Niewolnicy Z Socorro | Autor: John Flanagan

Tego autora to nikomu przedstawiać nie muszę, prawda? Nie da się nie znać Johna Flanagana, autora Zwiadowców. Owej serii do końca nie dałam rady przeczytać. Poddałam się bodajże na piątym, szóstym tomie. Nie zmienia to jednak faktu, że doceniłam twórczość tego pana. W jego książkach jest wszystko to, co powinno. Drużyna jest jego nową serią i przyznam, że gdy o niej usłyszałam, byłam w szoku, że powstał już czwarty tom. Dorwałam się w bibliotece do trzech pierwszych i dostałam okazję zrecenzowania czwartej. Szczęście się do mnie uśmiechnęło.

Doszły mnie słuchy, że autor planował Drużynę zakończyć na tomie trzecim i w sumie się nie dziwie. Wszystkie wątki zostały zakończone, dopięte na ostatni guzik a pisanie kolejnego tomu to w pewnym sensie szukanie dziury całym. Niemniej jednak mimo dość niespodziewanego pojawienia się jest tak bezsensowna, jak można by się tego spodziewać.

Drużyna Czapli stacjonuje u wybrzeża Skandii pilnując porządku. Nie odbywa niebezpiecznych przygód na morzach i oceanach. Hal z przyjaciółmi nie są stworzeni do siedzenia w miejscu i pilnowania statków handlowych więc dostają pewne zadanie. Zostają wysłani do Araluenu by bronić tamtejszych ludzi przed atakami nieprzyjaciół. Owe zadanie nie jest takie banalne, jak wydaje się z pozoru. Szajka niewolników ludźmi pozyskuje towar napadając na aralueńską ludność. Wszystko zaczyna się bardzo niepozornie, jednak próba zniszczenia handlarzy żywym towarem nie jest łatwym zadaniem.

Nie wiem, co ten autor takiego ma, że jego książki czyta się tak dobrze. Nie podoba mi się jednak, że jego serie stają się takimi tasiemcami. Nie jestem na tyle cierpliwą osobą, by wytrwać przy serii, która ma kilkanaście tomów. Najczęściej już w połowie mam jej dość i zostaje porzucona. Tak stało się w przypadku Zwiadowców. Kolejnego tomu Drużyny też nie mam zamiaru brać już do rąk. Zdecydowanie bohaterowie, mimo, że dobrze skrojeni, nie zapadli mi w serce na tyle, bym była ciekawa ich dalszych przygód. John Flanagan pisze niesamowite powieści, powinien jednak poprzestać na kilku tomach i nie starać się tak mocno rozciągać akcji, że w pewnym momencie czytelnik ma już dosyć.

Jeśli Flanagan postanowi stworzyć jakiś kolejny cykl również za niego chwycę - a raczej za dwa - trzy pierwsze tomy. Bo nie mam wątpliwości, że powstanie ich więcej. Czwarty tom drużyny był gorszy niż poprzednie. Było mniej walk - wszystko opierało się na drobnych potyczkach. Ostatnie strony nie pozwoliły mi się oderwać - szkoda tylko, że były jedynymi, które tak mocno mnie wciągnęły. Jestem zdania, że czytanie tej serii powinno się zatrzymać na trzecim tomie. Od razu cały cykl zyskuje. Według mnie czwartym tomem tylko traci na swej wartości. Mam nadzieję, że kolejne tomy nie obniżą jej jeszcze bardziej. Tego się dowiem jednak tylko z recenzji.

Czytając teraz tą recenzje dochodzę do wniosku, że możecie przez nią założyć, że ta książka jest beznadziejna i nie ma co się za nią brać. Nic bardziej mylnego! To John Flanagan! Już samo to nazwisko powinno Wam powiedzieć wszystko o tej książce. Podobnie jak numerek tomu. Niewolnicy z Socorro to książka milion razy lepsza od niektórych, które są obecne na rynku czytelniczym. Nie zmienia to jednak faktu, że powstała już całkiem niepotrzebnie, podobnie, jak na przykład kolejne tomy Tuneli, Gordona i Williamsa. Poprzestałam czytanie na trzecim tomie i nawet nie byłam świadoma, że powstały następne. Niektóre serie kończą się w pewnym momencie i odnoszę wrażenie, że autorzy tego nie zauważają i piszą dalej.