Diuna. Powieść graficzna. Muad'Dib. Księga 2

  Nie możecie doczekać się drugiej części filmowej „Diuny”, a powieściowy pierwowzór Was nie pociąga? A może po prostu lubicie ten świat i macie ochotę na więcej, w jakiejś nowej formie? No to teraz w Wasze ręce trafia drugi z trzech tomów powieści graficznej opartej na książce Herberta. Powieści graficznej wiernej i bardzo przyjemnie wykonanej.

Paul Atryda wraz z matką przetrwali zdradę, ale ich los nie jest jeszcze przesądzony. Porzuceni na pustyni, aby przetrwać, będą musieli sprzymierzyć się z plemieniem Fremenów. Ale jak sobie poradzą? Czego się dowiedzą? I dokąd ich to wszystko zaprowadzi?

„Diuna” i komiks? To nie wymysł naszych czasów, bo pierwsza tego typu próba pojawiła się już w latach 80. XX wieku, ale teraz temat ma się szczególnie dobrze. Tak, jak niemal cztery dekady temu, tak i teraz to filmowa adaptacja ożywiła zainteresowanie nim i przyciągnęła ze sobą publikacje różnych komiksów. Jednym z nich jest ta właśnie seria, adaptująca wiernie i dość szczegółowo, choć oczywiście bez takiego wnikania w poboczne kwestie, pierwszy tom oryginalnej serii. I, jak mówiłem, robi to dobrze.

Tak, jak w przypadku kinowego hitu, tak i tu największym plusem pozostaje wspomniana już wierność materiałowi źródłowemu. W dzisiejszych czasach spotyka się to coraz rzadziej, odstępstwa nie są wymuszane formą, a choćby poprawnością polityczną i jeszcze gdyby były to odstępstwa coś wnoszące czy dodające opowieści jakiejś nowej magii, wynoszącej ją na nowym poziom, ceniłoby się to. Bo są takie dzieła, bo potrafiły coś wnieść, a wszystkie zmiany wprowadzone wyszły na lepsze, deklasyfikując pierwowzór. Ale współcześnie takich się nie spotyka. Więc tym bardziej cenię to, że w tej komiksowej „Diunie” trzymają się pierwowzoru.

Bo pierwowzór jest dobry. I dobry jest ten komiks. Mamy w nim zatem i akcję, i klimat, i popisy wyobraźni i bardziej nastrojowe, spokojne momenty także. Fantastyka rzucająca nas w niezwykłe rejony, gdzie wszystko to plącze się z legendami, historią i dojrzałym podejściem do tematu. Podejściem, które potrafi urzec wizją i gatunkowym ciężarem także.

Dorzućcie do tego sympatyczne grafiki – mogłoby być co prawda mniej cartoonowe i z większą dozą graficznego brudu, ale i tak jest dobrze – i świetne wydanie i macie komiks wart poznania. Wystarczy byście lubili albo samą „Diunę”, albo oldschoolowy kosmiczną fantastykę. Wtedy rzecz Was kupi. I tylko szkoda, że na kolejną część musimy czekać do 2024 roku.

  "Diuna. Powieść graficzna, Księga 2. Muad’Dib" to druga część z trylogii opartej na kultowej powieść Franka Herberta powstałej w 1965 roku. Ostatnio za sprawą głośnej ekranizacji filmowej wzrasta zainteresowanie "Diuną" zarówno wśród nowych fanów jak i tych którzy z historia są już zaznajomieni i chcą ją sobie odświeżyć i pogłębić poznawanie tego świata. Dzięki temu powstaje wiele nowych form i mamy możliwość poznać fascynujący świat wykreowany przez pisarza z wielu różnych perspektyw. To dla fanów prawdziwa gratka! Druga część tej serii powstawała pod czujnym okiem syna pisarza, Briana Herberta i Kevina J. Andersona, więc zostały dobrane odpowiednie osoby aby przenieść klimat oryginału na karty powieści graficznej.

W tej części możemy śledzić bezpośrednie wydarzenia mające miejsce po zakończeniu pierwszej księgi. Po zdradzie jakiej dopuścił się doktor Yuego młody Paul Atryda wraz ze swoją matka, lady Jessiką znaleźli się w pustynnej planecie-Arrakis (powszechnie zwanej właśnie Diuną). Ta nieprzyjazna kraina wróży niechybną śmierć. Nasi bohaterowie mają jedyną możliwość, aby przetrwać muszą podjąć się odnalezienia owianego tajemnica i legendami wojowniczego plemienia Fremenów.

Pustynna planeta skrywa w sobie jednak wiele sekretów, których odkrywanie wystawia naszych bohaterów na wiele prób. Jednak dzięki determinacji i zdobyciu zaufania Fremanów Paul ma możliwość zaplanowania zemsty na Harkonnenach przez których zostały zdradzony i zesłany na zgubę na tej nieprzychylnej, pustynnej planecie.

Księgę drugą tak jak i pierwszą zilustrowali Raúl Allén i Patricia Martín dzięki czemu całość jest spójna graficznie i nadal utrzymuje dynamikę historii. Specyficzna kolorystyka nadaje bardzo charakterystyczny dla serii tajemniczy i niepokojący klimat. Mam wrażenie, że przez ten umiejętny dobór barw jeszcze bardziej czuć spiekotę i żar pustyni oraz grozę czająca się pod powierzchnią. Bardzo lubię kiedy w powieściach graficznych rysunki są tak kompatybilne z fabuła za co wielkie ukłony dla artystów. Wydaje się, że ciężko jest wydobyć samą esencję z działa Franka Herberta i przelać ją w taki sposób, aby przedstawić historię na nowo zachowując to co najważniejsze. W przypadku tej powieści graficznej udało się to znakomicie. Jeżeli jednak seria ta to jest Wasze pierwsze spotkanie z uniwersum Diuny to możecie czuć zagubienie w mnogości nazw i skomplikowanej polityce. Nie jest to chyba forma od jakiej polecałabym zaznajomienie się z tym światem. Traktuję tę serię bardziej jako dodatek dla fanów, którzy już znają oryginał w postaci książki lub chociaż adaptację filmową. Niestety nie ma tu tego co dla fanów jest ważnym elementem- rozwiniętych rozważań ekologicznych oraz aż tak skomplikowanej polityki czym w głównej mierze stoi pierwowzór. Nie jest to jednak zarzut, bo wiadomo, ze powieść graficzna rządzi się swoimi prawami i ciężko zachować dynamikę opowieści przy jednoczesnym filozoficznym rozwodzeniu się o ekologii i nadmiernej eksploatacji surowców.

Podsumowując "Diuna. Powieść graficzna, Księga 2. Muad’Dib" to bardzo fajna przypominajką dla fanów, którzy chcą odświeżyć sobie historię lub dla nowicjuszy, którzy przed spotkaniem z wielkim i skomplikowanym światem Diuny chcą zerknąć czy opowieść ich zainteresuje. Fajnie nada się jako prezent dla fanów uniwersum. Ode mnie mnie fanki zarówno oryginalnej książki Herberta, adaptacji filmowej jak i teraz powieści graficznej mogę powiedzieć tylko, że historia wciąga niczym piaskowe Czerwie i nie mogę doczekać się kolejnej, trzeciej już części. Myślę, że będzie warta czekania!