Trylle Tom 1 Zamieniona | Autor: Amanda Hocking

Nie przepadam za książkami od wydawnictwa Amber z kategorii paranormal romance, czy ogólnie powieści młodzieżowych. Rzadko kiedy trafiają w moje gusta, jednak niczego przez to nie skreślam. Ostatnio na moją półkę trafiło wiele lektur tego wydawnictwa, a "Zamieniona" jest jedną z nich. Byłam jej bardzo ciekawa, przede wszystkim przez oryginalny pomysł. Tutaj nie ma wampirów, wilkołaków, duchów, czy innych istot paranormalnych, które spotykamy na każdym kroku. Tutaj mamy do czynienia z Trylle, czyli.... trolami.

Wendy Neverly pierwszy raz spotykamy w nieciekawych okolicznościach. Ma 6 lat i są to jej urodziny, powinien to być dzień pełen szczęścia, jednak nie w tym przypadku. Matka Wendy atakuje ją i poważnie rani. Jednak jakie są tego powody? O tym dowiadujemy się dopiero po 10 latach. Nastolatka jest kłopotliwą wychowanką. Zmienia szkoły. Nie potrafi przystosować się do towarzystwa. W pewnym momencie spotyka Finna - chłopak wywraca jej życie do góry nogami. Jej przypuszczenia stały się prawdą, nie jest osobą, za którą się uważała.

Trylle, w wersji obraźliwej trole, są postaciami szczególnie związanymi z naturą. Mają własną królową, miasto i system prawny. Zamieszkują spokojną okolicę, gdzie nikt nie wtyka nosa w ich sprawy. To miejsce powinno być domem dla Wendy, jednak tak się nie dzieje. Prawdziwa matka Wendy to zimna kobieta, która nie darzy ją żadnymi uczuciami. Nastolatka zostaje zmuszana do ciągłej nauki, wykonywania obowiązków i zachowywania się jak trylle na jej stanowisku. Okazuje się, że zajmuje ona bardzo ważne miejsce w monarchii tych istot. Chciałabym więcej usłyszeć o historii troli, zabrakło mi tego w lekturze.

Fabuła opiera się na typowym schemacie jaki można znaleźć w książkach paranormal romance. Pojawiają się tu całkowicie inne "stwory", z którymi nie miałam wcześniej styczności (przynajmniej w takiej wersji) lecz to wszystko jeśli chodzi o oryginalność. Spokojnie możemy przewidzieć ruchy autorki, przez co "Zamieniona" traci element zaskoczenia. Oczywiście znajduje się tu wątek romantyczny, pozwolę sobie nawet zasugerować trójkąt, który może rozwinąć się w następnej części. Uczucia bohaterów wydają się sztuczne i wyolbrzymione - to spory minus tej książki.
Kolejnym są postacie. Żadna nie wyróżnia się niczym specjalnym. Są szarobure. Główna bohaterka zwyczajnie nie dawała się polubić. Amanda Hocking starała się stworzyć ciekawą postać, a wyszła z tego rozpieszczona i nudna dziewczynka.

Podsumowując, mimo lekkiego języku jakim posługuje się autorka, "Zamienioną" czytało mi się źle. Historia wydawała się nudna i nie wciągała. Nie polecam tej książki, jest słaba. Gdyby nie to, że na mojej półce czekają kolejne części nie sięgnęłabym po nie.

Miniony tydzień był dla mnie bardzo stresujący ze względu na sesję. Zaliczenia, pisanie esejów i pierwsze poważne starcie między mną a pracą magisterską, zupełnie mnie wykończyły. Jeszcze za wcześnie, żeby ogłosić sukces, ale wszystko wskazuje na to, że przede mną ponad dwa tygodnie odpoczynku od spraw związanych ze studiami. Zmagania z egzaminami postanowiłam umilić sobie lekturą totalnie odmóżdżającej książki. Wybór padł na powieść kupioną ze względu na piękną okładkę i super promocyjną cenę, więc nie spodziewałam się cudów, a właściwie byłam przygotowana na to, że po skończeniu lektury napiszę zjadliwą recenzję. Ale wiecie, co? Dzisiaj jadu nie będzie, bo powieść Amandy Hocking sprawdziła się jako niewymagający czasoumilacz. Oczywiście, nie brak w Zamienionej nielogiczności i schematyczności pewnych wątków, ale nie oszukujmy się, to są stałe elementy historii spod znaku paranormal romance i najwyższy czas do tego przywyknąć.

Nastoletnia (a jakże!) Wendy Neverly od dzieciństwa ma wrażenie, że nigdzie nie jest mile widziana. Matka nigdy nie okazywała jej ciepłych uczuć, ojca nie poznała, ponieważ zmarł, gdy dziewczyna miała zaledwie kilka lat. Jedyną osobą, która od zawsze troszczy się o Wendy jest jej starszy brat, Matt. To dzięki niemu bohaterka uszła z życiem, gdy matka w napadzie szału, zraniła ją kuchennym nożem. Od tamtej pory Wendy i Matt znajdują się pod opieką ciotki, która stara się stworzyć im normalny, ciepły dom. Jednak bohaterka cały czas czuje, że wszystko robi źle. Nie potrafi odpowiednio zachować się w szkole, nie umie nawiązać przyjaźni z rówieśnikami, po prostu nie może się przystosować. Jakby tego było mało, nastolatka posiada szczególny dar – potrafi sterować ludzkimi umysłami tak, by inni naginali swoje zdanie do jej woli. Pewnego dnia Wendy poznaje Finna, dziwnego chłopaka, który zna prawdę o jej pochodzeniu i wie, z czego wynikają wszystkie kłopoty dziewczyny. Finn zabiera Wendy do świata pełnego magii, przepychu, surowych zasad i odwiecznie obowiązujących praw.

