Jaśki. Repeta | Autor: Jean Philippe Arrou Vignod

Wyobraźcie sobie rodzinkę, w której jest aż sześciu chłopaków. Wiem, wiem, to wymaga uruchomienia wyobraźni - dzisiejsze rodziny mają na ogół maksymalnie dwójkę, trójkę pociech. A w "Jaśkach" mamy do czynienia aż z szóstką - do tego szóstką chłopaków.

Ich tata, umysł konkretny i praktyczny, postanowił nie trudzić się nazywaniem każdego syna innym imieniem, lecz nazwał ich kolejno, od najstarszego: Janem-A, Janem-B, Janem-C itd. Myślicie, że łatwo jest wychowywać taką rozbrykaną gromadkę? Wiążą się z tym ogromne trudności, tym bardziej, że każdy Jan jest indywidualistą. Jan-A jako najstarszy, uważa się za najmądrzejszego; bywa marudny, podejrzewam że to dlatego, iż z jedynaka stał się nagle (tylko) starszym bratem; wchodzi w okres dojrzewania, co wiąże się oczywiście z wieloma perypetiami; interesuje się modą i (do czego głośno się nie przyznaje) dziewczynami. Jan-B - lekko pucołowaty chłopiec, jego marzeniem jest zostanie tajnym agentem, lubi czytać; w książce jest narratorem, więc to z jego perspektywy poznajemy świat Jaśków; do pewnego momentu nabija się z "wielbicielek" starszego brata - aż sam poznaje ciekawą koleżankę. Jan-C - jest nieco poszkodowany, bo starsi bracia uważają go za małolata, a dla młodszych... jest za stary do zabawy; marzy o obejrzeniu najnowszego Jamesa Bonda, ale nie otrzymał na to zgody od rodziców; w trakcie rozmów często czegoś nie rozumie - dziś potocznie powiedzielibyśmy, że jest "mało kumaty". Jan-D - ha! to urwis, jakich mało; tam gdzie przebywa, zawsze coś (niedobrego) się dzieje. Jan-E - do pewnego momentu najmłodszy rozpieszczany pupilek, śmiesznie sepleniący, co czyni jego wypowiedzi ogromnie zabawnymi. Jan-F - ostatnia latorośl; słynie z tego, że kiedy próbuje mówić, pluje gdzie popadnie.

Rodzice próbują zapanować nad chaosem, jaki tworzą ich synowie - muszę przyznać, że z różnym skutkiem. Mama jest genialna z tym swoim ciągłym powtarzaniem: "grunt to dobra organizacja" - bo rzeczywiście, bez organizacji taka rodzina może sobie nie poradzić. Aczkolwiek tata, głowa rodziny, czasem mnie rozczulał - tym, że nie zawsze sobie radził... Chłopcy przeżywają rozmaite przygody: muszą oswoić się, że do ich pięcioosobowego grona doszedł jeszcze jeden Jan, próbują potajemnie wybrać się na kinowy seans czy organizują pierwszą zabawę urodzinową w towarzystwie dziewcząt.

Humor - to jedno z ogniw tej opowieści. Mamy tu do czynienia nie tylko z żartami słownymi - również rozmaite przygody chłopców pobudzały mnie do śmiechu. W niektórych momentach absurd gonił absurd, ale chyba o to właśnie o to autorowi chodziło. Samo nazwanie swoich dzieci praktycznie tym samym imieniem jest już przezabawne, a gdzie cała reszta... Historię Jaśków czyta się naprawdę lekko i przyjemnie. Perypetie chłopców pozwoliły mi choć na chwilę przenieść się wspomnieniami do mojego dzieciństwa, kiedy to z wakacji wracało się z ogromną ilością piegów oraz... jeszcze większą ilością siniaków i zadrapań na nogach (chodzenie po drzewach czy ściernisku - to było to!).

Ogromną zaletą jest umieszczenie na końcu książki fragmentu pierwszej części przygód Jaśków - to takim niezorientowanym czytelnikom (jak ja) pozwoliło rozeznać się nieco w temacie. Bowiem "Jaśki. Repeta" to kontynuacja wcześniejszych "Jaśków", których niestety nie miałam przyjemności przeczytać.

