Dalej Od Gwiazd | Autor: Łukasz Makuła

"Dalej od Gwiazd" to opowieść o człowieku, który kochał kobiety, książki i alkohol, w takiej właśnie kolejności."

Zaintrygował mnie ten opis, nie powiem. Tylko po przeczytaniu bym tę kolejność jednak odwróciła. Jeśli chodzi o miłości głównego bohatera, to na pierwszym miejscu jest zdecydowanie alkohol, zawsze i w każdej sytuacji to właśnie on wygrywał i miał priorytet. „Dalej od gwiazd" to bardzo wesoło-smutna historia. Wesoła, bo opowiada o człowieku, który założył sobie, że pojedzie do Barcelony. I faktycznie w końcu tam dotarł, ale zajęło mu to wiele lat i przemierzył przy tym całą Europę. Smutna, bo gdzie by nie był, zawsze znajdował kobiety, które go kochały i książki, które fascynowały. Jednak alkohol zawsze wygrywał, co sprawiało, że po jakimś czasie nawet najbardziej zakochana kobieta traciła nadzieję na to, że coś się kiedyś zmieni.

Droga Mundka do Barcelony rozpoczyna się w Juracie. To tam postanawia z kolegami zarobić na podróż. Trudniąc się handlem ulicznym zdobywa nie tylko pieniądze, ale też coś zdecydowanie cenniejszego. Ludzi, którzy zawsze w jakiś niewyjaśniony sposób garną do niego. Dzięki poznanym ludziom te kilka miesięcy nad morzem jest zdecydowanie przyjemniejsze, niż chłopcy oczekiwali. Ale dla Mundka to za mało. Nie chce wracać w swoje rodzinne strony, więc postanawia naprawdę wyruszyć w podróż. Na dłużej zatrzymując się w Albanii, Anglii i Irlandii zwiedza tak naprawdę większość Europy. Zarabiając więcej pieniędzy niż potrzebuje, zawsze znajdzie okazję, żeby je przepić. I tak mijają lata, a Mundek w podróży przez życie popełnia w kółko te same błędy.

We mnie ta książka budziła mieszane uczucia. Po kilku pierwszych stronach miałam poważne wątpliwości, czy to jest na pewno książka dobra dla mnie. Na szczęście po kilkunastu następnych stronach okazało się, że owszem, jest. Kiedy już przebrnęłam przez ten trudny początek, zafascynowana losem Mundka nie mogłam oderwać się od lektury. Powiem Wam, że ciężko tak po prostu wystukać na klawiaturze te emocje, które towarzyszą nam w trakcie czytania. Między innymi po tym zawsze poznaję dobrą książkę, kiedy skończę ja czytać i siadam do pisania recenzji nie mam bladego pojęcia jak wyrazić to wszystko słowami. A to dlatego, że nadal część mnie przebywa w świecie powieści, przeżywając i analizując.

Powinnam pewnie wspomnieć o języku i stylu, ale powiem Wam, że niewielkie miał on dla mnie znaczenie. Albo inaczej, znaczenie miał pewnie ogromne, bo jednak gdyby nie świetny styl autora, nie czytałoby się tak dobrze. Ale nie zwracałam na to uwagi, nie patrzyłam czy są jakieś błędy, czy inne niedociągnięcia. A to dlatego, że tę książkę się chłonie po prostu. Tu się nie czyta słów. Tu się przenosi w świat powieści i obserwuje wydarzenia.

Autor w bardzo szczery sposób porusza problem alkoholizmu, miłości i życia na emigracji. Dodam, że miłość ukazana jest tu w sposób, który miłośnikom romantycznych powieści zdecydowanie nie przypadnie do gustu. Ale to jest właśnie autentyczność, która bije z każdej kartki powieści. Przez chwile nawet zastanawiałam się ile z tego wszystkiego autor doświadczył na własnej skórze, bo wydawało mi się niemożliwe, żeby posłużył się tylko i wyłącznie wyobraźnią. Niejednokrotnie miałam wrażenie, że czytam o prawdziwych wydarzeniach i do teraz mnie zastanawia, czy coś z tego miało miejsce naprawdę. Podobno Łukasz Makuła jest autorem, którego pokręcone i niepokorne życie wpływa na twórczość. To widać i czuć.

Nie pozostaje mi nic innego, jak polecić. Zaznaczam jednak, że nie jest to łatwa i przyjemna lektura, więc nie każdemu przypadnie do gustu. Ale jeśli lubicie sięgnąć czasem po coś ambitniejszego, możecie czytać bez wahania.