Eden

PRO-VEGE KOMIKS

Książki nie należy oceniać po okładce, tę prawdę znają wszyscy. Gorzej jest jednak nie oceniać komiksu po szacie graficznej, bo choć ja osobiście cenię w nich przede wszystkim fabułę, to jednak jest to w końcu graficzna forma snucia opowieści i powinna satysfakcjonować także na tym polu. Owszem znam wiele koszmarnie narysowanych dzieł, które uwielbiam za ich treść - w tym przodują polscy twórcy, że wspomnę takie albumy, jak "Pinki" czy "Pan Żarówka" - ale nie zmienia to faktu, że ilustracje mogłyby być lepsze. Bardziej pasujące do treści, wyraźniejsze - także mniej eksperymentalne, bo niestety ale nie widać zasadności owych eksperymentów w takich tworach. Podobnie jest z "Edenem". To dobra historia, choć oczywiście pewnych jej minusów po prostu będę musiał - kolokwialnie mówiąc - się przyczepić, ale narysowana w bardzo oszczędny uproszczony sposób.

Wigilia. Od tego wszystko się zaczyna. To wtedy, według tradycji, zwierzęta potrafią przemówić ludzkim głosem - i tak się dzieje właśnie jednego z takich świątecznych dni. Zwierzęta zaczynają mówić, ale już nie przestają. Wręcz przeciwnie, dopominają się o swoje, żądają respektowania swoich praw i wszczynają swoistą rewolucję. W chwili, gdy zaczyna się akcja komiksu, jego główny bohater jest człowiekiem żyjącym w świecie pełnym podziałów. Wypracowano rozejm na linii ludzie-zwierzęta, do każdego człowieka dokwaterowano zwierzęcego towarzysza i każdy jest też sądzony za swoje zbrodnie spożywania zwłok i wydzielin. Nawet wegetarianie i weganie nie mogą czuć się w pełni bezpieczni, bo liczy się, kiedy odstąpili od spożywania mięsa, nabiału etc. Od wyników rozpraw zależy gdzie zostaną przydzieleni i jakie życie będą wiedli. Bohater "Edenu" jest właśnie w trakcie takiego procesu mającego przesądzić o jego losie. W jego codziennym życiu towarzyszy mu dziewczyna, która przekonała go do warzywnej diety i szczur, jego współlokator, starający się zdobyć dla niego substancję zwaną Edenem..

Sam pomysł na fabułę i jego poprowadzenie, choć nie szczególnie oryginalne, bo wszelkich tego typu dystopii było już bez liku i to podobnie rozwiniętych, są udane i wykonane w dobry sposób. "Eden" to komiks ciekawy, lekki, choć poruszający tematykę dość ważką, bo wzajemnego traktowania się ludzi i zwierząt. Czyta się to lekko i przyjemnie, całość skłania do zastanowienia, a bohaterowie biorący udział w opisywanych wydarzeniach są ciekawi. Ale szybko zaczynają się schody, bo mam wrażenie, że autor nie do końca przemyślał swoją opowieść. "Eden" wydaje się być typowym komiksem pro wegańskim, a jako taki zapomina o wielu istotnych rzeczach. Zwolennicy eliminacji mięsa z diety ignorują fakt, że rośliny też czują. Nie krzyczą, to prawda, ale czy przez to zabijanie ich nie jest większym bestialstwem? Zwierzę może próbować się bronić, może uciekać, roślina tylko czeka jaki spotka ją los. W takim układzie jedynie frutarianie mieliby rację bytu, ale czy przetrwaliby w naszym klimacie?

I właśnie to jest największy zarzut, jaki mogę mieć wobec komiksu i o jakim łatwo jest zapomnieć, kiedy czytelnik da się wciągnąć w snutą przez Tomka Wroniaka opowieść. A ta naprawdę wciąga. Bohaterowie są skrojeni dość prosto, poza głównym, któremu nawet udało się pokazać nieco więcej głębi, ale wyraziście. Jest w tym maniera typowa dla współczesnych polskich komiksów, ale taki już ich urok. Gorzej jest z rysunkami. Lubię oszczędną kreskę, ale w tym wypadku mam wrażenie jakby całość była aż za bardzo ascetyczna. Jak na tak pozbawioną mroku szatę graficzną kresce brak delikatności. Tła prawie nie istnieją, tak samo jak detale, więc nie każdemu rysunki przypadną do gustu. Ja jestem rozdarty, bo nie są ani złe, ani niczym mnie nie urzekły. Czegoś mi w nich zabrakło, a jednak nie odstraszyły mnie. Tak czy inaczej "Eden" to komiks, po który warto sięgnąć. Nic wybitnego, niemniej jako rozrywka z pewną nutą ambicji sprawdza się całkiem dobrze.