Stan Zagrożenia | Autor: Erica Spindler

"Ot, zwyczajna kolej rzeczy: wszystko, co żyje, kiedyś umiera i przemienia się w ohydną nicość".

Znacie to uczucie, gdy w Wasze ręce trafia świeżutka jeszcze książka ulubionej pisarki? Zgodzicie się z pewnością, że nic nie zastąpi towarzyszącemu temu wydarzeniu dreszczyku emocji, nieopisanej radości i ciekawości, czym tym razem Was zaskoczy? Erica Spindler należy do mojej osobistej czołówki pisarzy, tworzących dobre dreszczowce, gdyż każda jej kolejna powieść powoduje moje całkowite wyłączenie się ze świata rzeczywistego na kilka godzin. Tak było również i w tym przypadku.

Erica Spindler to znana szerokiemu gronu czytelników, głównie z thrillerów, amerykańska autorka. Spindler studiowała na Delta State University i University of New Orleans, uzyskując tytuł BFA i MFA. Chciała zostać malarką, jednak w 1982 r. dzięki przeziębieniu i przeczytanej książce, postanowiła stworzyć własne dzieło. Obecnie mieszka w stanie Luizjana wraz z mężem i dwoma synami. "Stan zagrożenia" po raz pierwszy wydano w 2006 r.

Kate i Richard Ryanowie prowadzą życie, jakiego pozazdrościłoby im wielu ludzi. Ich codzienność to życie na wysokim, materialnym poziomie, wzajemna miłość, pasje i piękny dom. Do pełnego szczęścia brakuje im tylko jednego – dziecka. Bezpłodność Richarda, skłania bohaterów do skorzystania z usługi agencji adopcyjnej, dzięki której adoptują dziewczynkę - słodką Emmę. Kate i Richard nie wiedzą jednak, że biologicznymi rodzicami ich córki są: chora psychicznie, dziewiętnastoletnia Julianna oraz płatny zabójca John Powers. Adopcja mająca przynieść dla nich upragnione spełnienie, przyniesie coś całkowicie nieoczekiwanego.

"Stan zagrożenia" to książka, w której czytelnik już na początku zostaje niejako poinformowany, kto jest czarnym charakterem, na czym polega intryga i jakie motywy przyświecają bohaterom. Czy jednak wszystko jest podane przez autorkę na przysłowiowej tacy? Absolutnie nie, bowiem akcja rozwija się w zawrotnym tempie i trudno w tym aspekcie przewidzieć, co wydarzy się na następnej stronie. Napięcie związane z losami bohaterów nie daje chwili wytchnienia, w głowie stale kołacze się myśl "co będzie dalej?". Pomimo początkowego przedstawienia ról konkretnych postaci, dalsze ich nieprzewidywalne perypetie to główny atut powieści.

Autorka w swojej książce porusza kilka ciekawych tematów, które niewątpliwie zainteresują wielu czytelników. Temat bezpłodności i wynikającej z tego bezradności w kwestii rodzicielstwa, temat bezgranicznej miłości macierzyńskiej, czy także wątek molestowania dzieci i patologii w rodzinie. Do tego wszystkiego Erica Spindler wplata mocno obrazowy i dosadny portret psychologiczny, pozbawionego uczuć mordercy, który w ramach zemsty jest w stanie zrobić dosłownie wszystko, nawet zamordować własną córkę. Postać Johna Powersa jest przerażająca, tak jak cała aura towarzysząca temu bohaterowi. Niezwykle ciekawym jest również wątek polityczny, odsłaniający kulisy władzy w postaci wynajmowania przez rządy wielu państw płatnych morderców. Widać tutaj dobre, merytoryczne przygotowanie autorki, ukazujące bezwzględność tajnych służb państwowych. Nie zabraknie również bardzo delikatnie zarysowanego motywu miłosnego, który z precyzją rozlokowany w fabule, nie zakłóca jej konstrukcji.

