Pasja Według Objawień Bł. Anny Katarzyny Emmerich | Autor: Anna Katharina Emmerich

Anna Katarzyna Emmerich jest mało znaną błogosławioną w naszym kraju. Nie wiem ilu katolików mogłoby coś o niej powiedzieć. Podejrzewam, że niewielu. Zresztą ja sama praktycznie nic o niej nie wiem. No, może oprócz tego, że została obdarzona niezwykłymi wizjami, w których nie tylko widziała bolesną mękę i śmierć Pana Jezusa, ale także odczuwała te same męki co on.

Od wielu lat miałam ochotę przeczytać jej opis tych szczególnych chwil. Po obejrzeniu słynnego filmu Mela Gibsona „Pasja" te pragnienie jeszcze bardziej wzrosło. W dodatku podświadomie czułam, że muszę sięgnąć po tą pozycję tuż przed Wielkim Piątkiem, aby jeszcze bardziej zrozumieć jego sens. Na szczęście miejska biblioteka dysponowała kilkoma egzemplarzami, a noc spędzona w kalwaryjskim kościele sprzyjała czytaniu tej mrocznej, aczkolwiek prawdziwej historii.

Na wstępie została pokrótce przybliżona biografia tej błogosławionej stygmatyczki, która miała te niezwykłe wizje przeszło dwieście lat temu. To ważne, ponieważ tak jak pisałam, niewielu z nas może coś więcej powiedzieć o Annie Katarzynie Emmelich. Biografia jest natomiast tak napisana, że przedstawia najważniejsze informacje na temat niemieckiej błogosławionej, pomijając to, co w niej nieistotne. Nieczęsto się tak zdarza, bowiem najczęściej w notkach o wielkich ludziach zawarte są informacje, które przyćmiewają ich wewnętrzne piękno!

Cała treść okrutnej męki została zawarta w 60 rozdziałach(dwa rozdziały, które są w oryginalnym wydaniu zostały pominięte). Ku mojemu zaskoczeniu akcja książki zaczyna się kilka tygodni przed Męką Pańską, kiedy Pan Jezus nauczał po świątyniach o Królestwie Niebieskim, które czeka na tych, którzy wierzą w jego Ojca. Powoli też przygotowywał swoich uczniów na to, że niebawem od nich odejdzie. Następnie przeżywamy ostatnią wieczerzę, podczas której został ustanowiony sakrament kapłaństwa. To wtedy też Judasz sprzedał swojego Mistrza za jedyne 30 srebrników arcykapłanom żydowskim. W końcu wraz z naszym Zbawicielem idziemy w jego ostatnią drogę, która kończy się jego niesprawiedliwą śmiercią na Górze Golgocie. Każdy czytelnik może prześledzić tą drogę w oryginale, ponieważ na końcu książki zamieszczono mapę z trasą Drogi Krzyżowej w ówczesnej Jerozolimie. Samo objawienie kończy się na złożeniu do grobu Najświętszego Ciała.

Podobnie jak film Mela Gibsona, tak i książka na podstawie objawień błogosławionej Anny Katarzyny Emmerich, działa na ludzką wyobraźnię. Przedstawione sceny są bardzo dokładnie, wręcz obrazowo opisane, tak samo jak odczucia i myśli osób, które się w nich pojawiają. Czytelnik ma wrażenie, że wręcz uczestniczy w opisywanych wydarzeniach. Szczególnie przemówił do mnie opis Ostatniej Wieczerzy, a także ostatnich chwil Zbawiciela, które spędził wisząc na krzyżu.

Mogę się uczepić drastyczności niektórych scen. Dotyczy to przede wszystkim momentu przybijania Pana Jezusa do krzyża. Ból, odgłos przybijania gwoździ, trzask łamanych i naciąganych kości – wszystko to wpływa nie tylko na wyobraźnię, ale i psychikę czytelnika. Z drugiej strony w książce przedstawione jest codzienne życie ludzi sprzed niespełna 2000 lat, ich rozrywki, prace, troski. Swoją drogą przekonujemy się, że nie różniło się ono zbytnio od tego, które prowadzimy obecnie. Może ówcześni ludzie nie mieli do dyspozycji komputerów, telewizorów i telefonów komórkowych, ale lubili swoje towarzystwo, lubili też śmiać się i bawić.

Czy książka jest wstrząsająca? Z całą pewnością tak. Tak jak już pisałam opisywane sceny niejednokrotnie przedstawiają drastyczne obrazy, a także dosłowne przedstawienie konania Syna Bożego. To nie jest odpowiednia pozycja dla osób zbyt wrażliwych, o słabych nerwach, czy też dzieci, które nie mają wykształconej wystarczająco wyobraźni, aby pojąć opisywane obrazy Męki Pańskiej.

Książkę przeczytałam w jedną noc, siedząc na schodach prowadzących do sanktuarium Matki Bożej Kalwaryjskiej. Za kilka godzin miało rozpocząć się słynne wielkopiątkowe Misterium Męki Pańskiej. Dzięki niej przygotowałam się duchowo do przeżycia następnych godzin. Czy gdyby nie ona, to nie miałabym aż tak ugruntowanego wyobrażenia o Męce Pańskiej? Tego nie wiem. Jednak na pewno znacząco na nie wpłynęła.