Zastępcza Żona | Autor: Eileen Goudge

Nieprzewidywalność jutra to chyba jedna z najważniejszych i najpiękniejszych wartości Naszego życia. To, że los potrafi Nas zaskoczyć, wiemy chyba wszyscy i tak naprawdę wszyscy bardzo tego oczekujemy od Naszego dalszego życia. Nawet najprecyzyjniej ułożone plany i zamiary stają się kompletnie bezużyteczne, gdy oto jedno wydarzenie wywraca Nasz świat całkowicie do góry nogami. I nawet gdy już wydaje się Nam, że oto nastał taki moment, w którym nie mamy przed sobą żadnego dobrego wyjścia, żadnego ratunku, żadnej szansy na lepsze jutro, nagle doświadczamy czegoś takiego, że znów podnosimy się na nogi, stajemy do walki z życiem i zwyciężamy..O takiej historii opowiada niezwykle wzruszająca i mądra książka amerykańskiej pisarki - Eileen Goudge, zatytułowana "Zastępcza żona".

Powieść ta opowiada o ogromnej sile miłości do drugiego człowieka i do własnych dzieci, która to pokonuje lęk przed śmiercią, bólem, upokorzeniem i zazdrością, by w ten sposób zadbać o szczęście najbliższych. Owe uczucie jest tak silne i prawdziwe, iż bohaterka stawia na pierwszym miejscu los i przyszłość nie swoją własną, lecz tych, na których jej najbardziej zależy i których nigdy nie chciałaby skrzywdzić. To miłość pełna poświecenia, odwagi i wiary w sens istnienia czegoś więcej, niż tylko "tu i teraz", dla czego warto istnieć, walczyć, dać z siebie wszystko, aż do ostatniego tchnienia. O takiej miłości tak naprawdę marzymy wszyscy i życzymy sobie, byśmy mogli spotkać takiego człowieka, który Nas nią obdarzy.

Fabuła książka skupia się na losie głównej bohaterki - Camille, która jest szczęśliwą żoną, matką i właścicielką dobrze prosperującego biura matrymonialnego. I oto pewnego dnia kobieta dowiaduje się o przerażającej diagnozie lekarskiej, informującej o nawrocie choroby nowotworowej, i dającej jej jedynie pół roku życia..Po opanowaniu szoku, lęku i pogodzeniu się własnym losem,. Camille postanawia zrobić wszystko, by znaleźć dla swoich dzieci i swojego męża odpowiednią kobietę, która zastąpi jej dzieciom matkę..Jednak los szykuje dla Niej i jej najbliższych pewną niespodziankę, która całkowicie zaskoczy wszystkich bohaterów tej historii..

Książka ta stanowi swoista huśtawkę emocjonalną, która to serwuje czytelnikowi całą gamę uczuć i wrażeń, począwszy od wzruszenia, współczucia, na śmiechu i radości skończywszy. Tak naprawdę jest to pogodna opowieść o tym, czym może być ludzkie odchodzenie i godzenie się z własnym przeznaczeniem, jak i również odnajdywanie jakiegoś celu w tych ostatnich miesiącach swojego życia, które przecież mogą przynieść jeszcze coś dobrego dla innych ludzi, dla ukochanych. Autorka w doskonały i bardzo inteligentny sposób ukazuje historię z życia, które to znamy wszyscy z własnego podwórku, i których tak naprawdę nigdy nie chcielibyśmy sami doświadczyć. Niestety takie jest już Nasze życie, iż nigdy nie możemy wiedzieć, czy podobny los nie spotka Nas i Naszych najbliższych. Dlatego też być może warto czasami zastanowić się nad tym, co Ja bym zrobiła na miejscu głównej bohaterki..Ta książka jest doskonałą okazją właśnie ku temu jak i również pewną nauką na przyszłość, mówiącą o tym, że tak naprawdę nigdy nie powinniśmy tracić choćby najmniejszej iskierki nadziei, zaś każdy dzień z Naszego życia, powinien być przeżyty tak, abyśmy nigdy nie mogli żałować tego czasu, jaki był Nam tutaj dany..

