Wersja dla osób niedowidzących
Paweł Warowny
-
Kiedy wydawnictwo Mucha Comics ogłosiło, że rozpocznie wydawanie serii komiksu Saga od razu wiedziałem, że to będzie strzał w dziesiątkę. Gdy nakładem wydawnictwa pojawił się pierwszy album w twardej oprawie doskonale wiedziałem, co znajduje się wewnątrz. Saga bowiem jest jednym z nielicznych komiksów, które śledzę na bieżąco. Możecie nazwać mnie fanboyem i nawet się nie obrażę, ale Saga jest warta każdych słów zachwytu i każdych pieniędzy. Nie inaczej jest z piątym już tomem wydanym przez Muchę w naszym kraju.
Jeśli choć trochę interesujecie się komiksami zapewne dokładnie wiecie czym jest Saga. To space opera najwyższych lotów. Odkąd tylko się pojawiła na amerykańskim rynku zgarnia hurtowo prestiżowe nagrody jak np. Nagroda Eisnera za najlepszą serię komiksową roku 2013, 2014, 2015 i wcale się nie zdziwię jeśli zdobędzie też nagrodę za ten rok. Zarówno pod względem scenariusza, jak i rysunków, to istny majstersztyk.
Opowieść o dwojgu kochanków pochodzących z ras kosmitów, które od dawna toczą ze sobą krwawą wojnę nie jest może za bardzo odkrywcza. Wszak główny motyw jest praktycznie wierną kalką Romea i Julii, jednak to nie motyw przewodni, a innowacyjny sposób prowadzenia fabuły oraz jej totalnie nieprzewidywalne zwroty akcji są motorem napędowym opowieści i miłości fanów. Saga bawi, wzrusza, straszy, a nawet poucza. Każdy z wątków, które toczą się symultanicznie jest równie ciekawy i wciągający, przez co komiks nie pozwala się nudzić i wciąga jak cholera.
Wisienką na torcie są wspaniałe ilustracje Fiony Staples. Pełne szczegółów, świetnie odzwierciedlające emocje bohaterów rysunki są idealnym zwieńczeniem scenariusza Briana K. Vaughana. Lekka kreska dbałość o detale oraz fantastyczne pastelowe kolory wprowadzają czytelnika w stan, w którym z ciekawości nie może oprzeć się przed przewróceniem kolejnej strony. Komiks czyta się jak z płatka i ma się ochotę na więcej.
Piąta już odsłona komiksu skupia się na uczuciach rodzicielskich oraz na tym do czego zdolni są rodzice, aby odzyskać swoje dziecko. Po wydarzeniach mających miejsce w poprzednim tomie, w którym tempo opowieści nieco zwolniło, aby zaprezentować emocjonalną stronę związku Marko i Alany, piąta odsłona komiksu znowu nabiera zawrotnego tempa. Mamy wszystko czego można sobie zażyczyć, dialogi pełne ironicznego humoru, niespodziewane zwroty akcji oraz bezkompromisowe sceny brutalnej przemocy. Zarówno scenarzysta jak i rysowniczka po raz kolejny prezentują nam pełną gamę nowych, dziwacznych ras kosmitów, którzy są naprawdę wybornymi postaciami pobocznymi. W gruncie rzeczy trudno przewidzieć, która postać może nagle zyskać dużo istotniejszą rolę. Jednak finał tego tomu rozstrzyga to dość klarownie i raczej nikt nie będzie miał wątpliwości, z kim spotkamy się podczas lektury kolejnych zeszytów.
Pod kątem wizualnym komiks stoi na niezmiennie bardzo wysokim poziomie, grafiki Fiony Staples wprost czarują. To co najbardziej mnie urzeka w pracach autorki to niebywały talent do ukazywania emocji postaci. Dzięki temu komiks czyta się bardzo przyjemnie, a jego fabuła postępuje w naturalnym tempie, nawet pomimo tego, że to, co serwuje nam scenarzysta, to potok ciągłych zaskakujących zwrotów akcji.
Piąty tom to nic innego niż kontynuacja wcześniej podjętych wątków, zamknięcie ich oraz otwarcie drzwi przed kolejnymi perypetiami, które zapowiadają się niezwykle interesująco. Jestem jednak pewien, że przy lekturze tego oraz każdego kolejnego tomu nie będziecie się nudzić.
