Dolina Szpiegów

  Dolina szpiegów jest książką idealną dla miłośników historycznych opowiadań, ale również dla tych, którzy lubią szpiegowski klimat.

Fabuła rozpoczyna się od 1944 roku kiedy świat stoi w ogniu wojny. Spotykamy zdrady narodu oraz niezwykłe bohaterstwo przepełnione bólem oraz decyzjami, które mogą zaważyć nad żyć albo nie żyć. Wszystko rozgrywa się w zaściankach kontrwywiadu. Niemcy, Polska i Wielka Brytania zmagają się kto jest kim. Komu mogą zaufać, a kto działa na szkodę państw.

W tym opowiadaniu może zdarzyć się wszystko.

Kiedy zostają odkryte ważne dokumenty Abwery zaczyna się wyścig z czasem. Czy kontrwywiad ma szansę na sukces? A może szykuje się największa porażka Polaków? Zwłaszcza, że w Wielkiej Brytanii ukrywa się bardzo groźny wrogi agent.

Głównymi bohaterami są dwaj agenci. Obydwoje mają różnorakie motywy do zdrady swojego kraju. Czy słuszne? Myślę, że każdy na to pytanie odpowie inaczej co sprawia, że jest nietuzinkowo.

Pomimo, iż to tylko fikcja literacka można wraz z bohaterami przemierzać ulicę, czuć ich strach oraz determinację w powierzonych zadaniach. Akcje cichociemnych na najwyższym poziomie, zapierają dech w piersiach ze strachu.

Mieszanka kontrwywiadów rodzi z tyłu głowy pytanie czy jeśli my żylibyśmy w takich czasach potrafilibyśmy zachować równie zimną krew i czy walczylibyśmy o wartości swojego państwa.

Powieść wielowątkowa sprawia, że Dolinę Szpiegów czyta się z zainteresowaniem i wypatruje się wydarzeń z następnej strony. Akcja na Pohalu dodaje uroku mimo brutalności wydarzeń. Ciekawe przestawienie bohaterów buduje napięcie, które osiągając szczyt wybucha w sercu czytelnika. Nie zabrakło podwójnych agentów, co dodawało jeszcze większy niepokój i sprawiało, że kartki przewracały się same.

Mnie osobiście zachwyciły postaci kobiece, które w brutalnym męskim świecie świetnie się odnajdywały. W tym opowiadaniu znajdziemy również odrobinę romantyzmu w okrutnym wojennym świecie. Miłość Carl’a von Wedl’a i Lotty pokazuje, żę uczucie może rodzić się nawet w tak trudnych czasach jak wojna. Pomimo, że to czas, gdzie ludzie mają w głowie tylko przeżyć można doświadczyć światła w sercu, a nawet czułości, dotyku oraz wbrew pozorom marzeń.

Robert Michniewicz pokazał swój kunszt pisarski na najwyższym poziomie. Autor wie jak budować napięcie. Dialogi przemyślane i spójne. Co prawda jest to książka, która wymaga skupienia, aby nie zagubić się w mnogości wątków, ale całość wynagradza te chwile wytężenia.

Mimo, że książka to niezła cegiełka polecam ją całym sercem. Na początku akcja nie jest zbyt dynamiczna, poznajemy bohaterów oraz całą otoczkę. Warto jednak dać szansę i poczekać na dynamiczny rozwój. Minusem jest mała czcionka, ale dla tej historii warto wytężyć wzrok. Zachęcam do wgłębienia się w fabułę i zapewniam, że satysfakcja gwarantowana. Polecenia porównujące Dolinę Szpiegów do dzieł Folletta są jak najbardziej trafne. Zaryzykuję nawet stwierdzeniem, że momentami miałam poczucie, iż nie natknę się na równie dobrą książkę wojenno-szpiegowską z nutką kryminału i romansu. Połączenie tych gatunków sprawia, że ta pozycja to must have każdego książkoholika. Jak już wspomniałam każdy kto weźmie Dolinę Szpiegów do ręki spotka się ze skrajnymi uczuciami i różnymi wrażeniami. To tylko pokazuje jak dobrze Autor poprowadził akcję. Jednym słowem zaskakuje, wciąga i sprawia, że chce się więcej. Na szczęście zakończenie sugeruję kontynuację, tak więc czekam na dalsze losy bohaterów.