Z Jednej Gliny | Autor: Liliana Fabisińska

Liliana Fabisińska jest pisarką, tłumaczką, redaktorem. Uwielbia pisać, nie tylko książki, czy artykuły, ale także i listy. Twierdzi, że jej życie nie byłoby kompletne bez pisania, miłości, macierzyństwa i podróży. Jest autorką wielu książek dla młodzieży i kilku powieści dla dorosłych. Jej przygoda z pisaniem rozpoczęła się już w zerówce, kiedy to napisała swoją pierwszą książkę. Następnie kolejne powieści zapełniały jej zeszyty i notesy, by w końcu podjęła się tego zawodowo.

"Jesteśmy jak ulepione z jednej gliny, naprawdę. Mimo że całkiem różne." [s. 246-247]

Cztery różne kobiety, każda po przejściach. Każda z czymś się zmaga, coś ukrywa. Wszystkie łączy chęć pomocy sobie nawzajem. Nora po niespodziewanym odejściu męża nie radzi sobie najlepiej. Z całą gromadą rudowłosych chłopców pod opieką i brakiem źródła dochodów, które umożliwiłoby im normalne życie, przechodzi załamanie nerwowe. Jednak wpada na pomysł zorganizowania kursu ceramicznego, choć nie ma o tym zielonego pojęcia. Planuje zatem w pełni wykorzystać wszystkiego co zostawił jej mąż, który właśnie w taki sposób zarabiał na życie, i uczyć się razem z swoimi kursantkami, a zgłasza się ich trzy: Lena, Gośka i Marta. Dziewczyny dość szybko orientują się w sytuacji Nory i początkowo chcą dać sobie spokój z zajęciami, jednak zaraz zmieniają zdanie i postanawiają jej pomóc.

Z czasem wychodzą na jaw także problemy pozostałych dziewczyn, które dotyczą ich życia rodzinnego. Żadna z nich nie ma lekko, a z czasem okazuje się, że może być jeszcze gorzej. Przekonują się one, że nie wszystko musi iść zgodnie z ich myślą, a los bywa dla nich okrutny. Jednak niekiedy ciężkie przejścia zmuszają człowieka do przemyślenia swoich priorytetów i dotychczasowych osiągnięć oraz do zmiany podejścia do życia. Czy i naszym bohaterkom uda się pokonać trudności i odnaleźć szczęście?

Autorka stworzyła powieść pełną codziennych zmagań zwyczajnych kobiet, które starają się radzić sobie z przeciwnościami losu. Nie zawsze wychodzi im to dobrze, jednak nie poddają się i walczą. Znajdują w sobie siłę oraz korzystają z siły innych, bliskich im osób. Pisarka ukazuje, jak łatwo jest zwierzyć się ze swoich problemów obcym nam osobom, tym samym zyskując nowych przyjaciół. Kiedy kobiety łączą się w chwilach pełnych smutku, problemów i przeszkód to ich relacje są silniejsze, niż wytworzyłby się w chwilach pełnych sukcesów.

"Nie możesz udawać, że nic się nie stało. Rozpacz trzeba przeżyć, a nie kisić w środku." [s. 47]

"Z jednej gliny" to powieść o kobietach, napisana przez kobietę, i dla kobiet. Narracje w niej prowadzi każda z bohaterek w poświęconych im rozdziałach, odkrywając przed czytelnikiem swoje myśli, obawy, czy to co daje im siłę. Bohaterki są jak najbardziej żywe i realistyczne. Z łatwością mogłabym wczuć się w ich sytuacje, czy wyobrazić sobie, jak takie zdarzenia mają miejsce w rzeczywistości. Jedynie trochę sceptycznie podeszłam do szybkości z jaką wszystkie zaczęły się sobie zwierzać, pomagać, nie szczędząc przy tym pieniędzy, czy jak szybko potrafiły sobie zaufać. Poza tym nie potrafię znaleźć żadnych zastrzeżeń.

Książkę tę czyta się szybko i niezwykle przyjemnie, a autorka ma naprawdę lekkie pióro. Potrafiła ona tchnąć w te cztery różne historie życie, tak samo jak i w ich bohaterki. Jest to lekkie, typowo babskie czytadło, które potrafi umilić pochmurne dni. Książka ta jest dla osób, które chciałyby się zrelaksować i poczytać o pięknie kobiecej przyjaźni; osób, które chciałyby poznać problemy innych kobiet i zauważyć, jak niekiedy same sobie potrafimy szkodzić. "Z jednej gliny" ukazuje, jak ważna w życiu, nie tylko kobiet, ale każdego, jest przyjaźń. Ja ze swojej strony książkę tę polecam!

