Światła Północy. Siostry Wrony

  Ostatnimi czasy nietrudno trafić na wyjątkowe pod względem graficznym komiksy dla młodszych miłośników. Zarówno osoby lubiące tradycyjną kreskę, jak i ci wolący bardziej nie rysunkowe, a w stylu grafiki komputerowej przedstawienie świata znajdą wśród nowości ciekawe pozycje. Jak to się mówi – dla każdego coś dobrego. Często jednak jakość wizualna nie idzie w parze z jakością samej historii. Tego typu przypadkiem jest komiks Światła północy, a dokładniej tom trzeci serii – Siostry wrony.

Sonja poszukuje stryjka Henrika, nie może jednak pozostawić samej sobie nowej znajomej – Lotty. Z tego powodu wraz z niedźwiedziem Bjornarem wyrusza w podróż w poszukiwaniu domu dziewczynki, z którego kilkanaście lat temu została ona porwana.

Nie wszystko jednak idzie po myśli przyjaciół. W wiosce tajemniczych ludzi gór dzieją się dziwne rzeczy. Ich przywódczyni wydaje się przyjazna, ale coś mówi podróżnikom, że nie znają całej prawdy. Jakie niebezpieczeństwa czekają na Sonję, Lottę i Bjornara wśród zielonych, górskich szczytów?

Jestem typową sroką, nie tylko okładkową. Uwielbiam pięknie wydania książek równie mocno jak komiksy wyjątkowe pod względem graficznym. Dlatego podekscytowana sięgnęłam po tytuł autorstwa Malin Falch. I jeśli chodzi o grafikę, nie mogę powiedzieć złego słowa.

Siostry wrony zachowane są w intensywnych barwach. Autorka nie ogranicza się co do kolorów. Każda kolejna strona oferuje feerię barw, którymi można zachwycać się bez końca. Nie bez znaczenia jest fakt, że w komiksie ukazane są w pewnym stopniu egzotyczne dla mieszkańców naszego regionu zjawiska, jak chociażby zorze polarne. To w połączeniu z całością prezentowanego krajobrazu wywołuje piorunujący efekt. Grafiki po prostu zachwycają. Zwłaszcza te, które nie ograniczają się do jednego okienka, a przestawione są na całych dwóch stronach.

Na tym jednak należałoby zakończyć wymienianie zalet komiksu. Pod względem fabularnym publikacja prezentuje się bardzo słabo. Od tytułu dla najmłodszych nie powinno się oczekiwać skomplikowanych intryg czy rozbudowanych postaci. Czasami jednak prostota również wymaga dużych nakładów uwagi, nawet większych niż książki o bardziej skomplikowanej fabule. Mam wrażenie, że Malin Falch poszła na łatwiznę. Nie uwierzyła w umiejętności dzieci. Przedstawiła historię, która w dużym stopniu pozbawiona jest logicznego sensu.

Bohaterowie często zachowują się nierozważnie. Podejmują jedną decyzję, poświęcają danej rzeczy wiele pracy i uwagi, po czym wycofują się i największe marzenie, jakie do tej pory posiadali, okazuje się nieważne. Ponadto same dialogi chwilami wydają się sztuczne. Podczas czytania można odnieść wrażenie, że taka rozmowa nie byłaby w stanie odbyć się w realnym świecie, nawet jeśli bierze się pod uwagę, że postaci są dziećmi lub nastolatkami dopiero wkraczającymi w okres dojrzewania. Cały komiks wydaje się składać z elementów, które mogłyby tworzyć fascynującą historię – skandynawskie realia, dziewczynka z misją uratowania opiekuna, zwierzęcy przyjaciel i tajemnicza wyrocznia. Autorce jednak nie udało się tworzyć jednego spójnego obrazu. Przez to historia zamiast fascynować – irytuje.

Pod względem graficznym komiks jest na naprawdę wysokim poziomie. Przedstawienie pięknych, skandynawskich krajobrazów w intensywnych barwach okazało się genialnym posunięciem. Niestety fabularnie całość nie wygląda dobrze. Gdyby autorka zdecydowała się na współpracę z innym rysownikiem, mogłoby wyjść coś ciekawego, bo sam pomysł ma potencjał. Niestety sama Malin Falch nie sprostała tej historii. Dlatego jednym powodem, dla którego ktoś mógłby zastanowić się nad przeczytaniem publikacji jest jego warstwa wizualna. Treściowo – dawno nie czytałam tak złego komiksu dla dzieci i młodzieży.