Zastanawiając się nad tym, dlaczego całkiem pozytywnie odebrałam kolejną historię o nastolatce obdarzonej nadprzyrodzonymi zdolnościami i uwikłanej w śmiertelnie niebezpieczne rozgrywki, doszłam do wniosku, że powody takiego stanu rzeczy są dwa. Po pierwsze, autorka nie skorzystała z oklepanego pomysłu uczynienia swoich bohaterów wampirami, wilkołakami, zmiennokształtnymi czy innym modnym ostatnio cholerstwem, tylko wymyśliła coś nieco bardziej oryginalnego. Oczywiście charakterystyczna dla paranormali konstrukcja świata przedstawionego została zachowana, bo w tej opowieści również mamy do czynienia z tajemniczą rasą ukrywającą się przed ludźmi; zagubioną, ale cenną dla całej społeczności bohaterką, którą za wszelką cenę trzeba chronić przed wrogami oraz wszechobecnym bogactwem, drażniącym nieprzyzwyczajoną do luksusu nastolatkę. Mimo tego sam fakt, że Wendy nie okazała się wampirzą księżniczką, stanowił już spory plus pozwalający bez irytacji zagłębić się w historię. Nie zdradzę, co wymyśliła Amanda Hocking, żeby nie zepsuć Wam niespodzianki, ale przyznam, że dotąd nie spotkałam się z taką koncepcją. Po drugie, w tej książce nie ma zbyt wielu fragmentów opisujących zachwyty bohaterki nad obiektem jej uczuć. Owszem, Wendy skrycie wzdycha do Finna, chociaż na początku nie chce się do tego przyznać nawet sama przed sobą, ale nie robi tego ani często, ani nachalnie. Jak pewnie już wiecie, nie jestem fanką romantycznych historii, w których ona kocha jego, on poza nią też świata nie widzi, ale i tak nie mogą być razem, bo coś/ktoś im to uniemożliwia, więc niezbyt rozbudowany wątek miłosny okazał się dla mnie kolejnym atutem Zamienionej.

Nie czytałam zbyt wielu romansów paranormalnych, ale kilka miałam okazję poznać i zauważyłam, że główne bohaterki zazwyczaj są nudnymi, bezwolnymi gąskami, którymi inni kierują. Niby mają cięty język, niby kłócą się, ze swoimi ukochanymi (jednocześnie omdlewając z miłości), ale jak przyjdzie co do czego, to nie umieją podjąć żadnej decyzji. Ogromnie mnie takie portretowanie postaci złości, więc kiedy Wendy też zaczęła wykazywać skłonność do bycia niezdolną do własnego zdania marionetką, miałam ochotę zapomnieć o zaobserwowanych na początku plusach i rzucić książkę w kąt. Nie zrobiłam tego, bo nie lubię odkładać powieści bez doczytania ich do końca i nie żałuję, ponieważ ostatecznie dziewczyna pokazała pazur i wreszcie zaczęła działać. Spodobało mi się takie rozwiązanie, mam nadzieję, że w kolejnych częściach autorka z niego nie zrezygnowała.

Naturalnie, nie obyło się bez drobnych potknięć oraz poważniejszych wpadek Amandy Hocking. Za największy minus uważam nielogiczne wytłumaczenie sposobów funkcjonowania gatunku, do którego należy Wendy. Opisany styl życia wydał mi się absurdalny, nie przekonała mnie też teoria wyjaśniająca, dlaczego bohaterka wcześniej nie znała prawdy o swoim pochodzeniu. Poza tym dziewczyna opuszcza bliskich, z którymi rzekomo jest bardzo związana bez słowa wyjaśnienia, potem niby za nimi tęskni, ale nie robi nic, by dać im znak, że wszystko z nią w porządku. Za dość drażniące uważam też wszystkie opisy wnętrz, pełne marmurów, kandelabrów, bogato zdobionych rzeźb, zupełnie jakby w tym gatunku miejscami akcji mogły być tylko piękne wille i pałace, w których obowiązkowo musi zamieszkać główna bohaterka. Na okładce napisano, że jako dwudziestosześciolatka Amanda Hocking miała już na koncie siedemnaście powieści. W kwietniu 2012 roku zaczęła je samodzielnie wydawać w formie e-booków i podobno świat oszalał, a książki młodej Amerykanki zaczęły rozchodzić się jak świeże bułeczki. Wtedy też pojawiły się ich papierowe wersje. Przyznam, że Zamienioną czytało mi się dobrze, bo to relaksująca, lekka opowieść, ale dziwi mnie jej tak ogromna popularność za oceanem. W każdym razie, można przeczytać. Polecam jako sposób na odreagowanie po ciężkim dniu i oderwanie się od codziennych problemów.