Martwy Punkt | Autor: Louise Penny

Każde małe miasteczko cechuje podobny, niemal sielski krajobraz. Niezwykły spokój i wszechogarniająca cisza, malownicze widoki gotowe zawsze roztaczać wokół swoje niepowtarzalne piękno czy w końcu ogromna zażyłość wśród rdzennych mieszkańców. Każdy zna każdego, mroczne tajemnice nie są w stanie być długo przetrzymywane w ciemnym obrazie niewiedzy, w końcu i tak, każda tajemnica wychodzi na światło dzienne w plotkarskiej społeczności miasteczka.

Three Pines nie jest wyjątkiem od tej ogólnej zasady, bowiem i ono charakteryzuje się idyllicznym krajobrazem, w którym życie mieszkańców płynie swoim własnym, nieco żółwim, tempem. W wiosce nie ma miejsca na machlojki i oszustwa, a krwawe zbrodnie to słowo nieznane wśród lokalnej społeczności, jest niczym senna mara, która rozpływa się wraz z jaśniejącym za oknem słońcem. W miasteczku policja funkcjonuje tylko doraźnie. w razie pojedynczych drobnych wypadków. Wszystko zmienia się w dniu, gdy na leśnej ścieżce jeden z mieszkańców znajduje ciało zamordowanej kobiety. Ofiarą jest emerytowana nauczycielka, która swoim niezwykłym, dobrodusznym charakterem, zyskała sympatię całej społeczności. Ciało kobiety zdaje się być przebite na wskroś strzałą z łuku. Początkowo dowody wskazują, iż śmierć nauczycielki jest wynikiem nieszczęśliwego wypadku podczas polowania, które w Three Pines jest niemal już tradycją. Jednakże, żaden potencjonalny sprawca nie przyznaje się do winy. Policja rozpoczyna śledztwo w celu wyjaśnienia motywów zbrodni. Na czele prowadzonej sprawy staje doświadczony detektyw, doskonały i najlepszy w swym fachu, Armand Gamache. Czy inspektor odkryje prawdę o śmierci emerytowanej nauczycielki? Czy rzeczywiście śmierć była tylko wynikiem nieszczęśliwego wypadku, czy może zbrodnia posiada drugie dno, które ujawni na światło dzienne mroczne sekrety mieszkańców wioski?

"Martwy punkt" autorstwa Louise Penny to kryminał klasyczny, w którym niełatwo znaleźć sceny przepełnione zewsząd krwią bohaterów. Wręcz przeciwnie, akcja toczy się leniwie, współgra z krajobrazem malowniczego miasteczka. Możemy poczuć, niemal namacalnie, spokój tego miejsca, który mimo napiętnowania wizją morderstwa, nie traci na swym niezwykłym uroku. Śmiem nawet określić książkę jako powieść momentami obyczajową, w której temat zbrodni jest tylko tłem, stanowi osnowę do poznania mieszkańców wioski, ich zwyczajów i skrywanych głęboko sekretów. Warto jednak podkreślić, iż w żaden sposób, książka na tym nie traci, nie umniejsza to fascynującej i ciekawie stworzonej przez autorkę intrygi. Wątek obyczajowy, a przy tym i niepowtarzalna możliwość poznania lokalnej społeczności "od kuchni" sprawia, że historia w książce staje się jeszcze ciekawsza. Autorka poprzez ten zabieg, jednoznacznie chciała również skupić się na analizie psychologicznej swoich bohaterów, odkryć ich wady i niszczące sekrety.

Motyw zbrodni, mimo, iż nie wyróżnia się oryginalnością, jest bardzo dobrze dopracowany. Każdy szczegół w poznawanej historii ma kluczowe znaczenie. Zaś z drugiej strony, droga do rozwiązania zagadki jest z pewnością niebanalna, okraszona nutą sztuki, artyzmu i lokalnego malarstwa, która w efekcie końcowym ma niemały wpływ na przebieg śledztwa. Autorka, również poprzez opowieści i zeznania mieszkańców wioski, wplotła ciekawie w historię portrety psychologiczne postaci, który umożliwiają poznanie każdego bohatera z perspektywy drugiej osoby. Warto zwrócić też uwagę na postać detektywa prowadzącego śledztwo, dzięki któremu powieść niewątpliwie zyskała na atrakcyjności. To właśnie postać tego inteligentnego i kulturalnego detektywa, Armanda Gamache'a, sprawiła, że prowadzone śledztwo nie utkwiło w martwym punkcie, ale stopniowo dawało coraz jaśniejsze światło na zbrodnię. Niespotykana cierpliwość inspektora oraz umiejętność obserwacji tego, co pozornie dla wszystkich niewidoczne, daje nieraz szansę czytelnikowi odkryć to, czego sam z własnej woli by nie dostrzegł.

Niełatwo doszukać się w tej powieści jakichkolwiek błędów czy mankamentów. Styl autorki, niezwykle barwny i sugestywny, nieraz tworzył w mojej głowie obraz uroczej i spokojnej wioski. Kolejnym plusem powieści, jest również wplecenie i wykorzystanie w wątku zbrodni, tematu sztuki, który w tej książce wraca do swoich prehistorycznych motywów i znaczeń.

Miłym dopełnieniem książki jest również bardzo ładnie wydany egzemplarz: porządny papier drukarski, który tworzy charakterystyczny i ulubiony zapach, dość duża czcionka, która niewątpliwie usprawnia czytanie, ale przede wszystkim okładka, która tworzy idealną ramę dla poznawanej historii.

Polecam książkę każdemu, kto lubuje się w dobrych klasycznych kryminałach,w których celem nadrzędnym nie jest wcale rozlew krwi i narastająca szybkości akcji, ale spokojny ton przekazywanej historii i niezwykle dokładny obraz społeczności, w której poruszają się przedstawieni bohaterowie.