Księga Spraw Ważnych Lamelii Szczęśliwej | Autor: Joanna Krzyżanek

Z Lamelką Szczęśliwą poznałam się przy okazji książki Lamelka Szczęśliwa i porwanie krewetki. Wtedy bohaterka była jeszcze małą dziewczynką, poznającą świat i za swój priorytet uznającą chęć posiadania zwierzątka – bez znaczenia jakiego. Księga spraw ważnych Lamelii Szczęśliwej, to już zupełnie inna historia – nasza mała Lamelka jest już bowiem dorosłą kobietą – trochę w siebie zapatrzoną, pewną swojej wiedzy i doświadczenia, dumną z osiągnięć. O jej wierze we własne kompetencje i zdolności niech zaświadczą słowa, którymi sama się opisuje: „Jestem świetna, doskonała, fantastyczna, inteligentna, kulturalna, wyrozumiała, błyskotliwa i dobra". Na liście zabrakło jedynie skromności.

Kim oprócz tego jest bohaterka w dorosłości? Kobietą, lubiącą patrzeć na swoje lustrzane odbicie [jakżeby inaczej!], marzącą, by kiedyś polecieć na Księżyc, robiącą dziwne miny i inne.
Trzeba jednak oddać Lamelii honor – jej wiedza o świecie i zdolność jej przekazywania, rzeczywiście budzi podziw. Gdy do jej drzwi pukają Gabrysia Gałka i Kajtek Kurek, wysłani do niej przez mamy, by porozmawiać o sprawach ważnych, które to rozmowy otworzyć im mają drzwi do posiadania tuzina kurczątek, Lamelia mimo początkowej niechęci i uszczypliwości zaprasza ich na dwudziestodniowy kurs wiedzy o sprawach najistotniejszych. W tym czasie, mają oni zamieszkać razem z nią, stając się uczniami wyjątkowej szkoły. W niej to rozmawiać będą o nadopiekuńczości, przybierającej monstrualne formy, prowadzącej do wyobcowania i braku samodzielności; cierpliwości; obiecywaniu; kłamstwie; gadulstwie; uśmiechu; śmiechu; płaczu; marzeniach; porządku; szacunku; gościnności; kradzieży; uczciwości; pokoju; tolerancji; współpracy; miłości i naśladownictwie.

Każda lekcja kończy się serią przytoczonych aforyzmów, z którymi zgadzają się poszczególni członkowie rodziny Lamelii. W ich to usta zostały włożone sentencje między innymi Paula Coelho, Magdaleny Samozwaniec, Marka Twaina i wielu innych.

Książeczka ta zachęca do interakcji – wielokrotnie daje gotowe przepisy na rzeczy do własnoręcznego wykonania. Dziecko może nauczyć się między innymi jak zrobić myszkę z filcu, którą później może podarować bliskiej osobie [o ile takowa myszek się nie boi].

Publikacja Joanny Krzyżanek to tak naprawdę książkowa szkoła wiedzy o świecie, na której dziecko może zbudować swoją hierarchię wartości. Wszystkie zagadnienia przedstawione zostały za pomocą zabawnych [lub mniej] przykładów z życia, dzięki czemu czytelnik nie jest obarczany li suchą teorią, lecz także konkretnym rozwiązaniem praktycznym. Widzi, co jest dobre, a co złe, ale też ma szansę na samodzielne osądy. Lamelia jest dobrą nauczycielką, która mimo pozornej oschłości i nadmiernej pychy, jest postacią pozytywną, dającą się polubić.
Jej szkoła daje bowiem pole do popisu wyobraźni, oferuje bogactwo doświadczeń, staje się miejscem nabywania nowych doświadczeń, gwarantuje zdziwienia i poznanie świata za pomocą wszystkich zmysłów. Mimo mnogości treści, książka zawiera bardzo wiele barwnych ilustracji, dzięki czemu nie jawi się jako nudny podręcznik, lecz ciekawy sposób zdobywania wiedzy. Ponadto język jest prosty, często zabawny, wiele zdań zostało wyróżnionych kolorem, by uatrakcyjnić lekturę. W celu usprawnienia poruszania się po książce, każdy kolejny dzień został wyraźnie wyróżniony oraz oznakowany krótką adnotacją na temat tego, czego w danym dniu czytelnicy, wraz z Gabrysią i Kajtkiem, będą się uczyć.

Lamelia sportretowana jest przez Zenona Wiewiurkę w ten sposób, że może przypominać uładzoną wersję czarownicy. Upostaciowiona została jako kobieta z krótkimi, kręconymi, czarnymi włosami, wykrzywionym nosem, spiczastym podbródkiem i mętnym spojrzeniem. Podobnie zresztą przedstawieni zostali pozostali bohaterowie: wszyscy są karykaturalnie wykrzywieni, nie mają tradycyjnych, regularnych rysów, lecz wyostrzone kontury z wyjaskrawionymi charakterystycznymi cechy – dla wielu dzieci, zwłaszcza młodszych, ilustracje te mogą wydać się nieatrakcyjne, a w skrajnych przypadkach nawet straszne, dalekie są one bowiem od kanonicznego piękna. Dla starszych jednak, mogą stanowić o wyjątkowości tej książeczki. Polecam całą serię o losach Lamelii Szczęśliwej – ta nietuzinkowa postać z pewnością wiele Was nauczy.