Grace. Księżna Monako | Autor: Joanna Spencer

Wiosną tego roku ponownie będzie głośno o księżnej Grace. Film z Nicole Kidman 14. maja otworzy festiwal w Cannes, w Polsce premiera produkcji już 16 maja. Jeśli planujecie pójść do kina, wcześniej koniecznie przeczytajcie biografię "Grace. Księżna Monako" autorstwa Joanny Spencer, która ukaże się 30 kwietnia nakładem Wydawnictwa MUZA SA.

Tragiczna, przedwczesna śmierć nierzadko czyni z celebryty legendę. Tak było z Elvisem Presley'em, Marliyn Monroe czy z księżną Dianą. Również życie Grace Kelly, przerwane przez dramatyczny wypadek w 1982 r., stało się swego rodzaju mitem. Błyskotliwa kariera w Hollywood, znajomość z księciem Rainierem, zaręczyny, baśniowy ślub i życie w pałacu. Bajka, o jakiej marzą tysiące młodych dziewcząt.

Joanna Spencer w swojej publikacji skupia się przede wszystkich na uczuciach, dzięki czemu książkę czyta się jak powieść obyczajową, a nie biograficzną. Autorka nie przytłacza nas szeregiem niepotrzebnych dat, dawkuje informacje w sposób intrygujący i wzbudzający ciekawość. Nie będąc zagorzałą fanką biografii, przeczytałam publikację z zapartym tchem w jeden dzień.

"Grace. Księżna Monako" to przede wszystkim ciekawe studium emocji Grace. Joanna Spencer skupiła się na życiu księżnej w "złotej klatce", w której znalazła się po ślubie z księciem Rainierem. Czy wiedziała, na jakie życie się decyduje? Z pewnością. Autorka przytacza wypowiedzi samej Grace Kelly, jak i jej rodziny oraz przyjaciół. Cała publikacja oparta jest w dużej mierze na wyznaniach siostry księżnej, Lizanne Kelly-Levine oraz dwóch najbliższych przyjaciółek Grace, przez co wydaje się być atrakcyjna. Zimne fakty są ocieplone przez opowieści kobiet, które znały najskrytsze myśli Jej Królewskiej Wysokości.

Z portretu naszkicowanego przez Spencer wyłania się kobieta z krwi i kości, przede wszystkim matka i żona, dopiero później księżna. Dzieci zajmowały w miejscu Grace szczególne miejsce, przez co koronowana głowa wydaje się być jeszcze bardziej ludzka. Decyzja, jaką podjęli Grace oraz Rainier odnośnie wychowania swoich dwóch córek i syna,była zaskakująca. Tradycją na europejskich dworach jest obecność niezliczonych rzeszy guwernantek i opiekunek. Książęca para Monako postanowiła jednak poświęcić dzieciom maksimum czasu, jednocześnie nie zaniedbując swoich oficjalnych obowiązków.

Książka została napisana przystępnym i łatwym językiem, przez co nie sprawia wrażenia publikacji popularnonaukowej, do jakich czasem aspirują niektóre biografie.To ciepła, a momentami wzruszająca opowieść o kobiecie, która ucieleśniła "americandream". Najpierw zrobiła błyskawiczną karierę w Hollywood i wystarczyło jej zaledwie pięć lat, by zdobyć Oscara - to rekord w statystykach, po to aby za chwilę porzucić życie gwiazdy filmowej na rzecz roli księżnej Monako. Z kart powieści wyłania się obraz Grace, która stale pozostawała w konflikcie ze samą sobą. Całym sercem tęskniła za filmem, momentami chciała się wyrwać z pałacu, pożyć przez chwilę dawnym życiem..

Nie uzyskałam jednak odpowiedzi na jedno pytanie: dlaczego? W biografii napisanej przez Joannę Spencer brakuje najważniejszej kwestii, wyjaśnienia, dlaczego Grace Kelly zdecydowała się porzucić swe dotychczasowe życie i zostać żoną księcia Monako. Czy była szczęśliwa? Czy kochała Rainiera? Jedno jest pewne: Grace nie znała swego narzeczonego na tyle, aby mogła być pewną. Oczywistym jest fakt, że Kelly była zauroczona osobą księcia Rainiera, o czym podekscytowana szeptała przyjaciółkom. Jednak w międzyczasie wciąż spotykała się z innymi mężczyznami, nadal poszukiwała, a mimo to bez zastanowienia przyjęła oświadczyny monarchy. Czy tak bardzo pragnęła zostać księżną i zamieszkać w monakijskim pałacu?

Osoba księżnej Grace do dzisiaj wywołuje wiele kontrowersji. Z publikacji Joanny Spencer wyłania się obraz dziewczyny, później kobiety, której największym atutem była naturalność, nie chciała "oszukiwać". Może więc żyła naprawdę?

"Wszyscy mężczyźni marzą o tym, by spędzić noc z Marilyn Monroe, ale życie z Grace Kelly".