Erica Spindler po raz kolejny łączy ze sobą kilka wątków, tworząc fabułę pełną wartkiej akcji i nieoczekiwanych zwrotów fabularnych. "Stan zagrożenia" to bowiem powieść będąca połączeniem kilku gatunków, takich jak thriller, po części romans, jak również powieść obyczajowa i sensacyjna. Taki kolaż w połączeniu z dobrym warsztatem pisarskim autorki musi skutkować bombą czytelniczą. I oczywiście skutkuje, bowiem książka nie pozwala zostawić jej, aż do przeczytania ostatniej strony. Ostrzegam, lektura "Stanu zagrożenia" wprowadzi Was w stan zagrożenia nieprzespaną nocą. Podejmiecie się tego ryzyka?

Erica Spindler to amerykańska pisarka, autorka powieści kryminalnych i thrillerów z nutką romantyzmu. Kilka jej książek ukazało się już w Polsce. Najnowsza powieść to „Stan zagrożenia" wydana w 2014 roku przez Mirę/Harlequin.

Julianna ucieka od kochanka, który według jej matki jest zawodowym mordercą. Przez bardzo długi czas traktował młodą kobietę jak dziecko, wykorzystując ją seksualnie. Gdy nie pozwolił jej zatrzymać dziecka, z którym była w ciąży, postanowiła uciec. Chciała usunąć ciążę ze strachu przed mężczyzną, ale w końcu postanowiła oddać je do adopcji. Podczas procesu adopcyjnego pozwolono jej wybrać rodzinę dla dziecka. Dziewczyna przeglądając zgłoszenia, zauważyła interesującą parę. Czytając opis Kate i Richarda zaczyna czuć, że Richard to wspaniały mężczyzna, który powinien być z nią. Robi wszystko, by upodobnić się do Kate i zbliżyć do niego. Ułatwia jej to własna córka, która trafia do domu małżonków – Kate zamiast dla męża, ma czas tylko dla Emmy. Przez to Julianna ma dodatkowy powód do omamienia mężczyzny – rozumie jego potrzeby, których żona nie dostrzega. Na dodatek Kate chce odnowić przyjaźń z dawnym znajomym jej i Richarda, co wcale nie podoba się jej mężowi. Julianna wykorzystuje także ten szczegół.

Narracja trzecioosobowa pozwala nam śledzić kilka osób w zupełnie różnych miejscach. Poznajemy różne charaktery i motywacje, ale też mroczne sekrety duszy. Świetną postacią jest Julianna – wykreowana tak, że podczas jej rozdziałów miałam ciarki na plecach. Mnogość postaci, które wypowiadają się w powieści jest interesująca, jest też plusem w tej książce.

Język jest prosty, zdania nie są zbyt długie, a dialogi pojawiają się często. Redakcja sprawiła się dobrze. Nie ma tu zbędnych ozdobników graficznych. Czcionka nie jest zbyt mała, łatwo się czyta całość, a poszczególne rozdziały oddzielono od siebie w prosty i uporządkowany sposób.

Powieść można zaliczyć do thrillerów romantycznych, chociaż uznałabym, że jest to też kryminał i powieść psychologiczna. Skomplikowane ludzkie uczucia i motywacje przedstawiono tu w sposób uporządkowany i bardzo wnikliwy. Autorka postarała się, by jej bohaterowie byli różnorodni nie tylko pod względem pochodzenia i pozycji społecznej, ale też psychologicznym.

Książka jest wciągająca i trzyma w napięciu od pierwszych stron. To pokręcona opowieść o tym, co człowiek jest w stanie zrobić z pobudek osobistych i jak na wiele nas stać, by dopiąć swego. To czasem gorzka, czasem mrożąca krew w żyłach, a czasem romantyczna powieść, w której znajdziemy wiele wartych uwagi rzeczy.

To moje pierwsze spotkanie z autorką, dlatego powinnam napisać kilka słów. Do tej pory bałam się sięgnąć po pozycję Erici Spindler, ale okazało się to bezpodstawne. To autorka, która świetnie zna ludzkie charaktery i nie boi się pisać o rzeczach trudnych. Naprawdę dobrze spędziłam czas przy lekturze jej książki i liczę, że będę miała okazję czytać kolejne jej dzieła.

Komu polecam? To książka dla osób, które chcą poświęcić kilka godzin na lekturę. Nie da się bowiem oderwać od tej pozycji nawet na chwilę. To dobra książka, którą warto poznać ze względu na styl autorki i tematy, jakie porusza. Poza tym to dobrze napisana książka, warta uwagi.

