Broniewski Miłość, Wódka, Polityka | Autor: Mariusz Urbanek

Moja fascynacja Władysławem Broniewskim rozpoczęła się od momentu, gdy dowiedziałam się o jego romansie z Ireną Hellman – młodą dziewczyną, studentką prawa o ogromnym talencie literackim, który nie został doceniony. Czytając korespondencję tych dwojga, nie mogłam uwierzyć, że ten czuły i opiekuńczy mężczyzna, w głębi siebie był zagubionym chłopcem, który nie potrafił odnaleźć się w swoim życiu. Udział w wojnie polsko-bolszewickiej, toksyczne małżeństwo, które sam rujnował, zamiłowanie do alkoholu oraz największa jego życiowa tragedia – utrata drugiej żony, Marii, na wskutek jej pobytu w Oświęcimiu oraz śmierc jedynej córki biologicznej, Anny, złożyły się na jego załamania nerwowe, z którymi rzadko sam sobie radził. „Broniewski. Miłość, wódka, polityka" to przygotowana w sposób bardzo rzetelny biografia słynnego poety autorstwa polskiego dziennikarza Mariusza Urbanka.

Władysław Broniewski – poeta, tłumacz, żołnierz, kochanek. Urodzony w 1987r. przeżył I wojnę światową, walcząc w 4 Pułku Piechoty Legionów, następnie wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej, a za zasługi otrzymał Srebrny Krzyż Orderu Wojennego Virtuti Militari i czterokrotnie Krzyż Walecznych. Patriota, który w swojej twórczości niejednokrotnie podkreślał miłość do ojczyzny i wiarę w odzyskanie pełnej wolności przez Polaków. Bez wątpienia muszę przyznać, że ten artysta miał niesamowity talent do komplikowania sobie życia, często na własne życzenie popadając w tarapaty. Był trzykrotnie żonaty i tworzył wiele nieformalnych związków z kobietami, które kochał – chociaż oczywiście nie na zawsze... Człowiek pełen pasji, namiętności i skrajności, który przeszedł do historii jako wspaniały poeta, bowiem jego wiersze i tłumaczenia do dzisiaj cieszą się niesłabnącym zainteresowaniem miłośników słowa. Biografia Broniewskiego sprawia, że każdy wers spod jego pióra czyta się inaczej. Interpretowanie wierszy, mając wgląd na życiorys ich autora, przynosi porażające odkrycia i pokazuje prawdziwe piękno sztuki.

Mariusz Urbanek to pisarz, dziennikarz i autor kilkunastu książek – zarówno biografii, bajek czy przewodników, który podjął się niełatwego zadania zebrania materiałów dotyczących poety, jakiego osobiście obdarzam ogromnym szacunkiem. Patrząc na bibliografię tej pozycji, bez wątpienia muszę przyznać, że pan Urbanek przygotował naprawdę rzetelną biografię, którą przeczytałam z przyjemnością. Ukazanie historii życia Broniewskiego nie tylko od strony artystycznej czy wojennej, ale też i uczuciowej i rodzinnej, powoduje, że czytelnik odbiera go jako człowieka z krwi i kości, z którego los niejednokrotnie drwił. „Broniewski. Miłość, wódka, polityka" to garść interesujących faktów, po których przeczytaniu poczułam pewnego rodzaju niedosyt. Głównie dlatego, iż autor w żadnym stopniu nie ocenia przedstawionego artysty, pozwalając odbiorcom samodzielnie wyrobić sobie własną opinię. Niewątpliwie jest to bardzo dobre, lecz zarazem przez taki drobny szczegół zabrakło mi w tej lekturze „duszy". Po dłuższym zastanowieniu doszłam do wniosku, iż ta pozycja mimo ważnych tematów, jakie zostały w niej poruszone, nie szokuje aż tak jak powinna, chociaż Broniewski był postacią niezwykle impulsywną. Jak wspomniałam, niedawno miałam przyjemność zapoznać się z listami poety do młodej studentki, gdzie obcowałam z zupełnie innym Władysławem, którego na próżno szukać w recenzowanej przeze mnie biografii. Nie poczułam żadnej iskry ze strony poety, chociaż w rozdziałach padało wiele rewolucyjnych słów na jego temat. Śmierc jedynej córki Broniewskiego była dla niego strasznym ciosem, lecz czytelnik nie odczuwa tego w żadnym stopniu, co wydaje mi się być zadziwiające. Bardzo zasmuciła mnie również niewielka ilość zdjęć artysty, a jeśli już się pojawiały – ich podpisy znajdowały się na samym końcu książki.

„Broniewski. Miłość, wódka, polityka" to rzetelnie przygotowana biografia, której teoretycznie nie można niczego zarzucić. Jednak nie poleciłabym tej pozycji czytelnikowi, który oprócz suchych faktów poszukuje również pewnego rodzaju uczuć czy wariacji. Poprawność tego dzieła zasługuje niewątpliwie na uwagę i jeśli będę kiedykolwiek potrzebowała informacji na temat Broniewskiego – na pewno skorzystam z pracy Mariusza Urbanka. Mimo wszystko zabrakło mi w tej pozycji temperamentu artysty i jego „człowieczeństwa".