Po raz pierwszy o historii Grace Kelly dowiedziałam się nie z książki, lecz od znajomej, która zafascynowana tą postacią, postanowiła jej imieniem nazwać swój salon fryzjerski. Dziwiło mnie wówczas takie uwielbienie dla tej osoby, nie potrafiłam tego do końca pojąć. Po lekturze biografii Grace, która zbiegła się z kinową produkcją, ukazującą życie księżnej Monako, jestem już w stanie zrozumieć zachwyt i szacunek mas. Grace Kelly pokazała bowiem, że życie może być bajką, jednak nie każda bajka posiada szczęśliwe zakończenie.

Joanna Spencer to dość tajemnicza postać, ukrywająca się pod pseudonimem. Autorka jako dziennikarka i korespondentka, związana z dworem w Monako, pragnie zachować anonimowość. Jest wielbicielką Grace, krytykującą postępowanie księcia Rainiera. Niektórzy twierdzą, że zna wszystkie tajemnice dworu w Monako.

"Grace. Księżna Monako" to napisana w przystępnej formie, biografia amerykańskiej gwiazdy Hollywoodu. Książka została podzielona na trzynaście rozdziałów, ukazujących dzieje słynnej aktorki i późniejszej księżnej Monako: jej dzieciństwo, stosunki rodzinne, rozkwitającą karierę aktorską i późniejsze życie, czyli małżeństwo z księciem Rainierem, urodzenie dzieci i tęsknotę za rolami filmowymi, aż do pamiętnego dnia, gdy księżna zginęła w wypadku samochodowym.

Publikacja Joanny Spencer nie jest typową biografią, w której znajdziecie mnóstwo dat, faktów i zagęszczenie postaci. Autorka bowiem opowiada historię księżnej, niczym na towarzyskim spotkaniu, przerywanym łykiem dobrej kawy. Taka przystępna forma, zbliżona do powieści obyczajowej, przeplatana jest licznymi wypowiedziami osób, które uczestniczyły w życiu Grace, osób bliższych i dalszych jej sercu. Autorka najczęściej cytuje cenne wypowiedzi siostry księżnej – Lizanne, które wiele wnoszą do budowania sobie w wyobraźni czytelnika wizerunku Grace. Taki kolaż to bardzo czytelna forma, która dobrze się sprawdza podczas lektury. Z pewnością bowiem nie nuży i nie przytłacza zbyt dużym nagromadzeniem informacji, często zbędnych w mojej opinii, które potrafią rozpraszać uwagę podczas zgłębiania treści książki.

Dzieło Joanny Spencer nie jest lekturą dla osób, które znając dość dobrze życie Grace, chciałyby dowiedzieć się czegoś nowego, czy to pikantnych szczegółów, czy tajemnic, które do tej pory nie ujrzały światła dziennego. To bowiem "grzeczna" biografia dla takich osób, jak ja – nie mających wcześniej styczności z obszernym opisem życia księżnej. Gdybym była czytelnikiem, który posiada już pewien zapas wiedzy na ten temat, książka ta z pewnością by mnie rozczarowała. Zapytacie dlaczego? Otóż Joanna Spencer bazuje bowiem na powszechnie znanych faktach z życia muzy Hitchcocka i zdobywczyni Oscara. Nie zagłębia się w motywy działania Grace. Ubolewam jedynie nad tym, że z książki nie dowiedziałam się dlaczego aktorka, będąca u szczytu swojej kariery, decyduje się na ślub z mężczyzną, którego praktycznie nie zna. Autorka przedstawiła także jej nieskalaną postać – pięknej, niewinnej, dobrej i ciepłej kobiety. Zabrakło mi przestawienia tej ludzkiej strony – ze słabościami, jakie posiada każdy człowiek. Reasumując, z pewnością nie jest to więc biografia skandalizująca. To książka, która może stać się jedynie początkiem zgłębiania życia Grace Kelly. Życia, które zamienione w bajkę, tak szybko się skończyło – w wieku 53 lat.

Warto również napisać kilka słów o samym wydaniu publikacji. Twarda oprawa, wspaniałe zdjęcie Grace na okładce, dobrej jakości papier i wplecione w środek fotografie księżnej z różnych okresów jej życia, bezsprzecznie umilają lekturę książki. Jeśli chodzi więc o oprawę, wydaniu nie można niczego zarzucić.

Książkę "Grace. Księżna Monako" przeczytałam w jeden wieczór, niczym dobrą powieść obyczajową. Publikacja ta rozbudziła we mnie głód wiedzy. Wiedzy, dotyczącej życia księżnej Monako, którą do tej pory wielbią miliony fanów na całym świecie. To był dobry wstęp do tego, aby zajrzeć do bardziej obszernych publikacji dotyczących jej życia. Jeśli więc w takim celu sięgnięcie po tę książkę, na pewno nie będzie czekało na Was rozczarowanie.

"Nazywano ją także Marilyn dobrego chrześcijaństwa".