Zło nie jedno ma imię i potrafi przybierać bardzo różne formy..Najczęściej jednak jest tak, iż za owe zło odpowiada człowiek i jego czyny, motywowane własnymi żądzami, chorymi pragnieniami, samotnością, zazdrością..Psychika takiego człowieka pcha go ku najgorszym czynom, najbardziej podłym, brutalnym i pozbawionym wszelkich cech ludzkiego współczucia drugiej osobie. Najprościej można by taką osobę nazwać szaloną, jednak tak naprawdę to chyba zbyt łatwa odpowiedź, gdyż przecież w głębi każdego z Nas, tkwi jego ciemna strona..O tym, co wyzwala ów ciemną stronę ludzkiej osobowości i konsekwencjach jakie ona sobą niesie dla innych, opowiada mroczna powieść sensacyjna pt. "Stan zagrożenia", autorstwa Erici Spindler.

Bohaterami książki są Kate i Richard Ryanowie, którzy po wieloletnich staraniach o potomstwo otrzymują wreszcie upragnioną szanse na adopcje małej dziewczynki - Emmy. Radość i szczęście jakie doświadczają wraz z adopcją dziecka nie trwa jednak długo, gdyż oto wraz z pojawieniem się w ich domu malutkiej Emmy, pojawia się także śmiertelne zagrożenie, jakim to jest biologiczna matka dziewczynki - Julianna. Kobieta jest bowiem szaleńczo zakochana w Richardzie, i powierzając jemu i jego żonie własną córeczkę, wprowadza krok po kroku swój psychopatyczny plan stworzenia własnej rodziny z Richardem i Emmą u boku. Jakby tego było mało, za Julianną podąża psychopatyczny morderca, który jest biologicznym ojcem dziewczynki i który ma tylko jeden, jedyny cel.. - odzyskać dziecko i ukarać jego matkę.

Musze przyznać obiektywnie, iż już sam zarys fabuły dostarcza tak pokaźnej dawki emocji z dreszczykiem w tle, że nie sposób jest odmówić sobie sięgnięcia po tę pozycję. Co więcej, sama lektura książki nie ustępuje w niczym owemu zarysowi, rozwijając zasugerowane wątki w bardzo atrakcyjny i pasjonujący sposób. Książka ta, to nie tylko inteligentna historia sensacyjna z psychopatycznym lub psychopatycznymi maniakami w tle, lecz także niezwykle interesująca opowieść o nieprzewidywalności ludzkiego umysłu i ludzkich zachowań, które to mogą przybrać bardzo groźne ale i kompletnie nieracjonalne formy. Ta powieść to pokaźna dawka strachu przed tym, czego tak naprawdę bać się powinniśmy w Naszym życiu. Mianowicie przed nieodpowiednimi ludźmi, których możemy mieć nieszczęście spotkać na swojej drodze, a którzy to za nic nie pozwolą Nam się od siebie uwolnić. Dawno już nie miałam okazji przeczytać książki, która by w tak wymowny i realistyczny sposób umiała wywołać poczucie zagrożenia i ciarki na mojej skórze..

Powieść Erici Spindler to swoista konfrontacja dwóch całkowicie różnych światów i tworzących je kontrastów. Oto bowiem poznajemy kochającą się parę dwojga zwykłych ludzi, którym do pełni szczęścia brakuje jedynie dziecka. Po drugiej stronie parę dwojga psychopatycznych ludzi, z których nie wiadomo które jest bardziej szalone i niebezpieczne, będących rodzicami malutkiej Emmy. I tak oto dochodzi do konfrontacji tych dwóch różnych światów, w wyniku której pojawia się zbrodnia, przerażenie, ból i rozpacz. I choć niemalże od pierwszych stron książki wiemy, kto jest dobry, kto zły i komu należy kibicować a komu życzyć jak najgorzej, to do końca lektury niestety nie mamy najmniejszego wpływu na los tych czworga, a właściwie to pięciorga bohaterów, co z jednej strony jest o tyle frapujące i denerwujące, z drugiej zaś niezwykle ciekawe.

