Po Apokalipsie | Autor: Maureen McHugh

Maureen F. McHugh publikuje od 1992 roku. Jest znana z pisania o przeróżnych charakterach w przyszłym świecie. Wydała kilka książek, napisała również wiele opowiadań. W 2014 roku Replika wydała jej książkę „Po apokalipsie".

Zbiór dziewięciu opowiadań odnosi się do nieokreślonej przyszłości. Pierwsze mówi o więźniach, którzy zostają przeniesieni do opuszczonego miasteczka, w którym grasują zombie. Główny bohater nie chce dać się zjeść, ale interesują go te stwory i postanawia na własną rękę zacząć je badać. Nie zawaha się przed drastycznymi środkami, by poznać naturę potworów. Drugie mówi o osobach pracujących w firmie, która nie pozwala im zarabiać, lecz wpędza w długi. Trzecie opisuje życie rzeźbiarki, wytwarzającej lalki na zamówienie. Postacie niemowlaków idą jak świeże bułeczki, chociaż pewna para zamawia już ten sam model po raz trzeci. Kolejne to reportaż o ludziach, którzy tracą tożsamość, lecz funkcjonują dalej w społeczeństwie, przybierając inne imiona i nazwiska. Piąte to opowieść o systemach komputerowych posiadających własną świadomość. Mimo nadzoru ludzi, systemy szwankują... albo raczej działają na własną rękę. Następne mówi o osobach, które latają. W ten sposób mogą przemieszczać się między miastami a nawet krajami. Siódme opowiadanie dotyczy kobiety, która zarabia na życie testując leki. Przedostatni tekst pokazuje życie dziewczyny, której matka umiera. Jest córką dwóch lesbijek, a jej macocha ma manię zbierania. Ostatnie, tytułowe opowiadanie, pokazuje zachowania ludzi, którzy chcą dotrzeć do bezpiecznego miejsca i przeżyć.

Zbiór zawiera bardzo różne teksty, jeden bardziej prawdopodobne, inne mniej. Różnorodność daje możliwość zastanowienia się nad tym, jak będzie wyglądało życie za „x" lat. Pokazane są także odmienne charaktery, dzięki czemu widzimy zachowania ludzi w różnych sytuacjach. Niektóre osoby zaskakują, inne rozczarowują. Teksty nastawione są jednak na zmianę, jaka dokonuje się w człowieku, gdy postawi się go przed ostatecznością.

Język i narracja są indywidualną sprawą każdego z opowiadań. To dodatkowy plus, który sprawia, że książkę czyta się szybko i z zainteresowaniem. Dość krótkie formy nie pozwalają czytelnikowi się znudzić. Każda ma swój charakter, opowiada o zupełnie innych rzeczach i sprawia, że po każdym zatrzymujemy się na chwilę i zastanawiamy, czy to możliwe.

Książka wydana została skromnie, ale schludnie. Smutna okładka oddaje klimat pozycji, a żółtawe strony dodają jej uroku. Dość mała czcionka może utrudniać czytanie, ale nie przeszkadza zbyt bardzo. Na końcu znajdziemy historię publikacji opowiadań z tego tomu.

Świat po zagładzie wygląda inaczej niż ten, który znamy. Zmienia on swoje oblicze, tworzy nowe osobniki i sytuacje, przekształca ludzkie zachowania. To wszystko opisano w dziewięciu krótkich opowiadaniach. Książkę czyta się szybko, każde odpowiadanie daje nam co innego. Dzięki temu możemy poznać kilka wizji świata za jakiś czas.

Komu polecam? Tym, którzy szukają czegoś innego, czegoś co jeszcze nie do końca zostało przemaglowane na wszystkie możliwe strony. To książka, w której znajdziecie wizję przyszłości i zmian, jakie w niej mogą nastąpić. Poza tym to lektura, w której charaktery ludzkie są opisane bardzo dokładnie i pokazują wyraźnie, jak człowiek może się zachować, gdy nastąpi kres wszystkiego, co znał do tej pory.