Wbrew moim obawom, lektura tej książka nie jest przygnębiająca, smutna i wyciskająca łzy do poduszki. Owszem, czasami łza popłynie po Naszych policzkach, jednak to tylko krótkie chwile. Tak naprawdę to przez większość lektury będzie towarzyszyć Nam uśmiech na twarzy i jak i również swego rodzaju podziw dla głównej bohaterki, która zdobywa się na tak wielką odwagę, poświecenie i wewnętrzną siłę, by temu sprostać. Autorce udało się opowiedzieć smutną historię w bardzo pogodny, ciepły, wzruszający i zabawny sposób, niejako łagodząc główny wymiar emocjonalny całej fabuły. Uważam to za ogromny atut tej pozycji, która przez to opowiada o niezwykle ważnych kwestiach, nie zmuszając przy tym jednak czytelnika do pogrążania się w smutku i współczuciu..Myślę, że w ostatnim czasie wszyscy mamy dość smutnych informacji i wiadomości o tym, co dzieje się dookoła Nas na świecie. Ludzkich dramatów, łez, bólu i cierpienia dzieje się tak wiele, iż czasami warto jest mówić o tych kwestiach w sposób, niejako na przekór, który to może stanowić lepszy i trafniejszy bodziec do tego, by zmienić swoje życie, pomóc innym, docenić to, jak wiele cennego i ważnego doświadczamy każdego dnia.

Czytając niniejszą powieść nie sposób w nią nie uwierzyć, co w przypadku tego typu literatury zdarza się znów nie aż tak bardzo często. Eileen Goudge pisze swoją opowieść w tak emocjonalny, wiarygodny i prawdziwy sposób, jakby sama była bohaterką tejże historii, lub chociażby znała ją z relacji naocznego uczestnika wydarzeń. Kot wie, być może tak właśnie było.., lub być może tym obawia się niezwykły talent pisarski tej autorki, pozwalający jej przelewać na papier wytwory swojej wyobraźni, a następnie dodawać im tak bogatego bagażu ludzkich odczuć, iż nie sposób jest w nie nie uwierzyć. Jeśli to kwestia talentu, to należą się tej pisarce ogromne brawa i słowa uznania, bo to rzecz bardzo rzadko spotykana, a przez to niezwykle cenna.

Najbardziej uderzające są słowa, czyny i przemyślenia samej głównej bohaterki, kobiety śmiertelnie chorej, której pozostało tak mało czasu na załatwienie wszystkich swoich spraw. Camille radzi sobie z tym brzemieniem na swój własny sposób, być może początkowo nawet zbyt idealny i prawy, ale jednak po pewnym czasie zaczynamy ją rozumieć i jej kibicować. Co więcej dociera do Nas, że tak naprawdę to właśnie tak postąpiła by większość z Nas, a bynajmniej tak chciałaby postąpić. Mądrość i godność tych czynów są tak porażające, że wierzymy w nie całym sercem i umysłem. To taki plan na ostatni etap życia, który oferuje Nam autorka pod postacią czynów głównej bohaterki, a który to jest przez Nas w pełni akceptowalny i szanowany. To dobry plan, dobra historia, solidna porcja prawdziwego życia..

