Wersja dla osób niedowidzących
Maciej Wójcik
- Conan to postać znana wszystkim fanom fantastyki, wojownik z Cymerii na dobre zagościł w panteonie bohaterów pojawiających się w filmach, kreskówkach, książkach i komiksach. Z pewnością duży wpływ na rozsławienie bohatera wykreowanego przez literata z Teksasu – Roberta E. Howarda, miały dwa filmy oparte na jego prozie, w których w rolę muskularnego barbarzyńcy stawiającego czoła różnorakim niebezpieczeństwom wcielił się Arnold Schwarzenegger. W sferze literackiej, wpływ na rozwój postaci Conana mieli liczni autorzy (prozaicy, scenarzyści komiksowi), a do najważniejszych z nich możemy zaliczyć m. in. twórcę cyklu pt. „Koło Czasu” Roberta Jordana, Lyona Sprauge de Campa, Lina Cartera, Karla Edwarda Wagnera. Niestety, nie zawsze autorzy podejmujący się rozbudowy świata i bohatera wykreowanego przez Howarda trzymali wysoki poziom stylu i pomysłów, co przejawiało się znacznym odejściem klimatu pisanych przez nich historii, od obecnego w oryginalnych opowiadaniach twórcy Conana takich jak; „Godzina Smoka”, Feniks na mieczu”, czy „Czerwone ćwieki”.
Conan zagościł na łamach komiksów wydawanych przez wydawnictwo Marvel już w latach 70’. Zeszyty komiksowe opowiadające o losach wojownika z Cymerii stanowiły przykład prostych opowieści przepełnionych magią oraz walką na miecze. Cymeryjski barbarzyńca do dzisiaj gości na łamach kilku serii wydawanych przez największego potentata komiksowego, stanowi element bardzo ciekawych crosoverów, czego przykładem może być jego współpraca z Moon Knightem w serii zatytułowanej „Conan: Serpent War”. Przedmiotem niniejszej recenzji będzie komiks „Conan Barbarzyńca – Tygiel” stworzony przez scenarzystę Jima Zuba i trzech rysowników (Roge Antonio, Robert Gill, Luca Pizzari).
W zeszycie znajdziemy dwie powiązane ze sobą historie, które trzymają klimat ery hyboryjskiej (fikcyjna epoka w historii Ziemi wymyślona przez R. E. Howarda), kiedy to różnorodne ludy (mniej lub bardziej prymitywne) miały się ze sobą nieustannie ścierać na polach bitew. Komiksowy Conan został ukazany, jako młody, potężny hulaka poszukujący szczęścia w dalekich wschodnich krainach Hyperborei. W opowieści pt. „Tygiel”, główny bohater przez przypadek zostaje wplątany w udział w krwawych zawodach organizowanych ku czci bożka Challi-Maia. Conan wraz z innymi czempionami biorącymi udział w brutalnej rozgrywce, musi przejść przez podziemny labirynt pełen pułapek i niebezpiecznych bestii oraz zmierzyć się z skrytobójcą, którym jest jeden z jego tymczasowych towarzyszy. Ta historia może przywodzić na myśl fabuły standardowych opowieści fantasy oraz gier fabularnych, jednakże opowieść ewoluuje w kierunku krytyki takich zjawisk jak: systemy religijne wykorzystywane przez warstwy wyższe do kontroli reszty społeczeństwa, religijny fanatyzm, korupcja polityczna.
Druga część historii przedstawia dalsze losy Conana, po uporaniu się z zagrożeniami czyhającymi na niego w lochach poświęconych bóstwu śmierci. Nasz muskularny wojownik udaje się w kierunku egzotycznej krainy Khitaj, wraz z zdobycznym mieczem, który okazuje się przeklęty. Artefakt ma zgubny wpływ na barbarzyńcę, który pod jego wpływem wpada w szał i odbiera życie wszystkim istotom, które stają na jego drodze. Conan musi stoczyć mentalną walkę z demonem zamieszkującym ostrze, ażeby wyzwolić się z jego panowania, co ostatecznie mu się udaje, jednakże od razu wpada w nowe kłopoty, które z pewnością zostaną opowiedziane w kolejnym tomie.
Rysunki Roge Antonio, Roberta Gilla i Luca Pizarri świetnie ze sobą współgrają, czytelnik z pewnością dostrzeże na komiksowych planszach „przejęcie pałeczki” przez kolejnego rysownika, jednakże ich style nie są zbyt odmienne, świetnie współtworzą wraz z scenariuszem klimat opowieści. Na uwagę zasługuje też praca Israela Silvy odpowiedzialnego za kolorystykę komiksu. Plansze pełne są żywych kolorów, stanowią dopełnienie klimatu historii pt. „Tygiel”, będącej efektem udanej współpracy scenarzysty i rysowników. Tenże komiksowy tom rozwijający howardowskie uniwersum, szczerze można polecić zagorzałym fanom twórczości Howarda oraz fanom opowieści graficznych niemających wcześniej styczności z prozą Teksańczyka lub innymi komiksami o niezłomnym Conanie.
