Hitman Tom 2

HIT-SUPER-MAN

Egmont powraca z drugim tomem „Hitmana”. Pierwszy był dobrą, choć jeszcze nie do końca wyważoną rozrywką. Rozkręcił się dopiero pod koniec, kiedy to Ennis zaserwował nam połączenie krwawej akcji, czarnego humoru i wzruszeń. Tom drugi oferuje nam już w pełni ukształtowany cykl z jasno określonymi cechami charakterystycznymi i zabawa jest jeszcze lepsza, niż poprzednio, gwarantując porcję solidnej rozrywki każdemu dorosłemu czytelnikowi, który chciałby odpocząć od superhero, ale jednocześnie niezbyt daleko odchodzić od tych klimatów.

Tommy Monaghan to płatny zabójca posiadający supermoce. Hitman, jak na niego wołają. Ale jak poradzi sobie, kiedy będzie musiał zmagać się nie tylko z agentami rządowymi, ale też i superbohertem i demonem? I kto mu w tym pomoże?

Hitman powstał, jako jednorazowa postać stworzona na potrzeby opowieści o Batmanie. Miał być taką przeciwwagą dla typowych przestępców i wrogów Mrocznego Rycerza i swoistą zabawą ze schematem opowieści o obdarzonych supermocami osobach. Spodobał się jednak na tyle, że nie tylko wkrótce powrócił, ale także szybko zyskał własną serię, a potem także okazjonalne crossovery, jak chociażby znany na polskim rynku zeszyt „Hitman / Lobo: Ten głupi wał”. Nic w tym jednak dziwnego. Ennis wziął zwyczajnego płatnego mordercę, obdarzył go niezwykłymi zdolnościami, a potem uczynił z niego postać, której kibicujemy. Dlatego też zapewnił mu pewien kodeks moralny, który choć trochę zbliżyłby go do czytelników.

Ale nie samą postacią seria żyje. Dlatego też scenarzysta wrzucił go w sam środek akcji, która pędzi na złamanie karku, chociaż jednocześnie pozostaje stonowana i oferuje nam spokojniejsze momenty. Co istotne, wszystko to pozostaje lekkie, zabawne, nonszalanckie wręcz. Jest krwawe, jest brutalne, jest też wulgarne – w końcu to komiks dla dorosłych – jednak pozostaje przy tym pełne humoru. Fabuła jest lżejsza niż typowe dokonania Ennisa. Widać, że to nie seria robiona na poważnie, a jedynie zabawa ze schematem i postaciami, ale jaka to jest zabawa! Nie sposób się przy tym nudzić, treść wciąga, akcja dostarcza niezapominanych wrażeń, wszelkie dziwactwa, które serwuje nam autor doskonale tu pasują, a udana szata graficzna wszystko to doskonale uzupełnia.

Kto lubi dobre komiksy dla dorosłych, udane komedie sensacyjne w stylu lat 80., gdzie krew, trupy, żarty i fantastyka nawet, łączą się ze sobą w jedną, smaczną całość. Nie ma tu przesłania, nie ma głębi, jest za to dobra zabawa zwieńczona bardzo dobrym wydaniem. I to zabawa lepsza, niż większość czołowych serii od DC.

Wśród wszystkich komiksowych superbohaterów jest jeden, którego nie sposób nie polubić, nie cenić i nie uznawać za "równego gościa", w szczególny sposób. Tym kimś jest "Hitman" (ten komiksowy), czyli płatny zabójca z super mocami, którego cechuje świetne poczucie humoru i bardzo specyficzny styl bycia. Tym samym z jeszcze większą przyjemnością powitałam informację o premierze komiksowej opowieści "Hitman. Tom 2", która ukazała się w naszym kraju nakładem Wydawnictwa Egmont Polska. Wiedziałam bowiem dobrze, że będzie mnie czekać znakomita zabawa...

I tak też za sprawą tej pozycji wkraczamy raz jeszcze do mrocznego miasta Gotham City, które wbrew pozorom, nie jest tylko i wyłącznie królestwem Batmana. Wkraczamy i przeżywamy u boku głównego bohatera - Tommy’ego Monaghana, moc niezwykłych wydarzeń, gdy oto m.in. będzie musiał zmierzyć się on z manipulowanym przez rząd - Green Laternem, stanąć do walki z hordą zwierzęcych zombie, skonfrontować się z pewnym demonem, którego kiedyś upokorzył, czy też poznać siłę przedziwnej zbieraniny superbohaterów pod nazwą "Ustęp ósmy", która stanie do walki o swoje miasto. Mało...? No to są jeszcze perypetie uczuciowe Tommy’ego, wizja upiornych świąt oraz cała masa zabawnych scen w pewnym klimatycznym, irlandzkim pubie...

