Gorsza Płeć | Autor: Maria Bogucka

Lubię czytać o losie kobiet i lubię pisać o losie kobiet. Dzisiaj przedstawiam Wam ogólny zarys tego, jak postrzegana była kobieta na przestrzeni wieków.

Sytuacja kobiet poprawiła się diametralnie, jednak istnieją do dnia dzisiejszego kraje, w których kobietę nadal uważa się za potrzebną tylko do rodzenia dzieci i ich wychowania, posłuszną i bezwzględnie poddaną mężczyźnie (ojcu, bratu, mężu). Maria Bogucka w swojej książce analizuje sytuację i położenie kobiety począwszy od antyku, a skończywszy na wieku dwudziestym pierwszym. Jest to przekrój przez wszystkie epoki. Książka jednak nie skupia się jedynie na kobiecie, traktuje ona również o rodzinie oraz jej postrzeganiu.

Maria Bogucka zawarła w swojej książce wiele ciekawostek, te najważniejsze postaram się przytoczyć, uważam bowiem, iż są bardzo ciekawe.

Grecy traktowali kobiety z lekceważeniem, jako istoty naiwne i ciekawskie - Pandora otworzyła puszkę z nieszczęściami - wyciągnęli oni bardzo ciekawe wnioski. Platon wyraził się bardzo dobitnie na ten temat: „kobieta jest istotą z drugiej ręki", natomiast Arystoteles wyraził się w bardziej radykalny sposób: „kobieta to nieudany mężczyzna". Na piedestale przecież znajdowała się miłość mężczyzny do mężczyzny, natomiast homoseksualna miłość kobiet była uważana za coś niedorzecznego. W starożytnym Rzymie szanowano matki rodziny, uważano je za kapłanki ogniska domowego. Do ich obowiązków należało jedynie zajmowanie się domem i rodziną.

Święty Augustyn, jako przedstawiciel chrześcijaństwa utrzymywał się w swoim przekonaniu, że nic nie kusi mężczyzn bardziej niż kobiece pieszczoty. Uważał celibat, jako formę najwyższą i najważniejszą. Według Świętego Tomasza Bóg jest początkiem i celem mężczyzny, podczas gdy początkiem i celem kobiety jest mężczyzna, świadczy to o tym, iż mężczyzna miał wyższość nad płcią gorszą.

W średniowieczu kobiety zaczynają się buntować. Do najsławniejszych buntowniczek zaliczamy: Brygida Szwedzka (założyła zakonu brygidek, urodziła ośmioro dzieci, poddała się ascezie i udała się w dość nietypową i niebezpieczną, jak dla kobiety podróż po Europie); Katarzyna ze Sieny – którą wręcz uwielbiam – udowodniła, iż kobiety nie są mniej inteligentne od mężczyzn i nie należą do gorszej płci. Możemy zaliczyć tu jeszcze Katarzynę Sforza oraz Joannę d'Arc.

Kobiety nie mogły one uczestniczyć w normalnym życiu Kościoła, ponieważ uważano je za nieczyste, nie mogły wchodzić do kościoła podczas miesiączki. WXVII wieku szerzył się transwestytyzm kobiet, a polegało to na tym, że kobiety, które nie mogły znaleźć zatrudnienia, przebierały się za mężczyzn.

Nowy typ kobiety i nowy styl życia propagowano poprzez udział kina. Film kreował idole nowej kobiecości - Rita Hayworth, Brigitte Bardot, Marylin Monroe – budziło to entuzjazm, lecz również krytykę. W Europie szerzył się ruch samopomocy kobiet – domy pomagające, telefony zaufania dla zgwałconych, odbywały się ruchy związane z prawem do aborcji.

Maria Bogucka, nie sugeruje nam swojego zdania. Pozwala każdemu czytelnikowi odebrać i zinterpretować dzieło na swój sposób. Książka napisana jest przyjaznym językiem, który przyjemnie się czyta i nie stanowi on wielkiego problemu, jest zrozumiały dla każdego przeciętnego czytelnika, bo do takich właśnie ma trafiać ta książka.

Do książki nie wkradła się monotonia - co mogłoby się stać katastrofą - jednak tutaj tak nie było. Bogucka podzieliła dzieło na kilka części, więc nie można było się zgubić. Obawiałam się też ogromu informacji, jednak książka została napisana tak, że wiele informacji zostało mi w głowie. Tutaj wymieniłam kilka, gdyż chciałam Was zachęcić do lektury. Wcale nie jest to historyczna opowieść, która się snuje i ciężko przez nią przebrnąć. Czyta się ją bardzo dobrze!