Wersja dla osób niedowidzących
Paweł Warowny
-
Powieść szkatułkowa to historia, w której jeden wątek daje początek kolejnemu. Opowieść w opowieści, coś w rodzaju rosyjskiej matrioszki, albo incepcji, jak kto woli. Z tego typu komiksem możecie się zapoznać dzięki ofercie Kultury Gniewu, która opublikowała komiks Hasib i królowa węży. Do lektury tego albumu jednak nie potrafię Was zachęcić, bo sam okropnie się przy nim wynudziłem.
W zasadzie poza szkatułkową konstrukcją opowieści nie znalazłem w tym komiksie nic ciekawego. „Baśnie tysiąca i jednej nocy” nigdy mnie nie fascynowały, a to właśnie one stanowiły inspirację dla Davida B. do napisania i narysowania tegoż komiksu. Głównym bohaterem historii jest młodzieniec, syn mędrca Danijala, któremu ojciec na łożu śmierci pozostawił jedynie pięć kart ze swoich ksiąg oraz przepowiedział, że zostanie najświatlejszym człowiekiem na świecie. Młody Hasib nie miał talentu do niczego i był zwykłym darmozjadem. Do czasu, aż za namową miejscowych drwali matka Hasiba wyposażyła go w odpowiednie narzędzia i osła. Tak Hasib dołączył do drużyny robotników ścinających drzewa, z którą jednak nie było mu pisane zbytnio się zżyć. Podczas jednego z dni pracyHasib odkrył ukrytą grotę pełną drogocennego miodu. Drwale zdecydowali się wydobyć miód i sprzedać go w pobliskim mieście. Niestety Hasib został okrutnie zdradzony przez swoich wspólników, którzy zamknęli go w ukrytej jaskini i pozostawili na śmierć. Hasib, błąkając się po jaskini, trafił w końcu do leża Królowej Węży, która uraczyła bohatera opowieścią…
Wszystko to wydaje się dość zawiłe, a to tylko bardzo ogólnikowe streszczenie jednego z naprawdę wielu podobnych stylistycznie (i w zasadzie fabularnie też) wątków. Tego typu opowieści ukrytych w innych opowieściach jest w tym komiksie naprawdę bardzo dużo. Wszystkie opisane bardzo skrótowo i można rzec po łebkach. To co mi jednak najbardziej przeszkadzało, to brak jakiegokolwiek sensu. Nic z wydarzeń tutaj opisanych nie było osadzonych w jakimś konkretnym ciągu przyczynowo-skutkowym. W efekcie czego zdarzenia następujące po sobie wydają się być zwyczajnie losowe, jakby autor spisał 1000 różnych pomysłów i wrzucał je po sobie do fabuły na podstawie rzutu kostką.
Dodatkowo przeszkadzała mi pewna niekonsekwencja. O ile pierwsze strony mnie zaciekawiły, gdy przeczytałem na nich, że Hasibpo przeczytaniu zawartości 5 kart pozostawionych mu przez ojca zostanie najświatlejszym człowiekiem ich czasów, o tyle byłem mocno zirytowany i zawiedziony, kiedy okazało się, że autor zupełnie zapomniał o tym wątku. W fabule panuje jak na mój gust niekontrolowany chaos. Co prawda wprawne oko znajdzie tutaj wiele nawiązań do tradycji żydowskiej czy nawet kultury zachodniej. Jednak w ogóle nie rekompensuje to całego nieładu fabularnego.
Sytuacji nie poprawiają również proste czy wręcz banalne rysunki i kolorowanie praktycznie bez użycia cieniowania. Baśniowe, magiczne istoty, dziwaczne, fascynujące miejsca, które fakt faktem udało się nakreślić w tym całym chaosie, można było narysować z dużo większą finezją. Według mnie otrzymujemy tutaj fabułę, która oferuje wiele możliwości interpretacji w połączeniu z bardzo konkretnymi i jak na mój gust zwyczajnie brzydkimi rysunkami, które te możliwości dość mocno ograniczają.
Jeśli jednak jesteś fanem historii, w których jesteś prowadzony za rękę przez wir szalonych wydarzeń, w których nigdy nie możesz się spodziewać tego, co wydarzy się na następnej stronie, to ten komiks może Ci się spodobać. Ja jednak za dokładkę stanowczo podziękuje.
