Jezyna22
-
Anna Jaroszewska – doktor nauk humanistycznych w zakresie językoznawstwa , absolwentka filologi rosyjskiej oraz germańskiej. W swojej działalności naukowo- dydaktycznej oraz popularyzatorskiej koncentruje się na zagadnieniu nauczania języków obcych w różnych grupach wiekowych a jednocześnie na nowatorskich koncepcjach poprzez projekty, e-edukacje, różnicowanie kontekstów edukacyjnych czy nauczanie i edukację międzykulturową.
Wielu seniorów w tym momencie zapisuje się na kursy komputerowe czy też szkoli się w różnych dziedzinach chociażby na Uniwersytecie Trzeciego Wieku. Wielu z nich właśnie w trakcie nauki posługiwania się komputerem skarży się na brak umiejętności posługiwania językiem angielskim. W wielu rodzinach poszczególne osoby wyjeżdżają zagranicę. Brak znajomości języków, angielskiego czy też niemieckiego, często wstrzymuje ich przed wyjazdem do rodziny. Lęk, ze sobie nie poradzą , nie zrozumieją czy nawet zgubią się jest tak duży, że przesłania radość możliwości zobaczenia swoich najbliższych.
Anna Jaroszewska w swoim obszernym opracowaniu podejmuję próbę analizy prób nauki przez ludzi starszych języków obcych. Omawia stan badań nad nauczaniem języków obcych seniorów w Polsce na tle badań zagranicznych. Opisuje problemy jakie napotyka się w interdyscyplinarnych badaniach generacji seniorów. Podejmuje próbę syntezy wspólnych obszarów badawczych dwóch, pod pewnymi względami bliskich sobie dyscyplin naukowych : glottodydaktyki oraz geragogiki. Autorka podjęła się również analizy potencjału edukacyjnego seniorów w perspektywie kształcenia języka. W trzecim rozdziale (Uwarunkowania kształcenia językowego seniorów w Polsce w kontekście europejskim) podejmuje próbę charakterystyki polskiego systemu nauczania języków seniorów. Za tło rozważań przyjęła wątek europejski oraz powiązane z nim, zjawisko wielo- i międzykulturowości oraz starzenia się się społeczeństw. Inicjują one głębokie przemiany w światopoglądzie starszego pokolenia Polaków, którzy dzięki temu stają się coraz bardziej otwarci na kulturową inność. Następny rozdział ( Potrzeby i możliwości polskich seniorów w zakresie nauczania/uczenie się języków obcych w kontekście międzykulturowym – badania własne) dostarcza nowych danych empirycznych w przedmiocie badań oraz weryfikacja tez i wniosków wyprowadzonych z trzech pierwszych rozdziałów monografii. W rozdziale tym zaproponowano dwa różne moduły badawcze. Moduł pierwszy to badanie jakościowe odwołujące się do triangulacji metod badawczych, obserwacji uczestniczącej , wywiadu, ankiety oraz analizy rysunku na zadany temat, w pewnym stopniu także analizy dokumentów instytucjonalnych. Moduł drugi badawczy to ilościowy sondaż ankietowy przeprowadzony na ogólnopolskiej próbie badawczej 2145 respondentów w wieku od 48 do 94 lat. Sondaż zrealizowano w 43 Uniwersytetach Trzeciego Wieku oraz w dziewięciu innych ośrodkach edukacyjnych oferujących w Polsce kursy językowe dla seniorów, a także za pośrednictwem internetu. Ostatni rozdział stanowi podsumowanie przedłożonego tutaj projektu badawczego. W rozdziale tym postawiono również pytanie o przyszłość i możliwość rozwoju w Polsce nowej wyspecjalizowanej subdyscypliny, która w pełni wykorzystałaby potencjał jaki stwarza kooperacja glottodydaktyki i geragogiki. Monografię uzupełnia wykaz skrótów użytych zarówno w teoretyczno-analitycznej części pracy jak i w jej części empirycznej, spis tabel i wykresów, bibliografia, netografia oraz aneks gdzie zamieszczona również obszerny dziennik z prowadzonych badań.
Jest to ogromnie kompleksowe opracowanie. Autorka przeprowadziła wiele badan, ankiet, testów pomocnych przy jej badaniach. Jest przejrzyście skomponowane i bardzo dobrze udokumentowane. Jest to praca zdecydowanie pionierska w polskiej literaturze przedmiotu. Wniosek, że w aktywności edukacyjnej seniorów można upatrywać ważny czynnik sprzyjający integracji narodów europejskich nasuwa się sam. Polecam jako monografię wyjątkową i jedyną na rynku.