dostaje szansę na nowe życie i to od każdego z osobna zależy, co się stanie z nim dalej.

„UT" zaskakuje, choć jednocześnie pokazuje prawdę o człowieku. „UT" ciekawi z każdą kolejną stroną coraz bardziej. Książka zyskuje z każdą kolejną przewróconą kartką. A na sam koniec poczułam się mocno rozdarta. Cieszyłam się, że to już koniec tych przykrości, ale jednocześnie ciekawiło mnie, co dalej z bohaterami. Gdyby akcja toczyła się dalej, czytałam tę powieść z nie mniejszym zainteresowaniem.