W pewnym sensie mamy tu także z opowieścią o niesprawiedliwości losu, objawiającej się tym, iż dwoje kochających i dobrych z natury ludzi nie może mieć własnego dziecka, zaś dwoje absolutnie nie zasługujących na miano rodziców ludzi, owe dziecko posiadają. I tak tylko nachodzi Mnie ta oto refleksja, iż jak wielu tragedii można by uniknąć i jak wielu dzieciom zapewnić bezpieczne i szczęśliwe dzieciństwo, gdyby los choć odrobinę był bardziej sprawiedliwy w obdarowywaniu ludzi ich potomstwem..

Los, konfrontacja różnych światów, strach wynikający z nieprzewidywalności niezrównoważonych osób.., to wszystko jest interesujące i ważne dla fabuły opowieści. Jednak tak naprawdę najistotniejsze jest tutaj ludzkie szaleństwo, które zostało ukazane w tak rzeczywisty i wymowny sposób, iż nie sposób nie oprzeć się wrażeniu, że albo autor jest z zawody psychiatrą, albo przeczytał dziesiątki publikacji poświęconych temu zagadnieniu. Jak inaczej bowiem można wyjaśnić postępowanie kobiety, która w swojej chorej wyobraźni układa scenariusz życia z wymarzonym mężczyzną, zarówno dla siebie jak i dla swojego dziecka, nie przejmując się kompletnie tym, iż mężczyzna ten ma żonę i jest w Niej szczęśliwie zakochany. Podobnie ma się sytuacja z biologicznym ojcem dziewczynki, który jest ogarnięty tak chrobotliwą zazdrością, szaloną miłością i chęcią zemsty na swojej partnerce, iż nie cofnie się przed skrzywdzeniem, a nawet zabójstwem nie tylko jej samej, ale także i własnego, niewinnego dziecka. Erica Spindler pozwala niejako wkroczyć czytelnikowi do umysłów i kreowanych przez nie chorych światów tych dwojga ludzi, by poznać ich oczyma rzeczywistość, tak bardzo inną, przerażającą i nie dająca się logicznie wyjaśnić, iż po prostu nie sposób jest uświadomić sobie tego, że dla tych dwojga nie ma żadnej szansy na ratunek, wyleczenie, powrót do normalności.

"Stan zagrożenie" to nie tylko wątek małej dziewczynki i jej rodziców, ale także historia o kulisach największej polityki i działalności CIA, które to poznajemy właśnie poprzez psychopatycznego ojca dziewczynki - Johna Powersa. Otóż mężczyzna ten jest tajnym współpracownikiem agencji wywiadowczej, a ściślej mówiąc - ich płatnym zabójcą. I tak jak w swojej "brudnej" pracy, tak i w przypadku małżeństwa Rayanów, John traktuje ich jako kolejny cel do zlikwidowania, który po prostu trzeba wyeliminować za wszelką cenę. Kwestia współpracy Johna z CIA została przedawniona tutaj w bardzo fachowy i wiarygodny sposób, dający nie tylko wiele informacji o tym negatywnym bohaterze, ale także i wiele do myślenia na temat tego, jacy ludzie pracują w strukturach tajnych służb wielu państwa. Trudno nie oprzeć się bowiem wrażeniu, iż do tego by przez całe życie utrzymywać się z zabijania innych ludzi, trzeba być niezrównoważonym psychicznie, lub też po prostu nie można się takim nie stać..Myślę, iż dołączenie tego wątku do opowieści było bardzo słusznym posunięciem, pozwalającym choć w niewielkim stopniu zrozumieć, jak można stać się tak bezdusznym i pozbawionym wszelkich uczuć człowiekiem.

