Rani Tom 5 Dzikuska

Po tym, jak Jolanna de Valcourt podjęła, wraz ze swoim dawnym wybawcą i ukochanym, próbę ucieczki, zakończoną rozbiciem się statku na nieznanej wyspie i utratą pamięci, rozpoczęła się jej kolejna przygoda, ukazana w już piątej części serii „Rani”. Nad komiksem, ukazującym się w Polsce za pośrednictwem Wydawnictwa Komiksowego pracuje trójka autorów: Jean van Hamme i Alcante pracujący nad scenariuszem oraz rysownik Francis Valles. Trio temu pomaga Christian Favrelle, który trzyma pieczę nad kolorami.

Piąta odsłona serii przenosi nas do Indii, w których to Jolanna będzie musiała zmierzyć się z kolejnymi przeciwnościami losu. Największym jej problemem na chwilę obecną zdaje się to, że utraciła ona w katastrofie statku pamięć. Nie wie kim jest, nie ma pojęcia, jakie tajemnice skrywa i jakie niebezpieczeństwa cały czas nad nią wiszą. Co gorsza, pojawia się wokół niej grono osób, które doskonale zdaje sobie sprawę, kim jest bohaterka, czym się trudniła i jakie ciążą na niej oskarżenia co jeszcze mocniej komplikuje jej sytuację. Ponadto przyznać Jolannie trzeba, że ma niesamowity dar do dwóch rzeczy. Pierwsza z nich to łatwość wdawania się w romanse, czego efektem jest kolejny związek, w który się angażuje i dość przygodny seks (autor nie poświęca zbyt dużo miejsca, aby pokazać rozwijające się uczucie, tworząc przy okazji dość uległy i rozwiązły obraz tej kobiety). Drugą umiejętnością jest wplątywanie się w kłopoty. Ta cecha powoduje z kolei to, że w komiksie tym całkiem sporo się dzieje, bo przygód i niebezpieczeństw nie brakuje. Bohaterce tym razem przyjdzie się bowiem zmierzyć nie tylko z miejscowymi rozrabiakami, ale też będzie musiała przeciwstawić się woli samego maharadży.

W piątej odsłonie serii na głównym planie pojawią się też inni bohaterowie, których znamy już z wcześniejszych epizodów. Każdy z nich zna tytułową bohaterkę, każdy ma w związku z tym coś do ugrania, a ich osobisty konflikt pokazany zostanie na tle historycznych wydarzeń, co też jest jakimś novum przynajmniej w porównaniu do ostatnich trzech części. Van Hamme i Alcante poświęcają tym razem, może niezbyt dużo, ale jednak, miejsce konfliktowi między Francją a Anglią i prowadzonym politycznym gierkom mającym na celu zyskanie - tudzież utrzymanie - wpływów w Indiach. Autorzy scenariusza wzbogacają (choć to może dziwnie brzmi w kontekście brutalności, z jaką mamy do czynienia) też ten odcinek, przedstawiając czytelnikom niektóre elementy kultury mieszkańców Indii w postaci bardzo brutalnej i szokującej ceremonii „sati”, czyli samospalenia wdów, które rzucają się w ogień trawiący ciało ich zmarłego męża. Element ten, oczywiście nie jest ukazany w sposób bezpośredni, natomiast dość dokładnie jest wyjaśniony i efektownie wpleciony w całą fabułę.

Toczona w stylu wenezuelskiej telenoweli historia ma swoje lepsze i gorsze momenty, co jest zasadniczo jej znakiem rozpoznawczym od pierwszego tomu. Nie inaczej jest więc i tym razem, natomiast nie trudno zauważyć, że w części tej mniejszy nacisk położony jest na kolejne przygody, a więcej miejsca poświęca się innym elementom. Z jednej strony mamy więc ciekawe fragmenty jak choćby wspomniana wcześniej ceremonia „sati”, a z drugiej można odnieść wrażenie, że odsłona ta jest nieco przegadana, a same dialogi momentami nieco nużą. Nie do końca też widzę sens choćby we wtrąceniach angielskich słów w czasie rozmów czy specjalnego oznaczania dialogów prowadzonych w miejscowym dialekcie. Nie jest to rzecz, która bardzo mocno przeszkadza, natomiast ciężko też moim zdaniem znaleźć dla niej fabularne uzasadnienie. Swoją drogą to od samego początku odnoszę wrażenie, że autorzy mieli chrapkę na to, aby ich opowieść była bardzo pikantna i z tzw. momentami, gdyż cały czas unosi się nad nią duch, takiego nazwijmy to kolokwialnie, erotycznego napięcia. Raz jest to ukazana scena seksu, innym razem Jolanna, którą autorzy pokazują topless, nie mówiąc już o ogólnym napięciu wiszącym nad całą serią. Przez to, że nie mogli oni popuścić wodzy fantazji w pełni, „Rani” zawieszona jest trochę w próżni, między miłosnymi scenami rodem z telewizyjnych seriali a erotyką znaną z albumów mistrzów gatunku. To kolejny z elementów serii, który jest więc w pewien sposób nijaki i z nie do końca wykorzystanym potencjałem.

Bardzo duże pochwały należą się za to artystom pracującym nad oprawą graficzną piątej części. Po raz pierwszy jest to komiks, na którym można zawiesić oko, czego na pewno duża zasługa świetnego odwzorowania klimatu indyjskich lokalizacji. Niezwykle barwne i dopracowane kadry są tym razem prawdziwą ozdobą albumu. Nawet drugi plan, który do tej pory nie był zbyt urodziwy, tym razem prezentuje się bardzo przyzwoicie. Prawdziwą ozdobą jest natomiast rysunek na ostatniej stronie, wieńczący całą piątą część cyklu.

Po raz kolejny udane, intrygujące zakończenie, powoduje, że w czytelniku jest chęć zajrzenia do kolejnej części. Będąc już po półmetku całej serii, mało kto spodziewa się zapewne nieprawdopodobnych zmian i fajerwerków, natomiast w całości do tej pory seria ta jako niezobowiązujące czytadło może się sprawdzić. Nie wybija się przesadnie ponad przeciętność, ale na letnie wieczory powinna być wystarczająco dobra.