Z Pamiętnika Joanny | Autor: Ewa Majgier

Ostatnio miałam okazję przeczytać utwór autorstwa Ewy Majgier pod tytułem „Z pamiętnika Joanny". Jest to druga pozycja literacka autorki, która pojawiła się na rynku.

Pani Ewa Majgier akcję swojego utworu umiejscowiła w okolicach Wołynia. Główną bohaterką utworu jest Joasia, młoda dziewczyna, która mieszka razem ze swoją rodziną na wsi. Jest to dobra, szanowana rodzina, która chciałaby zapewnić swojej córce odpowiednie wykształcenie, gdyż pannie Joasi bliżej zachowaniem do chłopca niż do dobrze wychowanej panny. Nie krępuje się ona swoim praktycznym brakiem stroju przy swoim kuzynie, który odwiedza rodzinne strony wraz ze swoją najbliższą rodziną. Joasia lubi wchodzić na drzewa, paradować w koszuli nocnej. Ma cięty język i ma odpowiedź na wszystko. Jej sielskie życie trwa do chwili, gdy rodzice postanawiają ją wysłać na stancję, by dziewczyna nauczyła się obycia, czy odpowiedniego, kulturalnego zachowania. Jak dziewczyna się odnajdzie w nowym świecie? Czy jej miłość przetrwa? O tym dowiecie się sięgając do książki Ewy Majgier pt. "Z pamiętnika Joanny".

Książka, która jest recenzowana przeze mnie nie trafia w gusta każdego. Przenosi ona czytelnika, do lat znacznie wcześniejszych, czasów, które nikt nie jest w stanie pamiętać, dlatego odnalezienie się w tych czasach może sprawić nam problem. A to może doprowadzić do zniechęcenia się czytelnika do książki. Specyfikę tamtych lat wnosi także do książki język i styl wypowiedzi, jakim posługują się bohaterzy i narrator. A propos narracji. Są w niej wtrącenia z pamiętnika babci Joanny. Przedstawiają one drastyczne obrazy – czasy caratu, kibitki pędzące przez śniegi Syberii. Użyty w tych fragmentach język przesycony jest "kresowszczyzną". Wszystko to sprawia, że książki nie czyta się łatwo, nie wolno do niej „podchodzić z doskoku". Ma to oczywiście swoje oczywiste plusy, gdyż zmusza to każdego, kto sięga po tę książkę do odrzucenia wszelkich trosk, zajęć i oddania się cudownemu relaksowi podczas lektury książki pani Ewy.

Książka jest powieścią. Opowiada ona o dojrzewaniu, o kobiecie, o rodzinie, o przeciwnościach losu i o trudnych wyborach. Dla dorastającej kobietki może stanowić przewodnik po dorastaniu, czy o życiu. Dojrzała kobieta może ją przeczytać z zapartym tchem i być może z łezką w oku dostrzec gdzieś w powieści siebie- nie tylko z lat młodzieńczych, gdyż być może nawet z czasów jej współczesnych. Raczej trudno jest mi wyobrazić sobie mężczyznę, który siada przy kominku z tą pozycją i oddaje się błogiej lekturze. Ale w dzisiejszych czasach, to chyba nas już nic nie zadziwi.

Nie odpowiadała mi czcionka, która została dobrana do tekstu, gdyż sprawiała, że moje oczy szybko się męczyły więc musiałam książkę czytać małymi partiami. Natomiast zachwycająca jest moim zdaniem okładka książki. Ilustracja, która przedstawia biurko z ekwipunkiem i stojącą w dali kobietą utrzymana została w kolorze brązowym i jego różnych odcieniach. Uważam, że jest to trafny wybór, gdyż oddaje ona charakter i klimat utworu.

Książka Ewy Majgier pt. „Z pamiętnika Joanny" ma ciekawą fabułę, a co najważniejsze może ona wnieść sporo wiedzy jak i cennego doświadczenia, które zdobywa bohaterka do życia czytelnika. Jest to pozycja warta uwagi.