Enola I Niezwykłe Zwierzęta. Tom 2

  Komiks wraca do łask! Choć tak naprawdę nigdy z nich nie wyszedł. Od XIX wieku zmieniła się tylko jego forma – na bardziej wyszukaną, profesjonalną. Bohater, bo w dobie parytetów większy nacisk położony jest na postacie kobiece (wszystkie te wonderwomenki i smerfetki). Najbardziej stabilny wydaje się być jedynie odbiorca – dziecko, młodzież, dorośli. Ale granice między tym, co dedykowane tej, a nie innej grupie, są bardzo płynne. Często okazuje się, że jedyna przeszkoda to nie wiek, ale oczekiwania. Komiks, od prostej historii obrazkowej z napisem pod ilustracją wyewoluował w stronę wyrafinowanych opowieści z różnymi wariacjami amerykańskich dymków; z komentarzem lub dialogiem. Łącznikiem jest awanturniczy charakter zdarzeń, często dowcip, czasem edukacyjna wymowa, gdy twórca stawia na walory naukowe i przekazuje treści z różnych dziedzin. Stąd takie różnorodne tytuły, jak Smerfy, Garfield, Przygody Myszki Miki i KaczoraDonalda, ale też Powstanie 44, czy Minecraft. Nie można zapomnieć o polskich klasykach gatunku: Kapitanie Żbiku i Thorgalu Grzegorza Rosińskiego, Kajku i Kokoszu Janusza Christy, przetłumaczonych, między innymi, nawet na koreański i arabski, czy Tytusie, Romku i A’Tomku Jerzego Chmielewskiego, bardziej znanego jako Papcio Chmiel.

Enola i niezwykle zwierzęta zalicza się do tego rodzaju tytułów, które łączą cechy powieści przygodowej (ciekawa fabuła z serią perypetii, pozytywnym bohaterem i czarnym charakterem, egzotycznymi miejscami) i publikacji popularyzujących informacje biologiczno – historyczne. Do tego postać kobieca: mocna, odważna dziewczynka z bujną wyobraźnią i dobrym serduszkiem, jak Pozytywka autorstwa Carbone’a, czy Siostry Niezapominajki Giovanniego Di Gregorio.

Niniejsze recenzowane wydanie to druga odsłona przygód niezwykłej pani weterynarz, która w każdej części serii pomaga innemu legendarnemu stworzeniu. W pierwszym tomie chodziło o jednorożce i gorgulca. Obecnie o krakena i yeti. Tylko kilkanaście stron dzieli czytelnika od podróży z głębin oceanicznych po wysokie Himalaje. Od narracji bliskiej Dwudziestu tysiącom mil podmorskiej żeglugi Juliusza Verne’a do kulturówki o buddyjskich mnichach. W Polowaniu na krakena rozwiązujemy zagadkę cierpiącej ośmiornicy. Razem z Enolą przeprowadzamy pełną diagnostykę medyczną, walczymy ze złym piratem, ratujemy świat. Autorzy pomysłu scenariuszowego wskazują, jak ważna jest współpraca i szukanie kreatywnych, odważnych rozwiązań. Tak samo jest w drugiej części wydania: Zaginiony yeti. Powtarza się podobny wzór. Enola staje przed problemem, który jest pretekstem do zaprezentowania pradawnych legend o mitycznym stworze oraz zarysu buddyjskich wierzeń.

Historie bazują na uproszczonym schemacie bajki: jednym wątku, wyrazistej postaci (Enola) z towarzyszem (tutaj kot Maneki) i antagonistą (w zależności od fabuły). Magiczne przedmioty zastępuje sprzęt diagnostyczny, a walka dobra ze złem odbywa się na poziomie współczesnej etyki. W sam raz jest to propozycja dla najmłodszych dzieci, ale Wydawnictwo Egmont zrobiło wszystko, by zainteresować swoją pozycją także starszego odbiorcę.

Strona graficzna prezentuje się imponująco. Ilustracje są kolorowe, staranne, wielkoformatowe. Papier przyjemnie kredowobiały, a kartki porządnie zszyte w twardą oprawę. To również dobra zachęta do nauki czytania na pierwszym poziomie. Mało tekstu nie obciąża, a duża czcionka i przewaga obrazu nad treścią działa zdecydowanie na korzyść Enoli i niezwykłych zwierząt. Przyjemnie się ją zarówno czyta, jak i ogląda, choć nie ma się co oszukiwać – nie jest szczególnie ambitnym przedsięwzięciem.