Przerwane Życie Pamiętnik Etty Hillesum 1941-1943 | Autor: Etty Hillesum

Ester "Etty" Hillesum urodziła się w 1914 roku w Middelburgu a zmarła 30 listopada 1943 roku w Auschwitz.

„Przerwane życie" to pamiętnik prowadzony przez holenderską żydówkę. Studiowała ona prawo oraz języki i literaturę rosyjską na Uniwersytecie w Amsterdamie. Jest jedną z "anonimowych" uczestniczek II wojny światowej i jedna z jej niezliczonych ofiar. Niemcy zajęły Holandię 10maja 19490 roku . Zaprowadzili system komisaryczny. Holendrzy zostali uznani za pełnowartościowych rasowo przedstawicieli rasy germańskiej nadających się do przekształcenia w partnerów Niemiec w przyszłej, podporządkowanej III Rzeszy Europie. Wobec niechęci ludności polityka władz okupacyjnych zaczęła się zaostrzać. Ponad 600 tysięcy Holendrów wysłano na przymusowe roboty do Niemiec. Równocześnie w życie zaczęto wcielać program zagłady Żydów w wyniku którego zmarła również Anna Frank.
Pamiętnik prowadzony przez młodą Holenderkę jest bardzo osobisty, pisany potocznym stylem Jednak duża wartkość fabuły powoduje, że momentalnie wciąga czytelnika Z powodu swojej rozwiązłej seksualności dopadły ją zaburzenia somatyczne i napady nawracającej depresji. Zwróciła się po pomoc do do psychologa i chiromanty Juliusa Spiera. To był jej początek zafascynowania tą osobą. Był on już wtedy sławnym terapeutą, zarówno w Holandii jak i Niemczech. Etty jest wrażeniem charyzmy terapeuty. Zdecydowanie zawdzięcza mu pomoc w psychicznych kłopotach. Ich związek z miłosnego i czysto fizycznego pożądania, zamienia się w czysto platoniczną więź. Jednak cały czas Etty pracuje nad sobą. Zaczyna dostrzegać piękno codziennego życia, doceniać możliwość studiowania, przebywania razem z przyjaciółmi. Cieszy się każdym następującym nowym dniem.
Gdy zdała sobie sprawę, że jej los stanie się taki jak innych żydowskich ofiar prześladowania nazistowskiego, nastała jej chwila poznania obecności Boga. Pisze: "Jest we mnie głęboki dół, który zajmuje Bóg. Czasem mogę się do niego dostać, ale częściej przed jamą leżą kamienie i gruz, wtedy Bóg leży zakopany i muszę go na nowo wygrzebywać".Ogarnia ją wtedy wewnętrzny spokój. 7 września 1943 roku zostaje dobrowolnie deportowana do Auschwitz. Robi to w geście solidarności z innymi Żydami.

„24.08.1943
Po tej nocy pomyślałam przez chwilę w przypływie absolutnej szczerości, że byłoby grzechem nadal się śmiać. Jednak potem doszłam do wniosku, że również uśmiechnięci ludzie poszli przecież na transport, chociaż tym razem niewielu. Sądzę, że i w Polsce ktoś się uśmiechnie od czasu do czasu, choć z ostatniego transportu pewnie niezbyt wielu. Kiedy pomyślę o twarzach mężczyzn z eskortującego uzbrojonego peletonu, ubranego w zielone mundury, mój Boże, te twarze! Przyglądałam im się, każdej z osobna, w ukryciu za oknem. Jeszcze nigdy nic mnie tak nie przeraziło jak te oblicza. Wpadłam w tarapaty z powodu zdania, które jest motywem przewodnim mego życia: "Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz". „

Wstrząsające to pamiętniki. Na początku sprawiają wrażenie zapisków pensjonarki. Szybko jednak jesteśmy wyprowadzeni z błędu. Obserwujemy ogromną zmianę jaka zachodzi w jej psychice i widzimy duchowe dojrzewanie na tle osobistych, niekiedy bolących przeżyć.
Droga, którą szła zaprowadziła ją do wewnętrznego pokoju i wiary. Droga ta tak naprawdę nigdy się nie kończy..Wiara w Boga to jakby jej sposób na ocalenie. Zrozumienie siebie i tego co dzieje się wokół. Bardzo dogłębne poznanie siebie.
Odnaleźć się to bardzo skomplikowany proces. Etty Hillesum się to zdecydowanie udało.