Przekleństwo Rasy | Autor: Rafał Górniak

Zawsze twierdziłam, że prawnicy piszą dobre książki, co sprawdziłam w praktyce nie raz i nie dwa a rozlicznych przykładów już przytaczać nie będę, wystarczy, że w przypadku Rafała Górniaka i jego Przekleństwa rasy moja teoria nie wzięła w tzw. przysłowiowy łeb...;-)

Jak dowiadujemy się o autorze, pochodzi z Bełchatowa i na co dzień pracuje sobie jak każdy szary obywatel. Wydawałoby się ot zwykła proza życia. A tymczasem proszę, proszę właśnie nie-zwykły kawałek prozy nam Pan Górniak zapodał... Sam natomiast tak odpowiada na pytanie „dlaczego popełnił książkę":

Nie chciałbym dorabiać do tego ideologii, ale myślę, że wynikało to z potrzeby literackiego sprawdzenia się...

Do mnie takie tłumaczenie trafia jak najbardziej a z ciekawostek dodam, że podobno książka przeleżała 2 lata w szufladzie, zanim „coś się zaczęło dziać", dobrze, że się zaczęło, bo szkoda by było, gdyby nie.

fragment opisu:

Kraina Elfów, Oggrestydhemgard znalazła się na progu wojny domowej. Elfowie nienawidzą Ludzi, Ludzie boją się i nienawidzą Elfów, wszyscy zaś nienawidzą Mieszańców... W ten tygiel intryg i zbrodni trafia nieoczekiwanie ziemski chłopak, Adam, który staje się narzędziem w rękach rywalizujących partii. Czołowi gracze chcą go pozyskać dla siebie, ponieważ wierzą, że jest Wybrańcem, osobą posiadającą rozszerzone możliwości kontrolowania mocy...

Gdy w końcu wybucha wojna domowa, jej stawka jest nie tylko uzyskanie przewagi militarnej, ale zagłada bądź ocalenie...

Zastanawiałam się jak ugryźć temat tak naprawdę, i gdyby nie wciągający od pierwszych stron, warsztat pisarki, to nie wiem, nie wiem... bo oprócz oryginalnych pomysłów autora jeśli chodzi o fabułę - urzekły mnie także subtelności jego dowcipu. Choćby rzekomy pół Elf rozżalony (niezadowolony) z powodu tego, że dostał na poważną misję zegarek elektroniczny, kiedy on chciał taki cyk-cyk, nakręcany i w ogóle...

Pan Górniak bardzo dobrze radzi sobie z charakterystyką postaci i nazewnictwem słowotwórczym (np. Kalasanty - od noszącego kalesony) – a jest bohaterów w powieści mnogość wielka, zresztą i Adam jest bardzo wiarygodny z tą całą buńczucznością oraz odwagą z racji swojego wieku. Autor bohaterów swych nie dzieli „sztywno" na czarne-białe, mamy całe gamy szarości o różnym natężeniu, co „in plus" oczywiście zapisać należy.

Z każdą stroną co raz bardziej porywa nas wir wydarzeń a na nudę nie ma po prostu miejsca. Dodatkowo opisy pięknych okoliczności przyrody nie są na szczęście zbyt nużące.

Oczywiście wątki miłosne są a jakże oraz rozliczne intrygi i knowania tudzież potyczki wszelakie, sporo magii (mocy). Na potrzeby książki powstał język Elfów - harkani (oraz pradawny języka – harkuna), pojawiają się jeszcze języki: xeresjański i romajoński.

I to co lubię, bo na początku książki mamy mapę, która znacząco upraszcza śledzenie wędrówek bohaterów.

Jak to z fantasy bywa, nie obyło się i tutaj bez nawiązań przede wszystkim do Tolkiena i innych, ale także do teorii Darwina i tego, że Elfy pochodzą od ludzi, tak, tak... (zawsze to podejrzewałam).

Powieść czyta się naprawdę przyjemnie, pomimo sporej objętości ale powiedzmy sobie szczerze, porządna powieść fantasy musi swoje kilka setek stron mieć, jakby nie było prawda?

Polecam serdecznie fanom gatunku szczególnie ale i tym wszystkim, którzy szukają nowych wyzwań literackich.