Agresja Elektroniczna I Cyberbullying Jako Nowe Ryzykowne Zachowania Młodzieży | Autor: Jacek Pyżalski

Książka Jacka Pyżalskiego Agresja elektroniczna i cyberbulling jako nowe ryzykowne zachowanie młodzieży to pozycja bez wątpienia ciekawa, lecz czy przeznaczona aby dla każdego? Przed sięgnięciem po tę książkę warto wiedzieć, iż jest to publikacja naukowa, a nie książka o charakterze eseistycznym czy też publicystycznym. Pyżalski stawia w centrum problem i poprzez liczne odniesienia metodologiczne stara się w sposób autorytarny go zdefiniować. Co przez to rozumieć? A no chociażby fakt, iż posługuje się terminologią z zakresu nowych mediów, licznymi statystykami oraz nierzadko odwołuje się do opinii innych badaczy zajmujących się tą dziedziną nauki. W ten sposób, tak jak wcześniej wspomniałem, książka staje się wiarygodnym źródłem informacji, lecz językowo może momentami sprawiać trudności. Pyżalski swe rozważania zaczyna od bardzo ogólnych informacji na temat mediów samych w sobie, a więc zanim przejdzie do nominalnego problemu jakim jest cyberbullying, dosyć szczegółowo wprowadzi nas w „świat mediów". Dowiemy się czym w zasadzie jest internet, jakie wyróżniamy kontakty zapośredniczone poprzez liczne technologie, na czym polega komunikacja elektroniczna, itd. W moim odczuciu jedynym głównym problemem owej publikacji, jest momentami usilne teoretyzowanie pewnych zjawisk. Zagadnienia, na które powołuje się autor, zdają się czasami dotyczyć spraw tak oczywistych, że wręcz niezrozumiałe jest skąd dany termin. Z drugiej strony, nie należy zapominać, iż książka dotyczy problemu aktualnego, można by wręcz rzec bliskiego każdemu z nas, ponieważ w większości jesteśmy użytkownikami nowych mediów. Zatem kto przede wszystkim powinien sięgnąć po ten tytuł? Wydaje mi się, że jest to pozycja obowiązkowa dla ludzi zajmujących się pracą z młodzieżą. Autor niezwykle często nawiązuje do środowiska szkolnego, jako jednego z tych, w którym problem cyberprzemocy jest niezwykle częsty. Poza tym dołącza do swojej publikacji ankiety dla uczniów oraz nauczycieli, a więc cenny środek badawczy dla pedagogów. Poza pracownikami szkolnymi, jest to książka stworzona dla ludzi zajmujących się socjologią, czy np. psychologią, albowiem nawiązań psychologicznych w owej książce znajdziemy naprawdę sporo (pojęcia typu cockpit effect). Poza aspektem zawodowym, książka może być także czytana przez tych młodych ludzi, którzy interesują się mediami i co za tym idzie stanowią część ogromnej społeczności online. Pyżalski pisze bowiem o tych aktywnościach w mediach, którym ulegają najczęściej ludzie młodzi. Opisuje takie formy kontaktu jak: blogowanie, rozmowa na chacie, forum dyskusyjnym, portale społecznościowe itd. Odczucia po lekturze tej książki mogą być różne. Po części autor stara się uświadomić potencjalnego czytelnika, iż problem przemocy wirtualnej coraz bardziej się pogłębia i warto zwrócić na niego uwagę. Z drugiej natomiast strony, niezwykle formalny ton książki sprawia, że nie ukazuje ona skali problemu młodych ludzi będących ofiarami cyberbullyingu (czy też sprawcami, bo o nich także znacząco wspomina), lecz w sposób wyzuty z wszelkich emocji ukazuje zagadnienia, do których w sposób profesjonalny stara się odnieść, bez zbędnych nawiązań moralnych. Nie należy więc doszukiwać się u pana Pyżalskiego dwutorowego sposobu prezentacji problemu, cyber ofiara – cyber sprawca. Autor nie generalizuje oraz co najważniejsze nie kategoryzuje zjawisk, czy postaw. To jednak, że Pyżalski rezygnuje z emocjonalnego tonu (który zresztą nie przystoi książce o charakterze naukowym) nie oznacza oczywiście, że nie potępia wrogiego zachowania w sieci. Jest natomiast niezwykle zdystansowany do owego zjawiska. Zdaje się, że tak właśnie należy potraktować również ten tytuł, jako dobrze merytorycznie opracowaną pracę, lecz z dystansem co do własnych oczekiwań wobec zawartych w niej treści.