Wujek Sknerus I Kaczor Donald. Tom 9. Powrót Trzech Caballeros

 Donald między innymi znalazł się w meksykańskim pociągu bez maszynisty. Stoczył też nierówną walkę ze Złotym Kapeluszem. Na szczęście u jego boku stoją amigos José Carioca i Panchito. Znajdziecie tu także opowieści o oryginalnych planach skarbca Snerusa czy o Magiku de Czarze, który rzucił groźne zaklęcie na umysły Donalda i Sknerusa.

 Muszę przyznać, że ten tom przygód Kaczora Donalda przypadł mi do gustu najmniej. Nie to, że był zły, nie, tego nie powiem. Po prostu nie jestem wielką fanką Dona Rosy. Niespecjalnie podobają mi się komiksy w jego wykonaniu. Mój mąż jest innego zdania, jemu się one podobają, ale co kto lubi. Ja wolę innych rysowników. Za to przyznaję, miałam sporo frajdy, kiedy szukałam na rysunkach liter „D.U.C.K.”, to był całkiem niezły trening dla oka. W niektórych przypadkach musiałam skorzystać z podpowiedzi, bo sama za nic bym ich nie znalazła. A, i gdzieniegdzie pojawia się też Myszka Miki, więc bądźcie uważni w trakcie patrzenia na obrazki.

 Na końcu książki znajdziecie dodatek „Za kulisami”, w którym Don Rosa opowiada o swojej pracy. I tu muszę uczciwie powiedzieć, że nudziłam się w trakcie czytania. O ile same komiksy były ciekawe, nie czytałam ich wcześniej, o tyle te informacje nie były mi w sumie do niczego potrzebne. Wiem, że dla kogoś to może być kopalnia ciekawostek. Nie chcę w żaden sposób dyskredytować tego, co zawarł tam autor, ale do mnie to nie przemówiło. Jestem w miarę świeżo po lekturze, a niewiele z tego pamiętam. O wiele ciekawsze było dla mnie „Archiwum Rosy”, w którym znalazł się między innymi fiński plan lekcji. Sama za dzieciaka chciałabym taki mieć.

 Moim zdaniem ten tom przygód Kaczora Donalda jest skierowany dla starszych czytelników. Raczej nie dałabym go do czytania dziecku w pierwszych klasach szkoły podstawowej. Nie to, że jest jakoś bardzo brutalny, ale jest tu nieco większy kaliber opowieści. Nie jestem pewna, czy te komiksy zainteresowałyby najmłodszych czytelników, ale nie będę nikomu zakazywała lektury, bo może się okazać, że akurat znajdą tutaj coś dla siebie.

 Mam nieco mieszane uczucia, jeśli chodzi o ten album. Dość dużo czasu zajęło mi przeczytanie go, chodzi mi głównie o wspomniany już fragment „Za kulisami”. Same komiksy weszły mi dość sprawnie, chociaż lepiej bawiłam się, czytając inne opowieści. W te jakoś trudno było mi się wkręcić. Myślę, że miało to związek z tym, że nie przypadły mi zbytnio do gustu rysunki. Nie uważam, że były niestarannie wykonane czy czegoś im brakowało. Po prostu to nie są moje ulubione Donaldy.

 Nie sądzę, żebym kiedyś jeszcze wróciła do tej książki. Chyba trafiła do mnie w niezbyt dobrym momencie. Inne komiksy o Kaczorze Donaldzie i jego ekipie bawiły mnie, ten zbiór niekoniecznie.

 Wiem jednak, że ma wielu fanów i cieszę się z tego powodu. Super, że oni znaleźli tu coś dla siebie. Ja musiałam obejść się smakiem, choć nie mogę zapomnieć o „Archiwum Rosy”.

Ta książka to dobry pomysł na prezent dla fana Kaczora Donalda. Wizualnie robi spore wrażenie. Wiem, że pokręciłam nad nią nosem, ale to, że mnie nie do końca przypadła do gustu, nie znaczy, że z innymi czytelnikami też tak będzie.