Znaleziony | Autor: Nadine Gordimer

Czy bezwarunkowa miłość jest możliwa? Czy uczucie może przetrwać mimo przeciwności? Czy miłość jest na tyle silna, by pokonać wszystkie przeszkody? Od dawna planowałam zapoznać się z twórczością niedawno zmarłej Nadine Gordimer, południowoafrykańskiej pisarki i laureatki Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1991 roku. Czy warto było po tą książkę sięgnąć? Zapraszam na moją krótką opinię...

Samochód Julie Summers psuje się na ulicy w nieokreślonym mieście RPA. Szukając mechanika poznaje młodego nielegalnego emigranta - Abdu i to on jej pomaga. Łączy ich dość niecodzienna relacja, nacechowana wieloma motywami. Kobieta może dzięki niej wyrazić swój bunt przeciwko swemu pochodzeniu, natomiast mężczyzna, pełen desperacji, pragnie uniknąć deportacji. Ich związek skutkuje nieprzewidywalnymi konsekwencjami i przytłaczającymi emocjami.

"Znaleziony" to książka, która ukazuje o wiele więcej niż tylko relację damsko-męską. Unaocznia ich odmienny stosunek wobec rodziny, przyjaźni, relacji międzyludzkich, niezależności i odpowiedzialności. Powieść koncentruje się na czynnikach zewnętrznych, które kształtują miłość. Książka jest pełna empatii. Ukazuje oblicze współczesnej udręki i nieoczekiwanego pragnienia, a także otwiera nam oczy na kraj niesprawiedliwości, realia pozbawione praw człowieka.

Bohaterowie prowadzą swoistą walkę. Kobieta jest pełna irytacji, naiwności, ale okazuje się również silna. Wstydzi się swojego pochodzenia. Nie do końca wiadomo jak silne uczucie ją łączy z mężczyzną, ale jest mu oddana. Subtelnie zostałam wciągnięta do tej historii i współodczułam wraz z bohaterami rodzące się pomiędzy nimi emocje. Nie ma wątpliwości, że to trudna lektura, ale byłam mocno zdeterminowana, aby ją dogłębnie zbadać. Z trudnością powstrzymywałam się od zajrzenia na ostatnie strony. Byłam bardzo ciekawa jak tak historia się zakończy. Wydawało mi się, że domyślam się... ale mogę głośno powiedzieć - zostałam bardzo zaskoczona końcówką.

Całość jest niekonwencjonalna, inteligentna, szczera. Styl pisarki ma odurzający rytm. Autorka dzięki swojej wrażliwości na rzeczywistość przedstawia tu jej hojną wizję. Opisy Afryki są piękne, trudne i zderzenie z nimi jest po prostu niesamowite. Patrzyłam na ten obraz błyszczącymi oczami i z lekkim uśmiechem. W każdym stwierdzeniu zauważyć można dwuznaczność. Daje to wspaniały efekt zrozumienia naszych różnic w kulturze, miłości i religii.

Autorka wykorzystuje tu migrację jako pretekst, aby przedstawić uprzemysłowione, nowo demokratyczne RPA jako iluzoryczną "ziemię obiecaną". W świecie szybkich zmian społecznych, gdzie kwestia migracji jest codziennie emitowana w mediach, Gordimer oferuje wgląd w zupełnie "inny kraj", gdzie tylko wybrani mają prawo wyboru. To opowieść o odrzuceniu wartości, zderzeniu różnych cywilizacji i ich wzajemnym niezrozumieniu. O miłości na przekór rasie, podziałom klasowym i polityce. Ukazuje nową nierówność pomiędzy ludźmi. Pozycja bogata w znaczenia i motywy. Odkrywa nowe pojęcia rasy, kultury i tożsamości. Analizuje podział między Wschodem a Zachodem, bogatymi i biednymi, swobodę przemieszczania się. Pisarka to także mistrzyni w ujawnieniu rozbieżności pomiędzy tym, jak ludzie wyobrażają sobie siebie i rzeczywistością. Dzięki tej lekturze zrozumiałam siłę wpływu wychowania na nasze życie i na to jak widzimy rzeczywistość wokół nas.

Lektura pozostawiła mnie bez całkowitej pewności co do rzeczywistego znaczenia działań bohaterów. Uwielbiam gdy pisarz/pisarka przedstawia historię w taki sposób, że umożliwia wielość interpretacji.