Smutek, Jak Zamyślenie | Autor: Sławomir Podlewski

Poezja nigdy nie była moją mocną stroną. Rzadko po nią sięgam, najczęściej czytałam ją na lekcjach języka polskiego, jak uczęszczałam do liceum i szkół wcześniejszych. Po ten tomik sięgnęłam z tego powodu, że autor pochodzi z mojego regionu – Kujaw jak również słyszałam kiedyś, że taka pozycja o tej tematyce jest dostępna.

Pan Janusz Borkowski wydał już wiele tomików poezji. Ten, który trzymam w ręku zatytułował: „Smutek jak zamyślenie". Już sam tytuł może skłaniać czytelnika do refleksji i rozmyśleń. Książka jest dość gruba jak na poezję, zawiera ponad dwieście wierszy. Po numerze tomu jak i ilości wierszy myślę, że Janusz Borkowski jest naprawdę dobrym poetą. Pod znaczną większością wierszy znajduję się data jego powstania, co dla wielu czytelników może być sporym ułatwieniem w zrozumieniu sensu wiersza. Nie od dziś przecież wiadomo, że czas ma duży wpływ na powstanie dzieła.

Tematyka wierszy jest zróżnicowana – pojawiają się motywy miłości, polityki, roli, własnej ziemi. Każdy w tym ogromie wierszy znajdzie coś dla siebie. W tomie możemy znaleźć wiersze dedykowane zmarłej czternastolatce, może być to ktoś z rodziny, może tylko sąsiadka. Wiersz „Stan Wojenny" nakłonił mnie do wielu refleksji. Myślę, że każdy polak powinien się z tym wierszem zapoznać. Bardzo spodobało mi się to, że wiersze mają przekaz teraźniejszy, są uniwersalne. Często pojawiają się słowa, motywy „Żyj chwilą, Carpe Diem". Ten motyw pojawia się w wierszu: „Zaproszenie do życia". Wiersz „Natura" pięknie opisuje nam późny wieczór, najprawdopodobniej na wsi. Przedstawia ognisko, gwiazdy i ludzkie szczęście. To opis takiego momentu w życiu, który według mnie daje człowiekowi bezgraniczne szczęście. W wierszu „Babie lato" poeta radzi nam, byśmy wyruszyli tam, gdzie jeszcze nas nie było, mówi: „poleć hen za horyzont" tak jak babie lato. Wiersz „Święto ludowe" można zinterpretować jako prośbę o to, żeby być radosnym i przyjaznym nie tylko od święta ale każdego dnia. W wierszu „Apel" autor opisuje przywiązanie się do rzeczy, a „Maraton inwalidy" mówi nam i pozwala zrozumieć, że nie mamy szans wygrać z losem i czasem.

Książka zawiera wiele weselszych wierszy. Autor daje czytelnikowi mnóstwo rad, dzieli się swoimi przeżyciami, refleksjami, pisze co jest najcenniejsze, radzi nam aby się uśmiechać „choćby wyszło się na wariata". Całkowicie się z nim zgadzam, przecież My – Polacy rzadko się uśmiechamy, śmiejemy, a przecież można to łatwo zmienić.

W całej książce nie było wiersza, który by mi się nie spodobał. Były te lepsze i te gorsze, ale myślę, że w przyszłości jeszcze sięgnę po inne tomy tego autora – Janusza Borkowskiego. Podoba mi się różnorodność wierszy - jedne są krótkie, inne trochę dłuższe, inne zawierają mało bądź więcej treści. Jednym z dłuższych jest wiersz pt. „Śpiewka o Stanie Wojennym" czy „Papież, który całował ziemię".

Mogłabym polecić tą książkę każdemu, kto interesuję się poezją i tym, którzy dopiero co ją odkrywają. Jestem pewna, że jeszcze nie raz sięgnę po niektóre z wierszy Janusza Borkowskiego. Jest w tym tomie kilka, które na długo zostaną w mojej pamięci. Kolejnym plusem tego tomu poezji jest to, że jej szata graficzna i znajdujący się na końcu spis treści znacznie ułatwiają czytanie.

Za książkę dziękuję Wydawnictwu Krukowiak