Wersja dla osób niedowidzących
Michał Lipka
-
KIEDYŚ POMYŚLĘ O TYM Z NOSTALGIĄ
Po „Futura Nostalgia” sięgnąłem nie dlatego, że zachęcił mnie opis fabuły – bo tego nawet nie poznałem przed lekturą, chcąc dać się zaskoczyć – a okładka, która z miejsca wpadła mi w oko. Było w niej coś klimatycznego, coś kuszącego, choć utrzymanego w dość popularnej manierze. Jak się potem okazało, okładka nie oddawała tego, co czekało na mnie w środku. Spodziewałem się nastrojowej historii pełnej realizmu magicznego i choć po części to właśnie dostałem, przede wszystkim w moje ręce trafił komiks o dorastaniu. O dojrzewaniu i nostalgii nie tyle widzianej oczami nastoletniej dziewczyny, odkrywającej pierwsze miłosne i erotyczne doświadczenia w swoim życiu, ile przez nią przewidywanej. Jest tu piękno, jest łagodny mrok, jest też niewybredny humor nierozerwalnie złączony z pewną żabią postacią, która mi osobiście kojarzy się z podobnymi mangowymi bohaterami, ale jest też prawda i urok, któremu trudno nie ulegnąć.
Fabuła całości jest prosta, jak proste bywają opowieści o życiu. Wszystko zaczyna się sceną niczym z „Amelii”. Główną bohaterkę, nastoletnią dziewczynę, poznajemy w chwili kiedy siedzi na dachu i bawi się wiatraczkiem. Nagle dostrzega w oknie kochającą się parę – a dokładniej żonę zdradzającą męża. Mąż zjawia się z bronią, padają strzały, a nasza bohaterka spada z dachu z jedną tylko myślą „Jakoś to będzie”.
Tyle tytułem wstępu. Akcja przenosi się w czasie. Nastolatka, Marie, mieszka w domu na wzgórzu. Zakochana w przystojnym Iggym podgląda go przez lornetkę, kiedy na jej drodze staje pewna gadająca żaba. Płaz ów jest nad wyraz zboczony, myśli tylko o jednym, a dziewczynę odziera ze złudzeń odnośnie chłopaka. Ale Marie i Iggy szybko zaczynają zbliżać się do siebie. On tworzy zin komiksowy, ona pomaga mu ze składem, razem przeżywają pierwsze miłosno-erotyczne doświadczenia, które w tym wieku są intensywne, jak nigdy potem. Dziewczyna jednak już teraz myślami wybiega w przyszłość, zastanawiając się nad sentymentami, jakie po latach będą budzić w niej te chwile…
Tony Sandoval, meksykański autor komiksów – w tym „Doomboya” i „Węża wodnego”, swoim nowym komiksem zabiera nas w pełną magii podróż przez okres dojrzewania. Nie jest to jednak komiks dla młodych odbiorców, już bardziej spełnienie mokrego snu nastolatka – i to chyba największy zarzut, jaki mogę mieć wobec całości. Jest w tym podejściu realizm zderzony z magią i pewną delikatnością, co tylko dodaje albumowi charakteru, ale wątki ze zboczoną żabą, która komentuje mokre majtki nastolatki czy na widok jej nagiego biustu dostaje czegoś na kształt wytrysku, nie są tym, czego oczekiwałem. Brak w tym subtelności, jest też pewna wulgarność, a takie elementy nie do końca pasują mi do całości, bo odbierają historii pewne ambicje.
Ale jednocześnie całość jest ciekawa. Jest w tym prawda, jest realizm, jest też całkiem interesująca fabuła, balansująca na krawędzi fantastyki z gadającymi zwierzętami i tajemniczym kształtem olbrzymiego stworzenia widocznym na niebie. Jest również humor, jest lekkość, jest klimat… I świetna szata graficzna. Odrealniona, niedbająca o proporcje, ale bardzo nastrojowa i pasująca do fabuły. Tu nawet kładziony komputerowo kolor sprawdza się naprawdę dobrze i nie robi sztucznego wrażenia. „Futura Nostalgia” spodoba się więc niejednemu czytelnikowi. To dobra rzecz, bardziej dla facetów, niż kobiet, ale nie tylko. Jako pożywka dla nostalgicznej tęsknoty za nie koniecznie niewinnymi stronami okresu dojrzewania sprawdza się znakomicie.
Comments