Wrażenia płynące z lektury powieści nie były by z pewnością tak mocne i sugestywne, gdyby nie doskonale zarysowane charaktery głównych bohaterów. W zasadzie, to ich osobowości dźwigają cały ciężar psychologiczny przedstawianej tu historii, powodując u czytelnika cały szereg bardzo różnorodnych odczuć, od strachu poprzez współczucie, a na litości skończywszy. O postaciach tych na pewno nie można powiedzieć, że są przeciętnymi, zwykłymi ludźmi, jakich znamy z własnego życia. Są to bowiem osobowości bardzo skrajne, takie, których nigdy nie chcielibyśmy poznać w życiu i o których wolelibyśmy słyszeć jedynie w telewizyjnych wiadomościach. Weźmy pod lupę choćby tych dwoje negatywnych bohaterów - Juliannę i Johna. Ona jest młodą, zagubioną i bardzo skrzywdzoną przez Johna kobietą, która tak naprawdę marzy o odrobinie szczęścia, nawet kosztem innych ludzi. Bita, molestowana, zastraszana przez partnera, stała się strzępem nerwów i niewolnikiem chorych marzeń, w których to tworzy szczęśliwą rodzinę z mężem innej kobiety. Tragiczna ale i niebezpieczna postać, której na równi współczujemy jak i się jej obawiamy. On - typowy maniak psychopatyczny, ukształtowany praca zabójcy dla CIA, który został pozbawiony większości ludzkich uczuć. Zimny, wyrachowany morderca, gotów popełnić największą zbrodnię by zaspokoić swoje chore ambicje, a zwłaszcza by ukarać kogoś, kto do Niego należał i następnie odważył się od Niego uciec. Obie postacie na swój sposób złe, z której to jedna wydaje się być jednak ofiarą, a druga 100%-owym oprawcą.

Równie interesujący są Ci pozytywni bohaterowie, czyli małżeństwo Kate i Richarda. Kobieta kocha męża, choć w jakimś stopniu ma do niego żal za to, iż jest on bezpłodny. Ów poczucie żalu i pretensji pogłębia fakt, iż wychodząc za Richarda, zakończyła swoją przyjaźń z innym mężczyzną, z którym to miała szanse na szczęśliwsze życie. Mimo wszystko Kate okazuje się silną, odpowiedzialną i wierną towarzyszką u boku męża, w tych trudnych chwilach jakie przyjdzie im wspólnie doświadczyć. Richard to chyba najbardziej "normalny" ze wszystkich bohaterów, który stara się bronić swoich najbliższych przed śmiertelnym zagrożeniem, jakie niesie John. Polubiłam tę postać za to, że chyba tak naprawdę jest on najuczciwszym ze wszystkich bohaterów tej historii, i najbardziej zasługuje na szczęście.

Powieść jest napisana bardzo przystępnym językiem, ułatwiającym odbiór opisywanych wydarzeń, jak i również zrozumienie czynów głównych bohaterów. Bohaterowie posługują się dialogami w wiarygodny sposób jak i również postępują realistycznie, a ściślej rzecz ujmując, logicznie w przypadku zdrowych na umyśle postaci, i kompletnie nielogicznie w przypadku szaleńców. Interesujący jest także sam układ poszczególnych rozdziałów, które są stosunkowe krótkie, nie przekraczające więcej niż 5,6 stron. Wydaje się, iż w ten sposób autorka nadaje większej dynamiki opowiadanej historii, a tym samym oferuje czytelnikowi mniej miejsca i czasu na przemyślenia o przeczytanym dopiero co wydarzeniu, gdyż oto czeka go kolejny zaskakujący i emocjonujący fragment. Liczne zwroty akcji towarzyszą czytelnikowi niemalże nieustannie, zaś zakończenie powieści jest absolutnie zaskakujące i nieprzewidywalne.

Z pewnością jest to książka przeznaczona dla dorosłego czytelnika, choćby ze względu na liczne sceny przemocy jak i również skomplikowane kwestie odnoszące się do szaleństwa bohaterów. Nie jest to na pewno lektura łatwa w odbiorze, choć ową trudność rekompensują z pewnością wątki typowe sensacyjne, czyniąc z tej pozycji książkę ze wszech miar udaną, w odniesieniu do tego gatunku literackiego. Niemniej jest to także książka poruszająca bardzo trudne i drażliwie tematy, jak chociażby niespełnione macierzyństwo, molestowanie seksualne, zaborcza miłość czy choroba psychiczna. Te tematy powinny być przeznaczone jednak dla dorosłego czytelnika, potrafiącego ogarnąć własnym umysłem tragizm i złożoność przedstawianej tu historii.

"Stan zagrożenia" to doskonała powieść sensacyjno - psychologiczna, która zabiera czytelnika do bardzo mrocznego świata ludzkiego szaleństwa i chorych emocji. Wszyscy miłośnicy mocnych wrażeń będą z pewnością usatysfakcjonowani tą pozycją i bardzo długo po zakończeniu jej lektury, nie będą mogli przestać o niej myśleć..Polecam i życzę niezapomnianych wrażeń.