Dinogami 25 Modeli Dinozaurów – Krok Po Kroku | Autor: Mari OnoHiroaki Takai

Jako dziecko bardzo lubiłam wszelkie zabawy z papierem. Składanie origami było dla mnie jak drugie życie. Świetnie się bawiłam podczas tworzenia nowych figurek, a każda nowa służyła mi jako doskonała zabawka. Możliwości było wiele i nie musiałam się martwić tym, że coś uległo zniszczeniu. Zawsze mogłam to zrobić na nowo. Kto wie, może nawet lepiej. Nigdy jednak nie miałam styczności z książką, która pokazywałaby jak składać papierowe... dinozaury. Jak więc mogłam odmówić sprawdzenia nowej formy zabawy?

Książka przedstawia bardzo wiele figurek – znajdują się w niej zabawne dinozaury, duże dinozaury, latające dinozaury i wodne dinozaury. Wydawać by się mogło, że to nie lada gratka dla wszystkich dzieci, które lubią bawić się takimi stworzeniami. Tym bardziej, że sama okładka sugeruje, iż książka przeznaczona jest dla dzieci. Na końcu umieszczono kolorowe arkusze, z których można zrobić przedstawione gady. Ich ilość jest odliczona. Każda karta ma inny kolor, który pasuje do wyglądu dinozaurów. Arkusze mają również oczy, dzięki czemu kolorowanie składanych figurek nie jest potrzebne. Instrukcje są bogate w ilustracje – każdy etap składania został przedstawiony na realnym zdjęciu. Na końcu, bądź początku instrukcji znajdują się obrazy gotowych już dinozaurów w ich „papierowym środowisku". Nazwy dinozaurów (za wyjątkiem „zabawnych") są prawdziwe. Pod każdym tytułowym stworzeniem znajduje się krótki i bardzo czytelny opis – charakterystyka, pożywienie, sprawność, środowisko, grupa, a nawet kształt i płeć.

Niestety książka ma parę wad, do których przejdę zaraz po wypisaniu zalet. Niewątpliwym plusem jest oprawa graficzna, bardzo przejrzysta, kolorowa i przyjazna dla oka. Nadaje się idealnie dla dzieci i z całą pewnością nie nudzi. Bardzo wyraźne są również zdjęcia pokazujące krok po kroku kolejne etapy składania. Na pierwszych stronach umieszczono dość przydatne dla początkujących instrukcje i objaśnienia niektórych elementów procesu składania. Każdy dinozaur ma swój poziom trudności oznaczony trzema kropkami. W instrukcjach wyraźnie zaznaczono, który element powinien być złożony w kolejnym etapie. Szkoda jedynie (i przykro to przyznać), że na kolorowych i przejrzystych ilustracjach zalety się skończyły.

Największą wadą tej książki jest fakt, że nie nadaje się ona dla dzieci, a przynajmniej nie dla tych, które będą chciały składać figurki samodzielnie. Instrukcje składania nie zawsze są jasne i czasami trzeba je czytać kilka razy, by zrozumieć intencje autorów, a obrazki, które dane fragmenty przedstawiają czasami również nie pomagają w zrozumieniu intencji. Następną wadą są wspomniane wcześniej oceny trudności, które według mnie nie są usytuowane prawidłowo. Bywało tak, że nie miałam żadnych problemów z ułożeniem najtrudniejszego gada, a pojawiały się wątpliwości przy tych, które zostały oznaczone dwoma kropkami, czyli poziomem średnim. Wadą są również dodane arkusze. Choć pomysł był dobry, kartki służą jednemu złożeniu, a ich faktura jest śliska, co utrudnia składanie. Arkusze są dość małe, przez co złożone figurki również nie porażają wielkością. Czasami gdyby nie rysunek zawarty na dodanym arkuszu, złożony element nie miałby najmniejszego sensu, bo nie wyglądałby jak to, co w zamierzeniu miało nim być. Dla przykładu w „zabawnych dinozaurach" znajdują się stopy dinozaura, które po złożeniu wyglądają jak trzy połączone ze sobą trójkąty. Oczywiście wyobraźnia dziecięca nie zna granic, jednak na arkuszach narysowano stopę z trzema palcami, pazurami i „zmarszczkami", co znacznie lepiej wygląda. Latający dinozaur wyglądałby jak motyl, gdyby nie narysowane na arkuszu odnóża podtrzymujące skrzydła. Niektóre dinozaury różnią się od siebie wysokością zagięcia łba, ogona, czy też nóg. Fakt, że przy niektórych należy użyć kleju nie przeszkadzał tak bardzo jak to, że w zamierzeniu książka miała być dla dzieci, a osoba z „doświadczeniem" nie zawsze potrafi sobie poradzić z wykonaniem przedstawionego zwierzęcia.

Dobrze bawiłam się przy składaniu dinozaurów z tej książki, jednak nie mogę polecić jej dzieciom, chyba, że będą składać origami pod okiem opiekuna, który przybędzie z pomocą w każdej chwili i zrozumie co autorzy mieli na myśli. Tak naprawdę wady tej książki każdy może odebrać subiektywnie, a patrząc na ogólny zarys widzę przed oczami jedynie wymienione wcześniej zalety. Z tego właśnie powodu całą książkę oceniam jako dobrą i zachęcam do jej kupna.