Klub Ognia Piekielnego | Autor: Anne Perry

Klub Ognia Piekielnego autorstwa Anne Perry to książka, która mnie kompletnie rozczarowała. I nie mówię tu bynajmniej o treści, a raczej o... warstwie językowej. Otóż wątki fabularne układają się w spójną całość, a tło historyczne nadaje autentyczności stworzonej przez autorkę historii. Opowieść bez wątpienia wciąga, szkoda tylko, iż jej język nie do końca nam to ułatwia. Nie wiem na ile to kwestia rzetelnie przełożonego oryginału, a na ile mało zgrabne tłumaczenie. W każdym razie bez względu na to gdzie należałoby doszukiwać się przyczyny, czytanie tego do rzeczy łatwych nie należy. W grę wchodzą przede wszystkim „potknięcia" natury składniowej. I nie tylko! Zdania są momentami wielokrotnie złożone i odnosi się wrażenie, że cała opowieść została napisana jednym wielkim zdaniem. Na szczęście nieco lepiej ujęte zostały dialogi, które można by rzec, „rozluźniają" ową „spiętą" formę. Mnie osobiście brakowało prostych ujęć językowych, zamiast tych nieco sztucznych, mających jakoby podnieść wartość tej książki, frazesów. Nie bez powodu zacząłem od słabej moim zdaniem warstwy językowej. Wydaje mi się, że wielu wyczulonych na styl czytelników, w dosyć krótkim czasie porzuciłoby lekturę książki autorstwa pani Perry. Warto jednak przejść do nieco bardziej pozytywnych części tej oto pozycji, przede wszystkim do wcześniej wspomnianej treści. Otóż wątek fabularny jest naprawdę ciekawy. W dzielnicy Whitechapel dochodzi do morderstwa prostytutki, które to staje się ogniem zapalnym całej historii. Jej główny bohater, nadinspektor Thomas Pitt musi rozwiązać zagadkę uduszenia młodej kobiety. Gdy po pewnym czasie pojawia się człowiek, który przyznaje się do zbrodni, sprawa cichnie. Niestety, dosyć szybko dochodzi do kolejnego, niemal identycznego morderstwa. Pitt, jako przedstawiciel brytyjskiej policji musi nie tylko rozwikłać kolejną zagadkę, ale i bronić dobrego imienia służb, które zdaje się nie rozpoznały fałszywego sprawcy. Akcja jest statyczna, ale przebiegu w duchu ówczesnych realiów, albowiem wydarzenia mają miejsce w Londynie, w czasach wiktoriańskich. To, co mnie najbardziej ujęło w całej tej historii, to niezwykle rzetelne ukazanie miasta. Autorka robi to w taki sposób, jakoby cofnęła się w czasie i wszystkie opisywane miejsca odwiedzała kilkukrotnie. Tak naprawdę ów realizm w pełni ratuje tę książkę przed kompletnym linczem z powodu wspomnianych na wstępie pomyłek. Poza wątkami i kreacją świata przedstawionego, odwołam się do oprawy graficznej. W przypadku tej pozycji jest ona naprawdę estetyczna, wykonana z dbałością o szczegóły. Szkoda tylko, że to wszystko niknie w gąszczu owej niedbałości językowej, bowiem stylizacją nazwać tego nie można. Podsumowując, poleciłbym tę książkę wszystkim miłośnikom literatury kryminalnej, albowiem bez wątpienia treściowo świetnie wpisuje się w ów gatunek. Niestety, należy mieć świadomość tego, iż językowo może wyprowadzić z równowagi nawet osoby o stalowych nerwach. Warto jednak spróbować dla samego przełamania. Ja natomiast wiem, że nie sięgnę po żadną inną książkę, która wyjdzie spod pióra tej autorki, tudzież która przełożona zostanie przez panią Joannę Jenek. I broń boże nie zarzucam autorce, tudzież tłumaczce braku talentu, bowiem jest to moje w pełni subiektywne odczucie do opisanej tutaj książki. Zatem sięgnijcie po tę pozycję i oceńcie sami, a być może owa książka spodoba się komuś znacznie bardziej, aniżeli mnie.