Przygody tych sympatycznych, rozbrykanych urwisów polecam również ze względu na ich normalność. Daleko im do Harry'ego Pottera. To zwyczajni chłopcy wychowujący się w rodzinie wielodzietnej. Bohaterowie nie są wyidealizowani: chłopcy przeżywają zarówno wzloty, jak i upadki. Mierzą się z niepowodzeniami, różnymi perypetiami w szkole i poza nią. Dzięki temu, że oprócz zalet, mają też wady - mogą się z nimi utożsamiać młodsi czytelnicy, do których de facto książka jest skierowana. Udała się ta rodzinka autorowi - niby są zwyczajni, ale że w takiej wieloosobowej rodzinie z reguły nie jest nudno, to właśnie autor próbował nam jakoś apetycznie przedstawić. I w mojej ocenie udało mu się to.

Serdecznie polecam!

Arrou-Vignod Jean- Philippe- studiował literaturę, jego debiutem jest powieść dla dorosłych wydana w 1984 roku „Le Rideau sur la nuit". Pięć lat później wydał pierwszą książkę dla młodzieży „Le professeur a disparu" - pierwszy tom serii o przygodach detektywa P.P. Cul-Verta. Od 2002 roku wydaje powieści dla dzieci.

„Jaśki. Repeta" to kontynuacja historii o Jaśkach czyli braciach, z których każdy miał tak samo na imię i tylko przynależna litera od A do F wskazywała na konkretnego chłopca. Nie da się ukryć, że taka ilość synów mogła przyprawić o ból głowy lecz ich mama była osobą ogromnie zorganizowaną i w sposób godny podziwu kierowała całym domem. Ojciec pracował jako lekarz i zdecydowanie miał mniej cierpliwości. Aby ujarzmić chłopców w sytuacjach dla niego podbramkowych, straszył ich wysłaniem do wojskowej szkoły z internatem .Tak naprawdę trudno wybrać, którego brata przeżycia są najbardziej zajmujące, czy Jana -A najstarszego,ucznia drugiej klasy gimnazjalnej, który zmieniał po wakacjach szkołę z powodu chęci kontynuowani nauki języka łacińskiego i dopadł go lekki szok gdy okazało się, że trafił do klasy mieszanej a na wspomnianych lekcjach jest jedynym przedstawicielem płci brzydkiej, czy też Jana – B narratora, którego marzeniem jest zostać super agentem B w stylu Jamesa Bonda ,czy też znakomitym pisarzem powieści sensacyjnych. Pech chce, że obydwóch chłopców prawie w tym samym czasie dopada strzała amora, na szczęście wybranki są różne i bracia nie wchodzą sobie w paradę. Mamy tu również jedną przewrotną historię, gdzie dzięki karze otrzymanej przez tatę, Jan- B dostrzega zalety żeglowania i decyduje się na pisanie powieści. Ogromnie podoba mi się narracja autora, który w sposób bardzo prosty, bez upiększeń zaprasza nas do podglądania opisywanej rodziny i uczestniczenia w jej codzienności.

Szalenie rozbrajającą postacią jest Jan-E, który z racji swojego seplenienia, zmienia nieraz poprzez swoje komentowanie treść czyjejś wypowiedzi, wprowadzając tym elementy humorystyczne. Jednak faktycznie, życie w tak licznej rodzinie bywa często trudne i dla braci, którzy sobie stale wzajemnie przeszkadzają i każdy z nich marzy naprawdę o swoim kącie, i dla rodziców, którzy w sumie świetnie dają sobie radę, lecz też chwilka spokoju byłaby dla nich cennym podarunkiem. Chłopcy wielokrotnie naginają ich cierpliwość, lecz sam narrator stwierdza, że, „najgorsze problemy rodzą się wtedy, kiedy ma się ojca, który był młody wcześniej niż my: zna wszystkie sztuczki i zawsze przyłapie nas, kiedy próbujemy wyprowadzić go w pole.."Warto wspomnieć, że te historie mają w sobie wiele autentyczności poprzez osobę autora, który właśnie w takiej rodzinie się wychowywał i postacie książki mają swoje pierwowzory w jego życiorysie.

„Jaśki. Repeta" to wspaniała lektura zarówno dla młodszych czytelników jak i tych zdecydowanie starszych. Każdy tutaj znajdzie jakiś wątek, który go rozbawi a nawet zmusi do pewnych osobistych przemyśleń. Przedstawione postacie są ogromnie sympatyczne i ogromny żal, gdy nadchodzi czas rozstania. Bardzo łatwo można w pewnych opisywanych sytuacjach utożsamić się z nimi, przez co stają się czytelnikowi jeszcze bliższymi. Przecież każdy z nas w młodzieńczych latach miał również swoje tajemnice, którymi zdecydowanie nie chciał dzielić się z rodziną. Podsumowując zachęcam do poznania zwariowanej rodzinki, która na pewno zostanie miłym gościem w naszym domu. Zdecydowanie polecam!!