Ptasi Śpiew | Autor: Sebastian Faulks

Ptasi Śpiew Sebastiana Faulksa to powieść zaliczana do klasyki literatury współczesnej. Bez wątpienia można się z tym zgodzić, bowiem jest to historia przemyślana od samego początku, do końca. Historia trudna, lecz pouczająca. Cała opowieść podzielona została na trzy części. Pierwsza, to rok 1910, Amiens. Młody mężczyzna, pracownik londyńskiej firmy tekstylnej, Stephen Wraysford, zostaje wysłany do Francji, aby zapoznać się z funkcjonowaniem tamtejszej fabryki, należącej do niejakiego Rene Azaire'a. Goszcząc w domu właściciela faktorii, zwraca uwagę na Isabelle, młodą kobietę źle traktowaną przez męża. Po krótkim czasie, wybucha między nimi gorący romans. Gdy ten wychodzi na jaw, młoda para kochanków ucieka do Prowansji. Ów bajka szybko dobiega końca, bowiem w pewnym momencie Isabelle znika bez słowa opuszczając Stephena. Druga część to rok 1916, Stephen Wraysford, już jako porucznik armii brytyjskiej, dołącza do oddziału „tunelarzy" dowodzonego przez kapitana Weira. Ich zadaniem jest podkładanie min pod umocnieniami wroga. Wojna zmienia głównego bohatera. Stephen staje się zamkniętym w sobie człowiekiem. Konfrontacja z wojenną rzeczywistością zmienia go nie do poznania. Staje się postacią nieco ekscentryczną, chociaż wciąż darzoną szacunkiem przez współtowarzyszy. Ostatnia część, opowiada o zdarzeniach z roku 1978. Elizabeth Benson, znajduje na strychu dokumenty, które jak się okazuje, należą do jej dziadka, weterana z czasów pierwszej wojny światowej. Zapiski zaintrygują bohaterkę, a jej poszukiwania sprawią, iż cała historia zatoczy koło. Na ogół nie dokonuję takowego „streszczenia", ale w przypadku tej książki wydawało się to obowiązkowe. Jest to znany chwyt narracyjny, w którym to mamy kilka płaszczyzn i dopiero pod koniec lektury dochodzi do wyjaśnienia owej zagadki, która towarzyszyła nam niemalże przez całą historię. Jest to bez wątpienia ciekawa koncepcja, bowiem sprzyja poczuciu tajemnicy. To, na co ja szczególnie zwróciłem uwagę podczas lektury tej książki, to styl autora, który jest niezwykle płynny. Faulks z dużą łatwością lawiruje między różnymi wątkami. Jest to dosyć istotne, bowiem przy takiej koncepcji kompozycyjnej należy się skupić. Każda informacja może okazać się na wagę złota, w perspektywie ostatecznego rozwiązania zagadki. Cała powieść urzeka swoim klimatem. Faulks w sposób mistrzowski oddał nastroje bohaterów, głównie Stephena szarganego, namiętnością, a z czasem rozpaczą. Faulks pokazał, jak wojna doprowadza do degradacji wartości, ale także jak niszczy samego człowieka, będącego w rzeczywistości jedynie korbką owej wojennej machiny. Wydaje mi się, że jest to powieść, która jest niezwykle uniwersalna, łączy w sobie motywy, o których należy mówić. Dlatego też poleciłbym tę książkę szczególnie ludziom młodym, pochłoniętym cybernetycznym światem. Ludziom, nie mającym pojęcia jaką wartość jest miłość, w obliczu niebezpieczeństwo. Jak zdegradowana może być ludzkość, skażona działaniami wojennymi. Nie twierdzę, że jest to literatura przełomowa, bowiem jak wiemy, nawet na polskim gruncie literackim jest sporo dzieł, które traktują o bólu spowodowanym miłością, a do tego strachem wynikającym z działań wojennych. Mam tu na myśli raczej ogólny sens, postaci bohaterów. To właśnie dzięki owej kreacji można wynieść sporo wartości. Dla mnie ta książka była pewną nauką i cieszę się, że dane było mi po nią sięgnąć. Na sam koniec pozwolę sobie zwrócić uwagę na tłumaczenie, które zdaje się być naprawdę dobre. To wszystko za sprawą Jerzego Łozińskiego.