Papież Jan XXIII. Droga Do Świętości | Autor: Domenico Agasso Sr.Domenico Agasso Jr.

Mówi się o Nim: uśmiechnięty Papież, „Jan Pokorny", „dobry papież Jan" . Taki właśnie pozostał w pamięci wiernych.

Książka ta ukazała się w dobrym momencie - wszak już niedługo odbędzie się kanonizacja Jana Pawła II oraz właśnie Jana XXIII. Szkoda, że nowych rzeczy o dawnych papieżach dowiadujemy się dopiero, kiedy nadchodzi "okazja", ale - w sumie - dobre i to. Po tej lekturze jestem już w stanie powiedzieć coś więcej o tym niesamowitym zwierzchniku Kościoła.

Autorzy zaczynają od narodzin Jana XXIII (właściwie Angelo Giuseppe Roncalli), poprzez jego drogę do kapłaństwa aż do wyboru na papieża.

Co ciekawe, Jan XXIII został wybrany przez (tylko) pięćdziesięciu kardynałów. Tak mało liczne było wówczas konklawe. Imię Jan wybrał z bardzo prostego powodu - takie imię nosił jego ojciec. Te i inne proste gesty papieża autorzy opisują bez zbędnego nadęcia. Opisując autorytet postaci nie próbowali zrobić z niego ani męczennika ani świętego - po prostu pokazali historię odpowiedniego człowieka w odpowiednim miejscu. Nie na darmo mówi się, że jest to papież okresu przełomu. Mówi się także, że żaden jego poprzednik nie zrobił tak wiele na rzecz ekumenizmu, jak właśnie Jan XXIII. Od 1870 roku był pierwszym papieżem, który wybrał się na spotkanie poza mury Watykanu (wizyta w więzieniu oraz pewnym szpitalu w Boże Narodzenie w 1958 roku).

Sympatię ludzi zjednywał sobie nie tylko uśmiechem. On po prostu wychodził do ludzi. Był papieżem, którego można była spotkać przechadzając się po Bazylice św.Piotra. Słynął właśnie ze zmniejszania dystansu między nim a wiernymi. Oprócz bycia pasterzem podjął szereg ważnych decyzji: przede wszystkim zwiększył liczebność Kolegium Kardynałów (unieważniając dekret Sykstusa V), następnie postanowił zwołać synod oraz sobór powszechny, później chciał także zrewidować kodeks prawa kanonicznego. W kwestii reformy liturgii poczynił pewne kroki, mianowicie zatwierdził nowy brewiarz i mszał.

Jego pontyfikat trwający dokładnie od 28 października 1958 do 3 czerwca 1963 przyniósł powiew świeżości w skostniałych strukturach kościelnych. Powszechnie uważa się, że powołany przez niego II Sobór Watykański miał za zadanie otworzyć Kościół na wszystkich odłączonych i dostosowanie go do wymogów nowej epoki. Papież zrobił psikusa swoim kardynałom, gdyż najpierw poinformował, że odbędzie się sobór (choć powinien najpierw skonsultować to z nimi), a dopiero później rozesłał zapytania do biskupów świata z prośbą o propozycję tematów. Odpowiedzi dostał całe mnóstwo. Na sobór zaproszono również obserwatorów, a sam papież nie uczestniczył w obradach.

Prosty, zrozumiały dla każdego język, ciekawy sposób rozmieszczenia druku i mnóstwo "światła" w akapitach powodują, że książkę czyta się naprawdę przyjemnie. "Papież Jan XXIII. Droga do świętości" to książka dla każdego, kto choć trochę interesuje się historią Kościoła.

Twarda oprawa zawsze była dla mnie zaletą - dzięki temu książka nie tylko ładnie prezentuje się na półce, ale może stanowić również doskonały prezent na przykład dla... babci (pewnie nie tylko ja zauważyłam, że ludzie w podeszłym wieku częściej zwracają się w stronę Boga, Kościoła i modlitw).

"Papież Jan XXIII. Droga do świętości" to biografia na wysokim poziomie. W sposób rzetelny informująca o życiu i pontyfikacie Jana XXIII. Życiorys papieża nie został nam zaserwowany w nadmiernie naukowy sposób, lecz prosty i zrozumiały dla każdego czytelnika. To spójna praca, nie narzucająca nam zbędnych szczegółów, bogata w interesujące anegdoty świadczące o poczuciu humoru papieża Jana. W książce tej znaleźć można również między innymi modlitwy Jana XXIII. Ta pozycja to dobry początek, jeśli chcemy zgłębiać dzieje pontyfikatu tego papieża. Może stanowić podbudowę pod dalsze informacje o Nim.