Wtorek Godz. 15.00 | Autor: Małgorzata Szyszko Kondej

Każdy z nas ma jakieś hobby. Jedni lubią czytać, pisać, inni jeździć na deskorolce czy szydełkować. Jest to coś, co wyróżnia nas z tłumu, Bohaterowie opowiadań przedstawionych w książce "Wtorek godz. 15.00" mają jeden wspólny mianownik - kręcą filmy. Niektórzy z pasją, inni skuszeni wizją wycieczki do Paryża - główną nagrodą w konkursie organizowanym przez Sekcję Filmową w Warszawie. Dzięki temu dziewięć z pozoru zupełnie różnych młodych ludzi, którzy zdecydowali spróbować swoich sił i szczęścia w konkursie na filmik z telefonu komórkowego, decyduje się chwycić w dłoń komórkę i pokazać rzeczywistość w jakiej żyją.

Małogrzata Szyszko-Kondej to dziennikarka i pisarka. Ma na swoim koncie utwory zarówno dla dzieci, młodzieży jak i dla dorosłych, chociaż najczęściej dla tych pierwszych. Z jej strony internetowej możemy dowiedzieć się o autorce kilku interesujących rzeczy. "Pisze ona o tym, co jest w każdym z nas – głęboko i zaledwie na skórze. O tym, co boli i co uskrzydla – o miłości, śmierci, samotności ciągłym, cudownym zadziwieniu światem. Lubi jeździć pociągiem, słuchać ludzi, czytać wiersze i lizać lody na patyku."

Autorka przedstawiła czytelnikowi dość szeroki przekrój polskiego społeczeństwa, starając się zwrócić uwagę na przeróżne problemy dotykające młodzieży, ale nie tylko. W każdej z opowiadanych historii występują również dzieci i dorośli, którzy mają we wspomnianych tekstach rolę tak samo ważną co główni bohaterowie, co sprawia, że "Wtorek godzina 15" trafi nie tylko do tych młodszych, ale też osób z wszystkich grup wiekowych, choć im starszy potencjalny czytelnik, tym większe prawdopodobieństwo znudzenia się książką. Jednak przy tak małej objętości, przeczytanie tej pozycji w godzinkę czy dwie nie powinno być problemem.

Chociaż książka klasyfikowana jest jako "dla nastolatków", uważam, że to raczej lektura dla młodszych czytelników i to właśnie im ma największe szanse się spodobać. Najbardziej trafne jest określenie wydawcy, który "Wtorek godzina 15" uznaje za pozycję odpowiednią dla osób 12+, z czym częściowo się zgadzam, ale mimo wszystko uważam, że niektóre opowiadania nadają się tylko dla starszych dzieci ("Pierścionek z niebieskim oczkiem"), a inne raczej nie zainteresują starszego czytelnika ("Miki").

Jak to zazwyczaj w zbiorach opowiadań bywa, trafia się na teksty lepsze i gorsze, a moim zdaniem, niestety przeważały te drugie. Perełkami są tutaj wcześniej wspomniany "Pierścionek z niebieskim oczkiem", opowiadający o dziewczynie chorej na anoreksję, pokazanej z punktu widzenia młodszej siostry, co było zabiegiem bardzo udanym. Warto też zwrócić uwagę na opowiadanie "Dłonie pani Klary", które przedstawia osobę starszą oraz jej relację z kimś młodym, energicznym, zupełnie nieświadomym tego, że za kilkadziesiąt lat stanie się kimś bardzo podobnym. "Potwór" miał naprawdę duży potencjał, ale wykonanie pozostawia wiele do życzenia, choć mimo wszystko zaliczam ten tekst to jednego z lepszych.

Kompletnie nietrafione było moim zdaniem opowiadania "Miki", które powieliło znane wszystkim schematy w słaby i zupełnie niewyróżniający się sposób. "Aniołki Pani Krysi" był kolejnym tekstem, który mocno mnie rozczarował, a został umieszczony na samym początku książki.

Niestety, większość bohaterów powieści to osoby bardzo zadufane w sobie, które zdają się być wszystkim tylko nie wzorami do naśladowania, ale to właśnie ci antybohaterzy na niecałych kilku, kilkunastu stronach przechodzą ogromną przemianę, którą umożliwiło im nakręcenie trzyminutowego filmu, kiedy zostali zmuszeni spojrzeć na siebie i swoje otoczenie w inny niż dotychczas sposób.

Polecam tę pozycję młodym czytelnikom, którym niektóre z opowiadań mogłyby służyć za przestrogę i swego rodzaju instrukcję zachowań odpowiednich i tych niedopuszczalnych. Myślę, że każdy znajdzie w tej książce bohatera, z którym się utożsami i wyciągnie odpowiednie wnioski. Niestety, tę samą funkcję spełni wiele innych tytułów, które zrobią to lepiej i ciekawiej.