Czarna Lista | Autor: Aleksandra Marinina

Bardzo lubię sięgać po kryminały, ponieważ dostarczają rozrywki, która wymaga od Czytelnika choć odrobiny skupienia i uwagi. A jednocześnie bardzo wciągają i zaskakują. Dużo słyszałam o książkach Aleksandry Marininy – rosyjskiej pisarki – aż w końcu postanowiłam sięgnąć po jej powieści. Podczas jednego z licznych wyjść do biblioteki wzięłam pierwszą, jaka wpadła mi w ręce, książkę tej autorki. Wybór padł na „Czarną listę", która niestety nie do końca spełniła moje oczekiwania.

Podpułkownik Władisław Stasow razem ze swoją ośmioletnią córeczką Lilą wyjeżdża na wakacje na Krym. W tym samym czasie odbywa się tam festiwal filmowy. W niewyjaśnionych okolicznościach ginie jedna z faworytek do głównej nagrody. Następnie ofiarami stają się również inne osoby. Stasow mimo niechęci ze strony miejscowej policji, postanawia pomóc w śledztwie. Sytuacja zaczyna się robić poważniejsza, gdy ktoś go zastrasza i grozi jego córce.

Już na początku powieści zauważyłam, że autorka nie stara się tylko przedstawić Czytelnikowi zbrodni jaka została popełniona i jej okoliczności. Skupia się natomiast również na społeczeństwie czarnomorskiego kurortu, opisuje dokładnie bohaterów. Można powiedzieć, że w książce Marininy zbrodnia wchodzi na drugi plan. Powoduje to, że „Czarna lista" nie jest już jedynie powieścią kryminalną, ale również po części obyczajową.

Główny bohater – Władisław Stasow – a jednocześnie narrator książki, jest postacią, do której przez całą książkę się nie przekonałam. Wydawał mi się on bohaterem nijakim, żadną cechą swojej osobowości mnie nie zainteresował. Zupełnie nie pasuje mi on głównego bohatera książki kryminalnej. Według mnie osobą, która rozwiązuje taką zbrodnię powinna być zupełnie inna. Nie polubiliśmy się ze Stasowem i już. Inaczej ma się sytuacja jeżeli chodzi o pozostałych bohaterów. Taka Lila, czy Tatiana, bardzo mi się spodobały.

„Czarna lista" to powieść ani dobra, ani zła. Czytało mi się ją przyjemnie, jednak nie poczułam tego dreszczu strachu i zachwytu, jak to najczęściej bywa u mnie podczas lektury dobrego kryminału. Przyznam szczerze, że była to chyba moja pierwsza rosyjska książka jaką przeczytałam. Musiałam się przyzwyczaić do nazwisk i nazw rosyjskich, co nie było łatwym zadaniem. Marinina pisze nieźle, choć nie najlepiej. Zbrodnia jaką opisała w swojej książce została ciekawie zaplanowana, takiego zakończenia zupełnie się nie spodziewałam. Niestety wszystkie pozytywne akcenty tej powieści przyćmiewa główny bohater. Moja niezbyt pozytywna opinia o tej książce mnie nie zniechęca. Na półce czeka już kolejna powieść tej rosyjskiej pisarki, tym razem ze znaną Anastazją Kamieńską. Zobaczymy, czy tym razem spodoba mi się powieść Marininy.