Książka ta wymyka się głównym schematom literatury obyczajowej, ukierunkowanej głównie na przedstawienie mniej lub bardziej złożonej historii miłosnej, która kończy się happy endem. W tym przypadku owa historia miłosna stanowi jedynie tło dla walki o szczęście najbliższych, w której to wcale nie wszystko układa się tak pięknie i kolorowo, jakby tego życzyła sobie główna bohaterka. I nawet pozytywne zakończenie jest jakby nie do końca szczęśliwe, a bynajmniej nie tak proste i klarowne w swym znaczeniu, jakby to mogło się wydawać. Moim zdaniem jest to zasługą niezwykłej mądrości płynącej z tej historii, która uświadamia Nam wszystkim, że tak naprawdę szczęście to coś, czego chyba nie jesteśmy w stanie nazwać i zdefiniować, podobnie jak główna bohaterka. Bo czy można nazwać szczęściem fakt, iż Nasz ukochany pozna i pokocha inną kobietę, gdy Nas już zabraknie. A przecież tak właśnie czuje, a być może wmawia to sobie i chce w to uwierzyć, główna bohaterka książki. I co więcej, kibicujemy jej w tych staraniach i sami zaczynami wierzyć w to, że tak będzie lepiej, że to jest dobre, mądre, właściwe i zapewni szczęście zarówno Camille jak i jej rodzinie. Wielką zasługą autorki książki jest to, że mimo początkowych obaw i poczucia zadziwienia, wraz z kolejnymi stronami opowieści, wierzymy i identyfikujemy się z główną postacią i jej poczynaniami..

Język powieści jest bardzo współczesny, delikatny, ciepły, by nie rzec kojący. Styl snucia tejże historii jest niezwykle emocjonalny, opanowany, spokojny i nie spieszący się do donikąd. Być może właśnie dlatego, jest tak prawdziwy i szczery w swym przekazie. Wierzymy w ten tekst, w każde słowo, każde zdanie, każdy wypowiedziany dialog. Identyfikujemy się z głównymi bohaterami, płaczemy i śmiejemy wówczas, gdy tychże samych przeżyć doświadczają główni bohaterowie. Wielkim atutem jest spora dawka poczucia humoru, która pozwala łagodniej odbierać całość fabuły, zapomnieć o tym, z czym zmaga się główna bohaterka..I chyba mogę pokosić się o stwierdzenie, że jest to książka dla każdego czytelnika, nie tylko kobiet. Myślę, że odnajdą w niej wiele radości, mądrości i ciepła również panowie, jak i młodsi czytelnicy, którzy będą mogli potraktować te pozycję jako swoista lekcję dorosłego życia.

Wierzymy także bohaterom książki, tak żywo i barwnie zarysowanych piórem autorki. I tak jak już wspominałam powyżej, bardzo identyfikujemy się Camille, która jest zwykłą, pogodną, zapracowaną ale i pełną ciepła kobietą, jaką to chcielibyśmy mieć w gronie naszych najbliższych przyjaciółek. Wierzymy także jej mężowi, nieco zagubionemu w tej trudnej sytuacji, na swój sposób "fajtłapowatemu" ale dobremu człowiekowi, który kocha swoją żoną i dzieci i któremu to trudno jest pogodzić się z tym, że będzie musiał się z nią pożegnać na zawsze. Wreszcie wierzymy także licznemu grono kandydatek na zastępczą żonę i mamę, które to przewija się przez dom głównych bohaterów, szukając tym samym odrobiny szczęścia i rodzinnego ciepła także dla siebie. Bohaterowie Ci są wiarygodni i bardzo interesujący, więc chyba niczego więcej nie można oczekiwać.

"Zastępcza żona" to książka o przeznaczeniu, którego nie można zmienić choćbyśmy nie wiem jak bardzo się starali. To także opowieść o losie, jakże okrutnym, przewrotnym, zaskakującym i nieprzewidywalnym. Wreszcie jest to także historia o sile miłości do najbliższych, która to może pokonać niemalże wszystko, jeśli tylko się naprawdę w to wierzy. Nie będę obiecywać, że powieść ta zmieni Wasze życie, uczyni je lepszym lub zmieni Wasz sposób postrzegania świata. Mogę obiecać jedno.., a mianowicie to, że lektura tej książki wzruszy Was do łez i uśmiechu.., a to chyba bardzo, bardzo dużo...