Garth Ennis - scenarzysta tej opowieści, zafundował nam tutaj rzecz niezwykle intrygującą, jaką to jest ukazanie nie do końca klasycznej, ale jednak opowieści fantasy o przygodach superbohatera, w prześmiewczej, karykaturalnej i komediowej, formie. Nie da się bowiem nie zauważyć, że obok wartkiej akcji, okazałych scen walki i kolejnych niezwykłych przygód Hitmana, to właśnie żart z konwencji tego typu relacji, ale też i wielu postaci z Uniwersum DC, odgrywa tu najważniejszą rolę. I to jest też w mej ocenie największą wartością i siłą tego komiksu, który w jakimś sensie daje nam chwilę oddechu od kłopotów innych herosów, fundując spotkanie z zawsze luzackim Tommym Monaghanem!

Na pozycję tę składa się kilka oddzielnych opowieści o przygodach Hitmana, które cechuje pomysłowość, dynamika, perfekcyjne rozłożenie ciężaru pomiędzy akcją i humorem, jak i też ten niezwykły klimat, którego nie uświadczymy nigdzie indziej. I owszem, są tu naprawdę fabularne perełki - walka z Lanternem, spotkanie z pewną uroczą policjantką, czy też rzut oka na przedziwny zespół 'gothańskich' superherosów..., ale to jednak całościowe ujęcie klimatu i tej rzeczywistości, wydaje się być najważniejsze. Garth Ennis dał nam zbiór historii, które są intrygujące, zaskakujące i idealnie wkomponowane w realia Gotham City oraz w życiorys Tommy’ego Monaghana - tylko tyle, ale też i aż tyle!

Bardzo udanie przedstawia się również ilustracyjne oblicze tego komiksu, o które zadbał John McCrea. Stworzył on tutaj bardzo klasyczne w swej rysunkowej postaci, pociągnięte płynną i lekką kreską, a przy tym także - co łączy się ze swoistym, prześmiewczym charakterem tego dzieła, nieco karykaturalne ilustracje. Do tego mamy bardzo ładne dla oka i bogate w swej różnorodnej ofercie, kolory, jak i też udane kadrowanie, dużą dynamikę scen walki, czy też chociażby znakomite balansowanie głębią z pierwszego i drugiego planu. To solidna, ilustracyjna robota, którą z pewnością należy docenić - m.in. także dzięki efektownemu wydaniu tego komiksu na polu papieru i druku.

Co jest takiego "naj" w tej opowieści...? Myślę, że przede wszystko to odmienne spojrzenie na kult komiksowego superherosa, w którym nikt nie musi być idealnym i perfekcyjnym, ale właśnie niedoskonałym, popełniającym błędy, a przy tym też i nierzadko śmieszny w tym, co robi. Taki jest Hitman i tacy są inni bohaterowie z drugiego planu, co mnie osobiście nie tylko cieszy, ale też i umacnia w tym przekonaniu, że to jest najwłaściwsza droga ku rozwoju tego komiksowego nurtu. A poza tym..., a poza tym znakomity, udany i w mej opinii bardzo inteligentny humor, któremu nie można się oprzeć!

Nawiązując do powyższych słów, nie zaskoczę nikogo stwierdzeniem, iż lektura tej pozycji przyniosła mi wielką radość, przyjemność i wielkie emocje. Przede wszystkim jednak dostarczyła rozrywki i dowcipu, który oczarował mnie zarówno na polu tekstu, jak i też obrazu. Naprawdę nie mogę sobie przypomnieć innego takiego komiksu z Uniwersum DC, którego miałoby aż tak bardzo komediowy charakter. I to właśnie z tego względu, ale też i z uwagi na barwną fabułę, ciekawe kreacje bohaterów oraz klimatyczny obraz nieco innego Gotham City, gorąco polecam i zachęcam was do sięgnięcia po komiksową opowieść "Hitman. Tom 2"!

Życie nigdy nie rozpieszczało Tommy’ego Monaghana. Wychowywał się w sierocińcu, jego domem stała się dzielnica Gotham o najgorszej reputacji, a na życie zarabiał jako zabójca na zlecenie. A odkąd zyskał supermoce i wyspecjalizował w likwidowaniu gangsterów i superzłoczyńców, zdaje się przyciągać kłopoty. Tym razem na jego drodze staną rządowi agenci, jeden z największych superbohaterów na świecie oraz upokorzony kiedyś przez Tommy’ego demon. Na szczęście Tommy ma wielu przyjaciół, którzy zawsze wesprą go w potrzebie. Postać Hitmana stworzyli dwaj irlandzcy autorzy – laureat Nagrody Eisnera, scenarzysta Garth Ennis („Kaznodzieja”, „Hellblazer”) i rysownik John McCrea („Kaznodzieja”, „Spider-Man”). Tom zawiera zeszyty „Hitman” #9–22.