Pięć Tygodni W Balonie | Autor: Juliusz Verne

Rzeczy nieznane bądź wpół odkryte od zawsze fascynowały ludzi, w przypadku jednych fascynacja ta przeradzała się w strach, drugich zaś ogarniała nieziemska ciekawość oraz chęć poznania - odkrycia. Właściwie to nasza natura, ciągle chcemy odkrywać coś nowego, badać i poznawać. Każdy człowiek żyjący na tym świecie jest ciekawski z natury, nawet w sprawach międzyludzkich, a najlepszym tego przykładem jest rozmowa z nieznajomym, podczas niej wymieniamy się naszymi imionami, a więc już odkrywamy i poznajemy, być może przyszłego kompana. Ludzi jednak szybko znudziło odkrywanie swych imion i nastrojów, a odkrycie to przeszło do codzienności. Od tej pory chcieliśmy odkrywać coś większego, tym razem padło na wszystko wokoło. Chcieliśmy również udoskonalić nasz byt, więc marzenia nasze zostały spełnione, powstały wszelkie pomocne w życiu urządzenia, później chcieliśmy urozmaicić rozrywkę, więc i to zrobiliśmy. Jednak zatrzymajmy się w XIX wieku, gdy to Afryka nie była jeszcze do końca odkryta...

Doktor Samuel Fergusson, to człowiek z wielkimi planami odkrycia i poznania. Zamierzał on przemierzyć od wschodu do zachodu czarny ląd w poszukiwaniu źródła Nilu. Jego plany przyjęte zostały z wielkim entuzjazmem, wszak ogłosił je na posiedzeniu Królewskiego Towarzystwa Geograficznego. Następnego dnia poranne czasopismo Daily Telegraph zawiadomiło o planach Fergussona całą Brytanię. Los chciał, że gazetę tą czytał także przyjaciel głównego bohatera - Szkot, Dick Kennedy. Jest on wyśmienitym myśliwym i kompletnym przeciwieństwem Samuela. Pragnął za wszelką cenę odwieść przyjaciela od pomysłu, był od początku sceptycznie nastawiony. Jednakże do Anglii przybył z pełnym wyposażeniem i jak pewnie się domyślacie towarzyszył przyjacielowi do samego końca już bez sceptycznych uczuć. Ostatnim uczestnikiem wyprawy jest służący doktora, Joe. Pełen optymizmu chłopak uwielbiający swojego pana. Podróż pełna jest przygód, humoru oraz poświęceń.

Samuel Fergusson jest bohaterem, którego polubi każdy czytelnik. Wielki uczony, pałający swym spokojem oraz zapałem., potrafiący poradzić sobie w niemalże każdej sytuacji. Jego przyjaciela mimo wcześniejszych uprzedzeń także bardzo polubiłem, od wzbicia się w powietrze porzucił wszelkie obawy oraz złe nastawienie. Najbardziej szczęśliwy był oczywiście podczas polowań, a teren do popisu miał ogromny, bowiem czyż nie wspomniałem jeszcze, że trzej kompani czasem prostowali nogi? Cumując balon niczym statek, zahaczając kotwicę o drzewa bądź półki skalne. Trzecim uczestnikiem był jak już powyżej napisałem Joe, bohater także wzbudzający moją sympatię, niezwykle odważny młodzieniec, o jego przygodzie z Arabami będę pamiętał przez bardzo długi czas, przy okazji to jedna z lepszych przygód w moim mniemaniu.

Juliusz Verne ukazuje czytelnikowi piękno Afryki, jej florę i faunę, a zarazem jej zmienność. Trzej kompani raz znajdują się nad sawanną, zaś zaledwie dwa dni później wychylając głowę z balonu ich oczom ukazuje się pustynia. Autor pomimo tego, iż nie był podróżnikiem w sposób niewiarygodny przedstawił czarny kontynent, bazował na ówczesnych podręcznikach geograficznych, przez co zapaleni geografii mogą wyłapać w powieści kilka błędów. Nie wspomniałem jeszcze o dokładności autora, położenie bohaterów było co rusz określane, dzięki czemu czytelnik mógł poznać tymczasową szerokość geograficzną, na której aktualnie przebywali podróżnicy, jednak jako że lecieli balonem ciągle się ona zmieniała, a mnie szczerze mówiąc i tak nic nie mówiły owe dane, ot tak znów gratka dla osób zainteresowanych geografią. Oczywiście jak łatwo się domyślić autor swoje informacje przekazuje przez doktora Fergussona, który przy okazji podczas podróży oznajmia jeszcze jedną interesującą wiadomość. Niestety nie przytoczę Wam jej z książki, ponieważ ta wróciła już do biblioteki, jednakże spróbuję przywołać tenże tekst z pamięci. Brzmiało to mniej więcej tak: Afryka moi przyjaciele kiedyś, gdy w Ameryce ziemie stracą swe właściwości rolne stanie się centrum świata, tak jak dziś Europa, skąd już teraz rolnicy podążają do Ameryki. Mam nadzieję, że napisałem to w miarę zrozumiale, choć oczywiście w książce brzmiało to znacznie inaczej, jednakże sens był ten sam - Afryka zajmie miejsce Ameryki, której z kolei swą rolę oddała już Europa. Czy wizja jednego z najbardziej poczytnych i znanych pisarzy się spełni? Patrząc na historię naszej cywilizacji wszystko jest możliwe.

Podsumowując, to krótka książeczka przygodowa. Czytając ją czułem się jakbym był czwartym niemym i niewidzialnym uczestnikiem wyprawy, w której jak nazwa jej nurtu wskazuje pełno przygód, niecodziennych przygód. Świetnym gadżetem do książki byłaby mapa, niestety wpadłem na ten pomysł dopiero teraz, a więc wy możecie go wykorzystać, jeśli jeszcze nie lataliście balonem z Fergussonem. W powieści nie brakuje także lekkiej dramaturgi, jednak koniec końców wszystko kończy się dobrze, podczas lektury jednakże miałem poważne wątpliwości czy Joe zobaczy jeszcze kiedykolwiek ojczyznę. Juliusz Verne świetnie wykorzystał ówczesne dane podręcznikowe informujące o Afryce, które mimo wszystko nie były aż tak dokładne, jak dzisiejsze. Powieść pierwszy raz wydana została 151 lat temu, a mimo to czyta się ją świetnie, jest rewelacyjna, a dodatkowo krótka, ku mojemu zdziwieniu nie przekracza 250 stron. Jest więc wyśmienitą przygodą na jeden wieczór, pamiętać będziemy ją jednak znacznie dłużej. Zdecydowanie polecam każdemu!