"Wiesz, czasami człowiekowi jest tak dobrze, że aż lecą mu łzy." [s. 328]

Przyjaźń - kto z nas o niej nie marzy? Każdy pragnie w swoim życiu kogoś, na kim zawsze może polegać, z kim można zarówno śmiać się, jak i płakać. Z taką osobą u boku wszystkie problemy wydają się mniejsze i łatwiejsze do pokonania. W końcu co cztery głowy to nie jedna! Szczęście też lepiej smakuje, kiedy możemy się nim podzielić z innymi. Rzeczy pozornie nieciekawe zamieniają się w historie warte wysłuchania. Prawdziwy przyjaciel zawsze ma dla nas czas, a osiąganie kolejnych celów wspólnymi siłami jest dużo przyjemniejsze niż samotna walka. O tym właśnie jest ta książka. To ciepła opowieść o rzeczy w życiu najważniejszej, czyli przyjaźni.

Z jednej gliny można ulepić przeróżne wyroby, zaczynając od wazonów i kończąc na urnach. Z jednej gliny wydają się być też ulepione cztery dziewczyny, przypadkowo spotykające się na zajęciach z ceramiki. Czekało tam na nie dużo więcej niż tylko lekcje, z których będą przynosić do domu równie niepraktyczne, co satysfakcjonujące półmiski, kubki. Okazało się bowiem, że wśród całego tego bałaganu odnalazły coś dużo cenniejszego - przyjaźń. To właśnie ona jest gliną, zlepiającą ze sobą pozornie niepodobne kobiety z tak różnymi celami i marzeniami. Udało się to Lenie, Gośce, Marcie i Norze, za sprawą tej ostatniej, kiedy to w sytuacji beznadziejnej, pilnie potrzebująca zastrzyku gotówki, postanawia poprowadzić kurs. Nie posiada ona żadnych uprawnień ani kwalifikacji do prowadzenia zajęć, ta przeszkoda szybko zostaje pokonana. Kobieta wykorzystuje jedyną rzecz, jaką pozostawił po sobie mąż, który zginął w niewyjaśnionych okolicznościach - duży piec do wypalania gliny.

Nie dajcie się zwieść okładce, która wywarła na mnie błędne przekonanie, że bohaterkami książki będą nastolatki. Nic bardziej mylnego, bo choć do tej pory Liliana Fabisińska pisała dla dzieci i młodzieży, powieść "Z jednej gliny" to coś innego. Cztery dziewczyny, a właściwie kobiety, które poznajemy to Lena, Gośka, Marta i Nora. Każda z nich ma swój sekret i swoją historię, którą czytelnik powoli odkrywa. Są zupełnie różne, a mimo wszystko potrafią świetnie się zrozumieć i mogą pomóc sobie nawzajem.

"Jesteśmy jak ulepione z jednej gliny, naprawdę. Mimo że całkiem różne."

Gośka - trochę tęgawa, bardzo energiczna, czasami nawet szalona truskawkowowłosa superwoman. Porywa się z motyką na słońce, ale zawsze udaje jej się wyjść cało z nawet najtrudniejszej sytuacji. Uśmiech nigdy nie schodzi jej twarzy, a słowo 'niemożliwe' dawno wyrzuciła ze słownika.

Marta - nieustannie starająca się o dziecko, wysoka czarnula. Porządna i poukładana, zawsze zorganizowana i dokładna. To właśnie ją najbardziej zdziwiła forma kursu. Pomimo wcześniejszych obiekcji, nie zrezygnowała jednak z zajęć. Lena - Blondynka w garniturze, która początkowo jest tajemnicza i od początku wydaje się wiedzieć więcej niż inne dziewczyny. Nora - sprawczyni całego zdarzenia. Samotna od niedawna, matka pięciorga dzieci, pogrążająca się w depresji. Każdej z nich poświęcone jest dużo uwagi, autorka wykreowała cztery kobiety z krwi i kości, dzięki czemu z pewnością nie pomylimy żadnej z bohaterek.

Nie zrażajcie się pierwszą stroną, którą sprawiła, że prawie odłożyłam książkę na półkę - same powtórzenia, pojedyncze zdania... Jednym słowem - istna grafomania. Na szczęście, im dłużej czytałam, tym bardziej polubiłam tę pozycję. Styl autorki staje się przyjemny, lekki i nawet nie zauważyłam kiedy moja przygoda z książką się skończyła. Muszę powiedzieć, że bardzo miło się zaskoczyłam. Nie spodziewałam się, że tytuł bez wątków paranormalnych, opowiadający o problemach dużo starszych ode mnie kobiet, może tak mnie zaciekawić. Pod koniec zdążyłam już zżyć się z każdą z bohaterek, choć na początku wydawały się mdłe. Powieść jest do bólu przewidywalna, ale podnosi na duchu i sprawia, że zaczynamy pragnąć takiej samej przyjaźni jak bohaterki - stałej, pewnej i dodającej skrzydeł.