W Altanie Aleksandra Gierymskiego | Autor: Justyna Mrowiec

Obcowania ze sztuką najlepiej uczyć od najmłodszych lat. Tylko wtedy możemy w miarę szybko zauważyć tego efekty. Małe dziecko ma pojęcie o sztuce dosyć abstrakcyjne. To co widzi przyjmuje jako coś prawdziwego i realnego. Ciężko mu odróżnić na rysunku, czy coś co jest przedstawione jest prawdziwe, czy to fantazja autora. Seria książek „Magiczny ogród sztuki" świetnie zapełnia pewną lukę na rynku wydawniczym. Za zadanie ma przybliżyć najmłodszemu czytelnikowi sztukę i tę role pełni znakomicie.

Dzieci mają tu wiele zadań i poleceń do wykonania. Najpierw zapoznają się z ciekawym tekstem wprowadzającym i niewielką lecz zawierającą najważniejsze fakty biografią artysty. Później tak jakby na odwrót, sami tworzą do niej pytania ponieważ odpowiedzi są już podane. W tej książeczce omawiana jest twórczość Aleksandra Gierymskiego i konkretnie jeden obraz „W altanie". Malarz ten znany był przede wszystkim z obrazów na których przedstawiał życie Warszawy, a zwłaszcza ludzi widzianych na ulicy handlarzy, piaskarzy , modlących się Żydów. Bacznie ich obserwował i starał się zapamiętać kolory, grę świateł i cieni oraz każdy najdrobniejszy szczegół. Niestety jego obrazy nie zyskały uznania warszawskich krytyków, nie doceniano ich i nie rozumiano. Malarz opuścił Warszawę, przebywał w Niemczech i we Francji, gdzie malował głównie pejzaże. Najchętniej przebywał w Rzymie, gdzie miał wielu przyjaciół i tam właśnie zmarł.

Obraz „W altanie" był namalowany aby pokazać krytykom, że jego malarstwo nie jest tylko dla ubogich i że potrafi on tworzyć również dla arystokracji. Nie uwiecznia on na nim jednak ludzi z wyższych sfer, lecz biedotę przebraną w odpowiednie stroje. Na tym konkretnym obrazie widać niesamowity kunszt tego artysty, wspaniale uchwyconą grę świateł. Mógłby być z powodzeniem świetnym portrecistą zarówno dzieci jak i dorosłych.

Większość artystów do większego dzieła robi mnóstwo szkiców. Tak też było i w tym przypadku Obraz był malowany kilka lat a rysunków, które były do niego wykonane wystarczyłyby na wytapetowanie ogromnego pokoju.

Jednym z zadań dla dzieci jest „ubranie" postaci z obrazu we współczesne stroje. Innym jest obserwacja kąta padania światła na obrazie i zastosowania go kolorując kwiatki oświetlone żarówką. Daje słowo, że to dosyć trudne zadanie. Autorka dosyć dokładnie przybliża też czytelnikowi modę panująca w danych latach . Poprzez peruki, gorsety , fulary do strojów chłopa i rzemieślnika zapoznajemy się dodatkowo z historią. Bardzo ciekawy jest rozdział dotyczący ogrodów i ich różnorodności. Są tu również prace plastyczne do wykonania - narysowanie ogrodu w stylu francuskim lub angielskim i zaprojektowanie własnego wymarzonego lampionu. Ciekawa jest zabawa – nadawanie własnych tytułów do znanych obrazów Aleksandra Gierymskiego.. Dużo radości dostarczy tez na pewno dołączona gra planszowa, w której wyruszymy z artystą w podróż jego życia. Poznany dzięki temu najważniejsze daty w jego twórczości jak i życiu osobistym. Dużo łatwiej jest w taki sposób zapamiętać więcej informacji. Sztuka tak ukazana jest zdecydowanie łatwiejsza w odbiorze i nie wydaje się już czymś niezrozumiałym.

Ogromnie mnie się ta książka podoba. Jest świetną pomocą dydaktyczną jak i może być dobrą zabawą z dzieckiem. To, że przy okazji mamy autentyczny kontakt ze sztuką jest jej ogromnym atutem. Polecam!

Zachęcanie dzieci do obcowania ze sztuką nie jest łatwe. Zmuszenie ich, by na chwilę choć przestały wpatrywać się w ekrany tabletów i smartfonów a zwróciły baczną uwagę na obrazy malowane kilkanaście, bądź kilkadziesiąt dziesięcioleci temu, jest jeszcze trudniejsze. Wymaga sporo inwencji, by dziecko sztuką zainteresować, a nie tylko pokazać. Pomocą dla rodziców powinna być niniejsza pozycja.

Aleksander Gierymski, urodzony w Warszawie, był malarzem, najwięcej tworzył pod koniec dziewiętnastego wieku, a główną tematyką jego obrazów byli prości, współcześni mu ludzie przy zwyczajnych dla nich zajęciach. Wśród obrazów, które stworzył „W altanie" wyróżnia się arystokratyczną tematyką, a przede wszystkim odniesieniem do osiemnastego wieku.

Książka składa się z dwóch części, pierwszą z nich jest krótka historyjka, w której współcześnie żyjący chłopiec przechodząc przez niezwykłą bramę trafia na scenę malowania wspomnianego wyżej obrazu. Druga, znacznie obszerniejsza, poświęcona jest analizie obrazu oraz przybliżeniu postaci malarza. Autorka zwraca uwagę na detale, odwzorowujące epokę prawie tak samo obcą artyście, jak nam. W książce aż roi się od zadań plastycznych do samodzielnego wykonania, co jest dodatkową atrakcją.

Zdecydowanie zainteresowała mnie ta książka. Została napisana takim językiem, że dzieciom powinna się spodobać, a liczne dodatki, jak na przykład gra planszowa zamieszczona na samym końcu, uatrakcyjnią młodocianym czytelnikom kontakt z lekturą. Myślę, że spełnia ona swoje edukacyjne zadanie i pozwala przybliżyć się nieco do sztuki. Z pewnością dzięki zadaniom pozwoli bardziej analitycznie spojrzeć na proces tworzenia obrazów. Jedyne, co mogę zarzucić tej książce, to mało dla mnie atrakcyjny obraz, zdecydowanie wolałabym coś innego, choć to akurat bardzo subiektywne odczucie. Przeszkadzał mi również ten wszędobylski miętowo-seledynowy kolor, który zdominował okładkę i kilka wewnętrznych stron, a budził we mnie szpitalne skojarzenia.

Polecam tę pozycję każdemu dziecku, i rodzicom, którzy chcą zainteresować swoje pociechy sztuką. Jest to dość przyjemna w odbiorze książka, a z jej lektury skorzystają nie tylko najmłodsi, gdyż na sztukę trzeba umieć spojrzeć, nauczyć się kontemplować, co w świecie wszechogarniającej nas błyskawicznej papki kulturalnej nie jest łatwe. Myślę, że ta książka świetnie wywiązuje się ze swojego zadania.